Czym dla mnie jest lekarstwo dla duszy? Pierwsza myśl jakie proste pytanie. Jasne, że grono przyjaciół i rodzina. Druga myśl- dobra Natka, ale jak ktoś z bliskich zachoruje to co robisz ? Działam! Najlepszym lekarstwem dla mojej duszy jest działanie. Nieważne co się wydarzy szukam rozwiązania. Nie załamuję się, staram się nie płakać. Znajduje rozwiązanie.
Wszystko pięknie i fajnie, ale co robisz jak nic nie możesz zrobić, albo jak nie masz siły do tego działania.
I wtedy biorę koc, laptopa i zamykam się w pokoju. Włączam z płyty wesele moich rodziców. Nieważne, że wesele było ponad 25 lat temu. Nieważne, że oglądam je po raz 'enty'. Ważne, że widzę ludzi świetnie się bawiących, uśmiechniętych i kochających się. Dużo nieszczęść było w tej rodzinie, ale i dużo szczęścia . Jak oglądam widzę wśród gości ludzi, których już nie ma pośród nas , ale i takich co żyją i się rozwijają. I doceniam to co mam i co mogę stracić. Widzę jakie życie jest nieprzewidywalne. I nie warto marnować czasu na złości, załamania. Oszem czasami jest to nieuniknione, ale jesteśmy na tyle silni, że jesteśmy w stanie rozweselić naszą duszę.

Czym dla mnie jest lekarstwo dla duszy? Pierwsza myśl jakie proste pytanie. Jasne, że grono przyjaciół i rodzina. Druga myśl- dobra Natka, ale jak ktoś z bliskich zachoruje to co robisz ? Działam! Najlepszym lekarstwem dla mojej duszy jest działanie. Nieważne co się wydarzy szukam rozwiązania. Nie załamuję się, staram się nie płakać. Znajduje rozwiązanie.
Wszystko...

Kto szuka lekarstwa dla duszy, niechaj prędko w podróż wyruszy. Niechaj zmieni otoczenie i porzuci obciążające duszę strapienie. Niechaj karmi duszę krajobrazami cudnymi, niechaj piesze wędrówki podarują mu cenne wskazówki, jak duszę swoją ratować. Niechaj cieszy go wolność i oddech pełny, niechaj wiedzie żywot pełen przygód. Niechaj szuka atrakcji, niechaj zatrzyma się w dzikim pędzie i odpocznie nim za późno będzie. Niechaj pochyli się nad kwiatami, niechaj zachwyci się słońca zachodami, niechaj wybierze azymut radości, podróży do szczęśliwości!

Kto szuka lekarstwa dla duszy, niechaj prędko w podróż wyruszy. Niechaj zmieni otoczenie i porzuci obciążające duszę strapienie. Niechaj karmi duszę krajobrazami cudnymi, niechaj piesze wędrówki podarują mu cenne wskazówki, jak duszę swoją ratować. Niechaj cieszy go wolność i oddech pełny, niechaj wiedzie żywot pełen przygód. Niechaj szuka atrakcji, niechaj zatrzyma się w...

Mam kilka sposobów na ukojenie duszy, a to, z którego skorzystam zależy od kaprysu (albo jak kto woli ochoty). Czasem lubię wytańczyć stres w rytm ulubionych przebojów. Innym razem preferuję bardziej wyciszające sięgnięcie po ulubioną książkę (sentymentalne powroty do ukochanych bohaterów) oczywiście w towarzystwie kubka wciąż parującej czekolady na gorąco. Sporadycznie kiedy nerwom towarzyszy leń (wtedy nawet kojący proces parzenia czekolady jest zbyt wygórowanym wysiłkiem jak na aktualne możliwości), zaglądam do ulubionych serii przyjemnie rozbawiających Youtuberów (moimi najczęstszymi wyborami jest POSZUKIWACZ i jego trzy filmiki podbijające Internet, NA GAŁĘZI z serią co jest nie tak z …, sfilmowani z rankingiem paździerzy, ewentualnie bardziej muzyczna propozycja THE HILLYWOOD SHOW z parodiami znanych produkcji filmowych). Chętnych zachęcam do wypróbowania moich patentów i życzę wszystkim byście tego nie potrzebowali :-).

Mam kilka sposobów na ukojenie duszy, a to, z którego skorzystam zależy od kaprysu (albo jak kto woli ochoty). Czasem lubię wytańczyć stres w rytm ulubionych przebojów. Innym razem preferuję bardziej wyciszające sięgnięcie po ulubioną książkę (sentymentalne powroty do ukochanych bohaterów) oczywiście w towarzystwie kubka wciąż parującej czekolady na gorąco. Sporadycznie...

