Było ciemno, padał deszcz. Krople powoli przemaczały moje ubranie, ale nie mogłam się ruszyć. Widzę, że idzie w moją stronę, jest przerażona i nie wie co się dzieje. "To dobrze" - pomyślałam. Będzie mi łatwiej. Kiedy jest już wystarczająco blisko, realizuję plan. Szybkim i zdecydowanym ruchem łapię ją i przyciskam do twarzy gaz usypiający. Pada w momencie. Oskar czeka 10 metrów dalej, teraz najgorsze, ale to już jego sprawa. Moim zadaniem było dostarczenie jej do samochodu. Jej rodzice już wystarczająco długo opóźniali się z zapłatą. Zamykam za sobą drzwi i odchodzę powolnym krokiem, nie oglądając się za siebie. Puszczam sygnał do Arka, by wiedział, że teraz może zacząć pogróżki w stronę rodziców.

Tydzień później było już po sprawie. Przyjeżdżając na miejsce zbrodni nawet było mi jej trochę szkoda. Miało pójść gładko, uprowadzenie, groźby, pieniądze, młoda wychodzi. Oskar postanowił inaczej, zrealizował groźby dosłownie. Nie widział pieniędzy od nich, więc rodzice zapłacili najwyższą cenę. Teraz muszę znaleźć łatwowiernego łosia, podrzucę mu ścierkę z gazem i śladami jej ust, po czym wpakuję go do więzienia, ponieważ ścierka będzie jedynym po-szlakiem zbrodni. Z dokumentami pójdzie łatwo, urobię Łukasza, mojego partnera z pracy i napisze w raporcie to, co będę chciała. I tak do następnego razu...

Było ciemno, padał deszcz. Krople powoli przemaczały moje ubranie, ale nie mogłam się ruszyć. Widzę, że idzie w moją stronę, jest przerażona i nie wie co się dzieje. "To dobrze" - pomyślałam. Będzie mi łatwiej. Kiedy jest już wystarczająco blisko, realizuję plan. Szybkim i zdecydowanym ruchem łapię ją i przyciskam do twarzy gaz usypiający. Pada w momencie. Oskar czeka 10...

Po piętnastu latach Paweł Wolski, zainteresowany sprawą morderstwa 11-latki, znajduje w aktach sprawy za dużo niejasności, aby przejść nad sprawą obojętnie.
Moim zdaniem, w całą sprawę morderstwa 11-latki zamieszany jest syn burmistrza, a sprawa związana jest z pedofilią. Syn burmistrza lubił zabawy z nieletnimi, dlatego w jego otoczeniu znalazła się dziewczynka. Dziewczynka była piękna, zjawiskowa jak na swój wiek, przyciągała go jak magnes. Syn burmistrza mógł być uzależniony od twardych narkotyków, które kupował oczywiście za pieniądze tatusia. A burmistrz też nie był święty – alkohol, imprezy z prostytutkami, narkotyki; doskonale wiedział, co robił jego syn. Jeden strzał za dużo, połączony ze spotkaniem z 11-latką zakończył się jej brutalnym morderstwem przez syna burmistrza. Burmistrz wraz z wysoko postawionym policjantem, pomogli sfałszować część śladów, inne zniszczyli. Trzeba przy tym zauważyć, że 15 lat temu nie było tak dokładnych metod zbierania śladów z miejsca zbrodni, jak obecnie.
Kozła ofiarnego znaleźli w dawnym znajomym syna burmistrza, który miał problemy psychiczne, schizofrenię. Być może wystarczyło nakłonić biednego i chorego chłopaka do napisania krótkiego listu, który mógł naprowadzić śledczych, że to on jest winny zabójstwa dziewczynki. A sprawa samobójstwa domniemanego mordercy, również może być nieprawdą. Ktoś mógł mu pomóc w taki sposób, żeby wyglądało to na samobójstwo mordercy.

Po piętnastu latach Paweł Wolski, zainteresowany sprawą morderstwa 11-latki, znajduje w aktach sprawy za dużo niejasności, aby przejść nad sprawą obojętnie.
Moim zdaniem, w całą sprawę morderstwa 11-latki zamieszany jest syn burmistrza, a sprawa związana jest z pedofilią. Syn burmistrza lubił zabawy z nieletnimi, dlatego w jego otoczeniu znalazła się dziewczynka....

