Pocieszyć kogoś..niełatwa rzecz, zwłaszcza jeśli problem nie jest błahy. Dać mu to czego mu brak, zastąpić to co utracił, dodać otuchy, sprawić by znalazł nadzieję... Cóż - ja moim bliskim daje jedno co wydaje mi się najsensowniejszym i najpewniejszym darem. Daję swoją miłość, czas, autentyczne zainteresowanie, rozmowę lub po prostu - obecność. Pewność, że jestem do dyspozycji, że rozumiem, że wiem jak jest ciężko. Ale miłość sprawia, że wiara w lepsze jutro nie gaśnie, że nadzieja na lepszy czas nie umiera. Uważam to za to prawdziwe pociesznie, które przynosi dobre owoce. Choć nie zawadzi wspólnie popracować w ogrodzie lub wybrać się wspólnie na wycieczkę w plener... Kieliszek dobrego, domowego wina też nie zaszkodzi. Ważne, żeby umieć słuchać...

Pocieszyć kogoś..niełatwa rzecz, zwłaszcza jeśli problem nie jest błahy. Dać mu to czego mu brak, zastąpić to co utracił, dodać otuchy, sprawić by znalazł nadzieję... Cóż - ja moim bliskim daje jedno co wydaje mi się najsensowniejszym i najpewniejszym darem. Daję swoją miłość, czas, autentyczne zainteresowanie, rozmowę lub po prostu - obecność. Pewność, że jestem do...

Na każdego sposób jest inny. Niektórych po prostu zostawiam samych ze swoim problemem i pozwalam mu go najpierw pojąć i zwalczyć, pozostając w pobliżu. Jestem podobno bardzo dobrym słuchaczem, dlatego też po pierwsze wysłuchuje do końca, aby wiedzieć co ewentualnie mogłoby zadziałać. Na każdego jednak działa coś innego. Na mamę zazwyczaj działa coś słodkiego, propozycja wykonania paznokci, Na przyjaciółkę zadziała wino i wspólne oglądanie filmów, na koleżanki czy po prostu zwykła rozmowa. W pracy działają zwykłe żarty i głupotki. Bo chyba nie ma najlepszego sposobu jak obrócić problem czy smutek w śmiech. A na chłopaka działa, kilka słów wsparcia, że da radę, bo kto jak nie on i oczywiście przytulaski. Także sposobów jest bardzo wiele, ważne, aby wiedzieć co podziała na kogo.

Na każdego sposób jest inny. Niektórych po prostu zostawiam samych ze swoim problemem i pozwalam mu go najpierw pojąć i zwalczyć, pozostając w pobliżu. Jestem podobno bardzo dobrym słuchaczem, dlatego też po pierwsze wysłuchuje do końca, aby wiedzieć co ewentualnie mogłoby zadziałać. Na każdego jednak działa coś innego. Na mamę zazwyczaj działa coś słodkiego, propozycja...

Siadam, biorę za rękę i mówię i pokazuję, że jestem.
Nie kłamię, że będzie dobrze.
Nie zagaduje problem.
Jeżeli bliski chce mówić - słucham. Jeżeli chce rozmawiać - rozmawiam.
Tulę, zbieram łzy, robię herbatę, kawę lub nalewam wino...
Trzymam za rękę i jestem obok.

Po prostu jestem!

Siadam, biorę za rękę i mówię i pokazuję, że jestem.
Nie kłamię, że będzie dobrze.
Nie zagaduje problem.
Jeżeli bliski chce mówić - słucham. Jeżeli chce rozmawiać - rozmawiam.
Tulę, zbieram łzy, robię herbatę, kawę lub nalewam wino...
Trzymam za rękę i jestem obok.

Po prostu jestem!

Przytulam głowę do ramienia. Chwytam za rękę i mówię: odrzuć strach, daj zaufanie, chwyć za rękę. Po każdej burzy zawsze wychodzi słońce, odchodzą ponure myśli, suną sny gorące...

Przytulam głowę do ramienia. Chwytam za rękę i mówię: odrzuć strach, daj zaufanie, chwyć za rękę. Po każdej burzy zawsze wychodzi słońce, odchodzą ponure myśli, suną sny gorące...