Rodzaj lekarstwa zależy od głębokości i bolesności ran, które chcę zaleczyć. Książka, film, spotkanie ze znajomymi działają świetnie przy lekkich otarciach. Przy urazach cięższego kalibru niezbędna jest mi analiza sytuacji i samej siebie. Trzeba zdać sobie sprawę, że u człowieka, jako jednostki złożonej i bardzo skomplikowanej, również rany duszy objawiają się w złożony sposób. Sygnały, które mogą świadczyć o tym, że coś jest nie tak – negatywna myśl, niemiłe uczucie i reakcje z ciała (zaciśnięta szczęka, ból brzucha) – najczęściej ze sobą współgrają, lecz nie zawsze tak jest. Gdy coś mi dolega w jednym z tych obszarów, po pierwsze daję sobie 5 minut na uświadomienie, co właściwie ze mną się dzieję. Gdy już wiem lub wydaje mi się, że wiem, przystępuję do działania – łagodzenia stresu i/lub poprawy humoru.

Rodzaj lekarstwa zależy od głębokości i bolesności ran, które chcę zaleczyć. Książka, film, spotkanie ze znajomymi działają świetnie przy lekkich otarciach. Przy urazach cięższego kalibru niezbędna jest mi analiza sytuacji i samej siebie. Trzeba zdać sobie sprawę, że u człowieka, jako jednostki złożonej i bardzo skomplikowanej, również rany duszy objawiają się w złożony...

Parafrazując tekst Budki Suflera ... nic nie boli tak jak dusza. Nie ma na ten ból leku, szczepionki. Nie da się przeleżeć tego bólu w łóżku pod kołdrą ani przesiedzieć pod kocem z kubkiem gorącej herbaty. Starsi doświadczeni ludzie mówią "lecz się tym czym się zatrułeś". Na miłość najlepsza jest nową miłość, na stratę przyjaciela nowy przyjaciel. Ale to chyba nie aż takie proste. Dusza przestaje boleć z czasem, który pozwala ten ból zrozumieć, oswoić się z nim i może nawet zapanować nad nim. Ale to też nie jest aż takie proste.

Parafrazując tekst Budki Suflera ... nic nie boli tak jak dusza. Nie ma na ten ból leku, szczepionki. Nie da się przeleżeć tego bólu w łóżku pod kołdrą ani przesiedzieć pod kocem z kubkiem gorącej herbaty. Starsi doświadczeni ludzie mówią "lecz się tym czym się zatrułeś". Na miłość najlepsza jest nową miłość, na stratę przyjaciela nowy przyjaciel. Ale to chyba nie aż takie...

Moim lekarstwem na każde dolegliwości duszy jest praca w bibliotece, daje mi satysfakcje. Samo spędzanie czasu wśród takiej ilości książek, uspokaja mnie, daje odprężenie. Odrywam się od rzeczywistości.

Moim lekarstwem na każde dolegliwości duszy jest praca w bibliotece, daje mi satysfakcje. Samo spędzanie czasu wśród takiej ilości książek, uspokaja mnie, daje odprężenie. Odrywam się od rzeczywistości.

Ech, znam to doskonale. Właśnie zbliża się jeden z najgorszych miesięcy, kiedy dopada mnie niemoc, niechęć i ogólnie "nie" na wszystko i wszystkich. Moim lekarstwem jest aktywność, ruch. Chodzę po lesie, biegam (także z wózkiem), jeżdżę rowerem. Wszelka aktywność wyzwala we mnie niesamowite pokłady energii. Zaczyna mi się chcieć. To co przed chwilą było szare i bure, zaczyna zyskiwać nowe, jaśniejsze barwy. I choć czasami, mimo wszystko, trudno jest się ruszyć i zacząć działać, warto, bo efekt jest niemal natychmiastowy.
A po takim ruchu, zwłaszcza wieczornym, nie ma nic lepszego niż długa kąpiel i jeszcze dłuższa książka.

Ech, znam to doskonale. Właśnie zbliża się jeden z najgorszych miesięcy, kiedy dopada mnie niemoc, niechęć i ogólnie "nie" na wszystko i wszystkich. Moim lekarstwem jest aktywność, ruch. Chodzę po lesie, biegam (także z wózkiem), jeżdżę rowerem. Wszelka aktywność wyzwala we mnie niesamowite pokłady energii. Zaczyna mi się chcieć. To co przed chwilą było szare i bure,...