-Chyba mamy ostatni element układanki - powiedziałam.
-Ale dlaczego popełnił samobójstwo i czy ktoś mu w tym pomógł? - zastanawiał się Paweł.
-Jego syn miał zaledwie trzynaście lat i zabił.
-Ale jego brat prowadził śledztwo.
-Z tego co powiedziała przed śmiercią matka mężczyzn, ojciec nastolatka chciał wziąć winę na siebie. Miał brata w Policji, który pomógł mu i obiecał, że zajmie się chłopakiem.
-Jednak mu to nie wyszło... - zamyślił się Paweł.
-Myślisz, że chłopak zabił też ojca?
-I upozorował samobójstwo? Nie wiem. Prędzej ojciec rzucił na siebie cień podejrzeń, tak aby po śmierci został uznany winnym. Samobójstwo popełnił bo bał się odsiadki za coś takiego.
-Jedno jest pewne, chłopak zabił tę dziewczynkę będąc nastolatkiem. Jego babka usłyszała po latach rozmowę z wujem...
-Połączyła to z ostatnimi wydarzeniami i wiedziała, że zabił po raz kolejny.
-Znowu jedenastoletnią dziewczynkę i...
-Dokładnie w dwudziestą rocznicę pierwszego morderstwa - dokończył.

-Chyba mamy ostatni element układanki - powiedziałam.
-Ale dlaczego popełnił samobójstwo i czy ktoś mu w tym pomógł? - zastanawiał się Paweł.
-Jego syn miał zaledwie trzynaście lat i zabił.
-Ale jego brat prowadził śledztwo.
-Z tego co powiedziała przed śmiercią matka mężczyzn, ojciec nastolatka chciał wziąć winę na siebie. Miał brata w Policji, który pomógł mu i obiecał,...

Marcinek był alkoholikiem i leniem. Wszystkie zarobione pieniądze, których zresztą było niewiele, przeznaczał tylko i wyłącznie na swoje używki. W życiu nie odłożył grosza i zapewne umarłby z głodu i nędzy, gdyby nie jego matka. Marcinek miał co prawda prawie czterdzieści lat, ale mamusia zajmowała się nim nadzwyczaj troskliwie. Winą za pijaństwo Marcinka obarczała jego kolegów, za zwolnienie z kolejnej dorywczej roboty- złego szefa wyzyskiwacza, a za jego lenistwo – słabe zdrowie. Tak więc Marcinek nie musiał martwić się o jedzenie, picie, rachunki, dach nad głową, a czasami nawet o pieniądze na wino, bo i na to się znalazło w portfelu mamusi jeśli zrobił odpowiednią awanturę. Kiedy więc pewnego dnia przybiegł przerażony do domu i powiedział, że całkiem niechcący zabił pyskatą dziewuchę, było jasne, że to ona była winna, bo on tylko chciał ją nastraszyć. Mamusia zajęła się wszystkim. To nawet nie było zbyt trudne skierować podejrzenia na piętnastoletniego buntownika z mieszkania na parterze. Młody nie zresztą nie wytrzymał ciśnienia jak już wszyscy się na niego rzucili. I tak by z niego nic nie było… A poza tym kto mógłby się przyczepić do drobnego pijaczyny i jego prawie siedemdziesięcioletniej mamusi. No kto?

Marcinek był alkoholikiem i leniem. Wszystkie zarobione pieniądze, których zresztą było niewiele, przeznaczał tylko i wyłącznie na swoje używki. W życiu nie odłożył grosza i zapewne umarłby z głodu i nędzy, gdyby nie jego matka. Marcinek miał co prawda prawie czterdzieści lat, ale mamusia zajmowała się nim nadzwyczaj troskliwie. Winą za pijaństwo Marcinka obarczała jego...