Każdy człowiek jest inny. Dlatego też do każdego dotrzeć możemy za pomocą innych metod. Najważniejsze jest to, aby słuchać drugiego człowieka. Nie róbmy nic, czego on by nie chciał. Jednym pomaga nasza obecność w ciszy, inni woleliby rozmowę na dowolny inny temat, aby tylko nie myśleć o tym, co ich smuci. Dla jednych dobrym pocieszeniem jest próba rozbawienia ich, inni woleliby pobyć smutni. Bez względu na to, co czujemy, często musimy być tą silniejszą od wszystkich osobą, która pociesza i nie oczekuje tego samego w zamian. Jest to trudne, ale czasami tak po prostu trzeba. Przede wszystkim skupmy się na człowieku. Nie rozmawiajmy z nim jakby nie rozumiał co się stało. I nie okłamujmy go. Najgorsze w takich sytuacjach jest próba pokazania, że to nie jest aż tak straszne jak mu się wydaje. Nie mówmy, że będzie lepiej, że za jakiś czas będzie się z tego śmiał. Jeśli nie mamy nic mądrego do powiedzenia, po prostu bądźmy blisko. Przytulmy, dajmy się wypłakać i wykrzyczeć. Nie próbujmy tego przyspieszać. Każdy ma swój czas, który należy uszanować. Jeśli ktoś potrzebuje go więcej, naszym obowiązkiem jest dać mu tyle czasu ile potrzeba.
Pozdrawiam.

Każdy człowiek jest inny. Dlatego też do każdego dotrzeć możemy za pomocą innych metod. Najważniejsze jest to, aby słuchać drugiego człowieka. Nie róbmy nic, czego on by nie chciał. Jednym pomaga nasza obecność w ciszy, inni woleliby rozmowę na dowolny inny temat, aby tylko nie myśleć o tym, co ich smuci. Dla jednych dobrym pocieszeniem jest próba rozbawienia ich, inni...

Pocieszenie niekiedy w trudnych sytuacjach niewiele daje. Według mnie, jeśli widzę, że sytuacja jest poważna, staram się po prostu BYĆ obok drugiej osoby. To niezwykle ważne, gdyż obecność i troska pozwalają odczuć, że nie jesteśmy sami i ze wszystkim możemy sobie poradzić z pomocą najbliższych.
Czasami jednak, gdy przykładowo mąż ma po prostu zły humor (bez powodu), to staram się go pocieszyć głupimi minami lub śmiesznym tańcem. To zawsze działa, a po chwili oboje śmiejemy się razem. Tańczę wtedy tak długo, aż nie zobaczę uśmiechu na jego twarzy, przy czym moje wygibasy są tak komiczne, że aż strach.
Podsumowując, pocieszanie zależy od danej sytuacji i nie zawsze jest skuteczne. Jeśli ktoś ma sporo problemów, pomagam mu swoją obecnością i słucham uważnie tego, co ma do powiedzenia. Gdy sprawa jest błaha, wtedy się wygłupiam i zawsze udaje mi się pocieszyć bliską osobą. Ot, cała recepta mojego pocieszania... Nie jestem w tym dobra, więc stosuję oryginalne metody lub pomagam własną obecnością.

Pocieszenie niekiedy w trudnych sytuacjach niewiele daje. Według mnie, jeśli widzę, że sytuacja jest poważna, staram się po prostu BYĆ obok drugiej osoby. To niezwykle ważne, gdyż obecność i troska pozwalają odczuć, że nie jesteśmy sami i ze wszystkim możemy sobie poradzić z pomocą najbliższych.
Czasami jednak, gdy przykładowo mąż ma po prostu zły humor (bez powodu), to...

Nie wiem na ile to pomocne, ale po prostu ofiaruję im swoją obecność i wsparcie. Spędzam z nimi czas, rozmawiam, pomagam rozwiązać problem (oczywiście o ile mogę). Czasami jeśli ktoś tego potrzebuje po prostu milczę.

Nie wiem na ile to pomocne, ale po prostu ofiaruję im swoją obecność i wsparcie. Spędzam z nimi czas, rozmawiam, pomagam rozwiązać problem (oczywiście o ile mogę). Czasami jeśli ktoś tego potrzebuje po prostu milczę.