Moje lekarstwo dla duszy przybiera najrozmaitsze formy, więc nie potrafię jednoznacznie określić czym jest, bądź jakie jest. Jeśli czegoś potrzebuje moja dusza, by poczuć się lepiej, to wsłuchuję się w nią, a gdy dostaję odpowiedź - działam.
Czasem dusza prosi mnie o cichy spacer w parku, skupieniu na szelescie liści, miękkości mchu, niezliczonych barwach zieleni. Czasami na ten spacer zaprasza muzykę, która rozbrzmiewa w słuchawkach, a ja zamiast widzieć to co wokół mnie, widzę swoje myśli, niczym film - i jeśli mojej duszy jest to potrzebne, to nie przeszkadza mi, że nie widzę nic, co dzieje się wokół. Czasem dusza chce odpocząć od siebie samej, więc wybieram książki, czy filmy, które pozwolą jej się rozerwać lub wyciszyć - w zależności od okazji. Czasem chce się skupić na konkretnym zmyśle - wtedy gotuję lub piekę, jeśli dusza potrzebuje odczuwać zmysłami węchu i smaku, czasami słucham - muzyki, audycji, podcastów, czy dźwięków relaksacyjnych, czasami potrzebuje czuć - wtedy sprawdza się gorąca kąpiel, masaż, lub chodzenie boso. Czasami jednak moja dusza potrzebuje tylko patrzeć i w zależności od jej aktualnych preferencji - albo skupiam się na jednej rzeczy, lub na wszystkim co jest w zasięgu mojego wzroku. Dusza jest częścią mnie, jest bogata i rozwinięta, więc nie sposób jest przedstawić mi jedno lekarstwo. I to jest bardzo piękne, że uleczyć się może na tak wiele różnych sposobów.

Moje lekarstwo dla duszy przybiera najrozmaitsze formy, więc nie potrafię jednoznacznie określić czym jest, bądź jakie jest. Jeśli czegoś potrzebuje moja dusza, by poczuć się lepiej, to wsłuchuję się w nią, a gdy dostaję odpowiedź - działam.
Czasem dusza prosi mnie o cichy spacer w parku, skupieniu na szelescie liści, miękkości mchu, niezliczonych barwach zieleni. Czasami...

Moim lekarstwem na zmartwienia, nadmiar przytłaczających myśli, smutek jest modlitwa. Zawierzam wszystko Bogu, czasem proszę o siłę. Wiem, że On może więcej, widzi wszystko z innej, mądrzejszej perspektywy. Czuję, że mieszka w moim sercu i tam mnie wspiera. Czasem idę do kościoła, w tygodniu, na wieczorną Mszę. Ludzi jest wtedy mniej, nie ma tłoku, można się wyciszyć. Czasami usłyszę w czasie Mszy coś co podniesie mnie na duchu, rozjaśni myśli. Wracam do domu z pozytywnym nastawieniem. Miło czuć się bliżej Boga i wznieść się ponad smutki. Czasami po prostu myślę, że każdy smutek musi się skończyć i kiedyś spojrzę na niego z innej perspektywy, może akurat tej Bożej.

Moim lekarstwem na zmartwienia, nadmiar przytłaczających myśli, smutek jest modlitwa. Zawierzam wszystko Bogu, czasem proszę o siłę. Wiem, że On może więcej, widzi wszystko z innej, mądrzejszej perspektywy. Czuję, że mieszka w moim sercu i tam mnie wspiera. Czasem idę do kościoła, w tygodniu, na wieczorną Mszę. Ludzi jest wtedy mniej, nie ma tłoku, można się wyciszyć....

Moim lekarstwem dla duszy są książki.
Najlepsze lekarstwo na wszystkie dolegliwości duszy. Są odprężające, kojące niczym balsam na poranioną duszę.
Dzięki nim mogę zanurzyć się w świecie wiedzy i pływać w nim nawet każdego dnia.
Książki pomagają zapomnieć o szarej rzeczywistości dnia codziennego, problemach.
Najlepsze lekarstwo na świecie.

Moim lekarstwem dla duszy są książki.
Najlepsze lekarstwo na wszystkie dolegliwości duszy. Są odprężające, kojące niczym balsam na poranioną duszę.
Dzięki nim mogę zanurzyć się w świecie wiedzy i pływać w nim nawet każdego dnia.
Książki pomagają zapomnieć o szarej rzeczywistości dnia codziennego, problemach.
Najlepsze lekarstwo na świecie.