Paweł Wolski zapalił kolejnego z rzędu papierosa i nerwowo przeczytał kartkę, którą znalazł w swojej skrzynce pocztowej. „Pamiętaj, niektórzy nie mogą być winni, mimo tego, że tacy są”. Jak to rozumieć? – pomyślał. Przez moment zastanawiał się, gdzie mógł popełnić błąd, czego nie zauważył. Tajemniczy liścik był napisany koślawym odręcznym pismem, jakby jego autorem był mężczyzna, który naskrobał to zdanie w pośpiechu. Gdzieś już widział podobny charakter pisma, tylko ciężko mu było skupić się i zebrać myśli.
Kto może być takim tyranem? Komu mogło to ujść na sucho? Postanowił na spokojnie przeanalizować po raz kolejny akta sprawy. Udał się w tym celu do prokuratury, gdzie niemiła urzędniczka z wielkim przekąsem zgodziła się na wydanie mu akt sprawy. Coś mu w nich nie pasowało. Notatki policyjne wydawały się być zdawkowe, ubogie w jakiekolwiek informacje. Nagle jedna z kart przykuła jego uwagę – tak, to był ten sam charakter pisma, może nieco mniej niedbały, ale z pewnością ten sam. Pieczątka nie dawała żadnych wątpliwości – patolog, który był obecny podczas sekcji. Wolski zamknął akta i skierował się wprost do samochodu.
Po przyjeździe do szpitala udał się od razu do gabinetu doktora Kowalskiego. Poczuł, że jest bliski rozwiązania tej zawiłej sprawy.
- Witam, widziałem kartkę, proszę, powiedz mi, czy sprawcą jest ten, którego o to podejrzewam?
Kowalski usiadł i lekko skinął głową. Wszystko nagle stało się jasne. To komendant stał za wszystkim.

Paweł Wolski zapalił kolejnego z rzędu papierosa i nerwowo przeczytał kartkę, którą znalazł w swojej skrzynce pocztowej. „Pamiętaj, niektórzy nie mogą być winni, mimo tego, że tacy są”. Jak to rozumieć? – pomyślał. Przez moment zastanawiał się, gdzie mógł popełnić błąd, czego nie zauważył. Tajemniczy liścik był napisany koślawym odręcznym pismem, jakby jego autorem był...

Zdradzona kobieta nigdy nie zapomina.
A zdradzona nastoletnia dziewczyna, pełna buzujących hormonów wpada w szał wyjątkowo łatwo.
Tak i było tym razem.. poszło, jak zwykle o faceta. Choć bardziej trafnym określeniem byłoby "o chłopaka", albo nawet "o szczyla". W końcu mówimy o poprawczaku.
Zuzka z Anką były nierozłączne. Do czasu, aż w szkole pojawił się Antek.
-"Antek, haha - śmieszne imię" - zareagowała Zuzka w pierwszej chwili. Chłopak miał jednak to coś, jakąś iskrę w oku. Od razu poczuła, że jest jej pisany. Zwierzyła się najbliższej przyjaciółce.. pech chciał, że i Anka żywiła do nastolatka te same uczucia.
Antek i Anka wkrótce po rozpoczęciu roku zostali parą - a najlepsza przyjaciółka nie dość, że "przegrała" faceta, to jeszcze została odstawiona na boczny tor. Ta zniewaga krwi wymaga.
Zuzka wszystko przygotowała tak, by wszystkie podejrzenia spadły na Antka. Zbrodnia z miłości. Po fakcie jeszcze dodatkowo go szantażowała. Ten nie wytrzymał i skoczył pod pociąg. Jej plan się spełnił, nikt jej nie podejrzewał.. do czasu.

Zdradzona kobieta nigdy nie zapomina.
A zdradzona nastoletnia dziewczyna, pełna buzujących hormonów wpada w szał wyjątkowo łatwo.
Tak i było tym razem.. poszło, jak zwykle o faceta. Choć bardziej trafnym określeniem byłoby "o chłopaka", albo nawet "o szczyla". W końcu mówimy o poprawczaku.
Zuzka z Anką były nierozłączne. Do czasu, aż w szkole pojawił się Antek.
-"Antek,...