NIE BAGATELIZUJĘ
Dostaję szału kiedy inni pocieszając mnie, bagatelizują problem. Takie tendencje ma moja mama, która często mówi, żebym się nie przejmowała takimi bzdurami.
BIORĘ PROBLEM NA CZAS
Sama siebie czasem pocieszam, myśląc wirtualnie, że np za rok już nie będzie tematu. I może ktoś powie, że to banał, ale często mówię, że czas jest najlepszy na wszystko. Bo jest! Warto sobie czasem przypomnieć w takiej chwili jakieś dramatyczne zdarzenia z przeszłości i zastanowić się, co w tym momencie czujemy. Z reguły ból jest znacznie mniejszy.
SZUKAM POZYTYWÓW
Ponadto drugim sposobem jest przeanalizowanie wszystkich za i przeciw, pod warunkiem, że ta osoba chce to zrobić. Jeśli tak, pomagam jej, wyszukując pozytywy. Nie na siłę, bo nie zawsze są.
TRAKTUJĘ JAK OSTRZEŻENIE OD LOSU
Często też mówię, że wszystko jest po coś. Czasem jest to ostrzeżenie, żeby nie stało się coś gorszego i z tego należy wyciągnąć wnioski. Zapamiętać lekcję od życia.
OKAZUJĘ EMPATIĘ I NIE OCENIAM
I podsumowując staram się wczuć w sytuację tej osoby i nie oceniać, mówiąc co ja bym zrobiła. Po prostu nie mówię tego nikomu. Z reguły bowiem parszywy los plecie zupełnie inny scenariusz i gdybyśmy się znaleźli w analogicznej sytuacji, będzie pewne, że zrobimy zupełnie inaczej niż nam się wydawało.

NIE BAGATELIZUJĘ
Dostaję szału kiedy inni pocieszając mnie, bagatelizują problem. Takie tendencje ma moja mama, która często mówi, żebym się nie przejmowała takimi bzdurami.
BIORĘ PROBLEM NA CZAS
Sama siebie czasem pocieszam, myśląc wirtualnie, że np za rok już nie będzie tematu. I może ktoś powie, że to banał, ale często mówię, że czas jest najlepszy na wszystko. Bo jest!...

Pocieszam tak, nie lubię jak ktoś jest smutny, czasem dzwonię ale przeważnie spotykam się z osobą przy herbacie nawet paru i rozmawiamy .Rozmowy są potrzebne

Pocieszam tak, nie lubię jak ktoś jest smutny, czasem dzwonię ale przeważnie spotykam się z osobą przy herbacie nawet paru i rozmawiamy .Rozmowy są potrzebne

Oczywiście, próbując rozśmieszyć:) Najlepiej wspominając dawne lata. Mojego brata, zawsze gdy ma gorszy moment, łatwo wyciągnąć ze smutku, wspominając nasze dzieciństwo. Historie, które zawsze nas śmieszą. Jak bawiliśmy się w chowanego i znalazł mnie, ale jego za to znalazł kozioł. Jak chodziliśmy do naszej sąsiadki z babcią i straszne (wtedy) historie, które nam opowiadała. I wiele, wiele innych. Nigdy nam nie brakuje przygód z okresu dzieciństwa. Wtedy pojawia się uśmiech na jego twarzy i poczucie, że niezależnie od wszystkiego, będzie dobrze, bo jesteśmy razem. Sama to zawsze czuję, bo pociesza mnie w podobny sposób. Zawsze będzie miał we mnie wsparcie, a ja w nim. A we dwójkę łatwiej jest się mierzyć z przeciwnościami losu niż w samotności.

Oczywiście, próbując rozśmieszyć:) Najlepiej wspominając dawne lata. Mojego brata, zawsze gdy ma gorszy moment, łatwo wyciągnąć ze smutku, wspominając nasze dzieciństwo. Historie, które zawsze nas śmieszą. Jak bawiliśmy się w chowanego i znalazł mnie, ale jego za to znalazł kozioł. Jak chodziliśmy do naszej sąsiadki z babcią i straszne (wtedy) historie, które nam...