Paweł Wolski wylewa na papier suche fakty i swoje wnioski dotyczące 15-letniej sprawy porwania i zabicia dziewczynki. Skupiając się na wielu szczegółach, pisząc logiczne wyjaśnienia, odkrywa ze zdumieniem, że według niego coś się tu nie zgadza. Dziennikarz bada sprawę, mocno zastanawia się nad wszystkim oraz sprawdza informacje jak na wzorowego dziennikarza śledczego przystało. Okazuje się, że istnieje wiele wątpliwości oraz nieścisłości, nie mających sensu. Dziennikarz odkrywa, że sprawca jest cały czas na wolności, gdyż po samobójstwie mężczyzny od razu stwierdzono, że on jest głównym podejrzanym i nikt nie doszukiwał się szczegółów. Dziennikarz badając sprawę odkrywa, że nieżyjący, który sam siebie skazał, dokonując samobójstwa miał bliskie powiązania z faktycznym podejrzanym – kumplowi, któremu pomagał po starej znajomości, a on uprowadził dziewczynkę, a następnie ją zabił, dlatego ślady, odciski palców mocno wskazywały na winę samobójcy, gdyż całe zdarzenie odbywały się w domu i okolicy jego domu. Tak naprawdę pomagał tylko w przenocowaniu kolegi nie mając pojęcia od samego początku, że jego kumpel jest mordercą z zimną krwią. Samobójca zrobił to ze strachu, nie mogąc długo ukrywać kumpla, mając wyrzuty sumienia, że nie zgłaszając tego na policję jest odpowiedzialny za śmierć dziewczynki. Rzeczywisty morderca sprytnie uważał na niezostawienie wszelkich swoich danych biometrycznych uciekł i się ukrył na lata przed organami ścigania – prowadząc niewinne, spokojne życie w pewności, że nikt go o to nigdy nie będzie podejrzewał. Dziennikarz dotarł do wielu forum internetowych, w których pojawiały się różne komentarze broniące, usprawiedliwiających podejrzanego, wybrał się do tamtejszej miejscowości i popytał mieszkańców pamiętających tą aferę śledczą. Posiadając tajne informacje, nowe fakty, wskazówki, poszlakowane dowody, dokładną analizę uprowadzenia i śmierci dziewczynki jest na drodze zagadki kryminalnej, mając swoje tropy, podejrzenia, a dzięki pomocy Policji szybko namierzą przestępcę, który nie wiadomo czy w tym czasie nie dopuścił się kolejnych złych czynów, bądź planuje następne morderstwo w tajemnicy przed światem.

Paweł Wolski wylewa na papier suche fakty i swoje wnioski dotyczące 15-letniej sprawy porwania i zabicia dziewczynki. Skupiając się na wielu szczegółach, pisząc logiczne wyjaśnienia, odkrywa ze zdumieniem, że według niego coś się tu nie zgadza. Dziennikarz bada sprawę, mocno zastanawia się nad wszystkim oraz sprawdza informacje jak na wzorowego dziennikarza śledczego...

To dość oczywiste. Samobójstwo głównego podejrzanego to zwykła policyjna sztuczka. Tak naprawdę nie ma mowy o żadnym "podejrzanym", gdyż owa osoba była tylko losowym mężczyzną, którego w ten czy inny sposób można było połączyć ze sprawą.
Są dwie opcje: do samobójstwa doszło naprawdę w wyniku emocjonalnego wyczerpania aresztowanego lub "samobójstwo" było tak naprawdę tylko i wyłącznie wyrachowanym morderstwem. Logicznym jest to, iż lepiej "pozbyć się" niewygodnego wymyślonego podejrzanego, niż preparować dowody go obciążające.
W takim wypadku sprawę szybko wkłada się do szuflady "rozwiązane" i nikt nie wysila się na dalsze poszukiwania.
Jednak co z osobą, która naprawdę winna jest brutalnego zabójstwa małej dziewczynki? Zazwyczaj takie sprawy mają drugie, głębokie jak czarna dziura, dno. Kim może być osoba, której policja ewidentnie szła na rękę? Kim jest człowiek, który ma nad sobą policyjne oddziały? Kim może być mężczyzna, który na swoje sumienie wziął owego samobójcę?
Cóż, jest to ktoś o lodowym sercu i psychopatycznej osobowości. Persona, która za nic ma społeczne konwenanse i człowieczą moralność. Być może były policjant, rodzina prokuratora czy członek mafii, która sieje postrach w tamtejszych regionach. Jest to mężczyzna, który z satysfakcją spogląda na nieudolne zacieranie śladów przez policję i ciągle czuje w sobie smak morderstwa.

To dość oczywiste. Samobójstwo głównego podejrzanego to zwykła policyjna sztuczka. Tak naprawdę nie ma mowy o żadnym "podejrzanym", gdyż owa osoba była tylko losowym mężczyzną, którego w ten czy inny sposób można było połączyć ze sprawą.
Są dwie opcje: do samobójstwa doszło naprawdę w wyniku emocjonalnego wyczerpania aresztowanego lub "samobójstwo" było tak naprawdę tylko...

Dziewczynka została uprowadzona i zamordowana przez zwyrodnialca pedofila, który dla mieszkańców Zakopanego znany był tylko ze szlachetnych działań na rzecz lokalnej społeczności. Najprawdopodobniej znana twarz z show biznesu lub urzędnik państwowy wysokiego szczebla. Komisarz policji lub jego zwierzchnik dążył do zatuszowania sprawy bo sam był "umoczony" w brudne działanie swego VIPa. Domniemany morderca, który dokonał aktu samobójstwa to najprawdopodobniej ojciec dziecka , które było w wielkim niebezpieczeństwie - zapewne ze strony szajki pedofilskiej. Sprawa na nowo powraca, gdyż pan Wolski dostaje poszlaki od anonimowego źródła, którym okaże się córka/syn oskarżonego przed 15 laty samobójcy. Pan Wolski po nitce do kłębka zagłębia się w tajemnicę i wpada na trop grupy przestępczej. Taka wizja po przeczytaniu opisu :)

Dziewczynka została uprowadzona i zamordowana przez zwyrodnialca pedofila, który dla mieszkańców Zakopanego znany był tylko ze szlachetnych działań na rzecz lokalnej społeczności. Najprawdopodobniej znana twarz z show biznesu lub urzędnik państwowy wysokiego szczebla. Komisarz policji lub jego zwierzchnik dążył do zatuszowania sprawy bo sam był "umoczony" w brudne...

Komisarz, który prowadził przed laty sprawę morderstwa nastolatki, to nie tylko policjant, ale także ojciec. Ojciec, który również stracił przed laty córkę, zraniony, zdesperowany, żądny zemsty i krwi.
Doskonale wie, kto zabił jego jedyną córkę, wie także, że samo postawienie przed sądem sprawcy nie przyniesie mu ulgi i sprawiedliwości. Chce by morderca poczuł dokładnie to co on.
Długo nad tym myśli i w chwili skrajnego załamania postanawia posunąć się do ostateczności dokonania zemsty… oko za oko. Wynajmuje zabójcę na zlecenie, który pewnego wieczora porywa i morduje jedenastolatkę. Nie jest to jednak przypadkowa nastolatka, to córka mordercy.
Komisarz od razu postanawia objąć dowodzenie nad tą sprawą, by mieć jak najlepszy dostęp do toku postępowania i móc zacierać ślady swojego w tym udziału, pomaga również uniknąć kary wynajętemu mordercy.
Po latach na trop tragedii rodzinnych i zbrodni trafia dziennikarz Paweł Wolski, który postanawia dowieść prawdy. Czy komisarzowi uda się uniknąć kary za osobistą wendetę, czy zniszczy go sumienie i odpowiedzialność za śmierć niewinnej dziewczynki?

Komisarz, który prowadził przed laty sprawę morderstwa nastolatki, to nie tylko policjant, ale także ojciec. Ojciec, który również stracił przed laty córkę, zraniony, zdesperowany, żądny zemsty i krwi.
Doskonale wie, kto zabił jego jedyną córkę, wie także, że samo postawienie przed sądem sprawcy nie przyniesie mu ulgi i sprawiedliwości. Chce by morderca poczuł dokładnie to...