Uśmiech. Tylko tyle, a może aż tyle. O ile życie byłoby prostsze i bardziej do zniesienia gdyby każdy odnosił się do siebie z życzliwością i szacunkiem. Na każde "proszę" odpowiadało się "dziękuję", a każdy miły gest nagradzało uśmiechem. Wymaga niewiele wysiłku, a jak wiele zmienia.

Uśmiech. Tylko tyle, a może aż tyle. O ile życie byłoby prostsze i bardziej do zniesienia gdyby każdy odnosił się do siebie z życzliwością i szacunkiem. Na każde "proszę" odpowiadało się "dziękuję", a każdy miły gest nagradzało uśmiechem. Wymaga niewiele wysiłku, a jak wiele zmienia.

Jedyne co mogę zrobić i robię-a przynajmniej staram się- to traktować drugiego człowieka tak, jakbym chciała, żeby on mnie traktował. Gdyby wszyscy dookoła spróbowali żyć w ten sposób, jakże przyjemniej zrobiłoby się w naszym środowisku. Do tego życzliwy uśmiech do każdego-ekspedientki, szefa, dozorcy, staruszka itd. i od razu świat piękniej w naszych oczach. Z jednej strony to tak niewiele,a z drugiej- wymaga sporo wysiłku. Czyż jednak nie warto spróbować?

Jedyne co mogę zrobić i robię-a przynajmniej staram się- to traktować drugiego człowieka tak, jakbym chciała, żeby on mnie traktował. Gdyby wszyscy dookoła spróbowali żyć w ten sposób, jakże przyjemniej zrobiłoby się w naszym środowisku. Do tego życzliwy uśmiech do każdego-ekspedientki, szefa, dozorcy, staruszka itd. i od razu świat piękniej w naszych oczach. Z jednej...

Wielka jest nasza planeta i wielu ludzi ją zamieszkuje. Chcąc przybliżyć każdemu w naszym świecie choć odrobinę dobra, musielibyśmy spojrzeć w lustro i przyjrzeć się uważnie sobie samym. Ta osoba, której odbicie patrzy na ciebie z lustra, jest jedną z milionów osób, które mogą dać komuś szczęście. Potrafi bowiem kochać i dzielić się tą miłością. Gdyby każdy z nas mieszkający na tym świecie, skupiłby się choćby na jednej osobie i obdarzył ją ciepłym uczuciem miłości , świat mógłby być wtedy po stokroć piękniejszy. Okazywanie miłości nic nie kosztuje, nie trzeba się tego uczyć. Wystarczy chcieć. Pragnąć pokochać kogoś. I nie ważne czy to będzie brat, siostra, matka czy nieznajomy. Bowiem szczęście rodzi szczęście. I my sami możemy je tworzyć, dzieląc się częścią samego siebie. To może zmienić świat na lepszy.

Wielka jest nasza planeta i wielu ludzi ją zamieszkuje. Chcąc przybliżyć każdemu w naszym świecie choć odrobinę dobra, musielibyśmy spojrzeć w lustro i przyjrzeć się uważnie sobie samym. Ta osoba, której odbicie patrzy na ciebie z lustra, jest jedną z milionów osób, które mogą dać komuś szczęście. Potrafi bowiem kochać i dzielić się tą miłością. Gdyby każdy z nas...

Klik! Klik! – Charakterystyczny dźwięk zamykanych drzwi od klatki schodowej zabrzmiał mi za plecami. Pogoda nie bardzo sprzyja spacerom, ale cóż – zakupy same się nie zrobią. Dostrzegam sylwetkę sąsiada idącą z naprzeciwka. Z lekkim uśmiechem witam go serdecznych „Dzień dobry” jednocześnie delikatnie się kłaniam. Odpowiada takim samym zachowaniem i na jego twarzy również zagościł uśmiech. Idąc dalej chodnikiem zatrzymuję się i przepuszczam wjeżdżający na parking samochód. Kierowca znanym wszystkim gestem dziękuje podnosząc dłoń. Docieram do sklepu, w którym robiąc zakupy postanawiam kupić po jakimś smakołyku dla każdej z moich trzech dziewczyn. Wiem, że zarówno żona, jak i każda z córek nie pogniewa się z tego powodu. Na koniec pięknie dziękuję Pani z drugiej strony lady i wracam do domu…

Klik! Klik! – Charakterystyczny dźwięk zamykanych drzwi od klatki schodowej zabrzmiał mi za plecami. Pogoda nie bardzo sprzyja spacerom, ale cóż – zakupy same się nie zrobią. Dostrzegam sylwetkę sąsiada idącą z naprzeciwka. Z lekkim uśmiechem witam go serdecznych „Dzień dobry” jednocześnie delikatnie się kłaniam. Odpowiada takim samym zachowaniem i na jego twarzy również...

Ponad wszystko nigdy nie należy nikogo oceniać i szufladkować. To nie my jesteśmy od oceniania innych, i mówienia im co mają ze sobą zrobić. I bez wątpienia, to co nas pogrąża to stereotypy! Mamy o kimś niepełną wiedzę, od razu wyrabiamy sobie o kimś niezbyt przechylne zdanie; jesteś blondynką? Na pewno jesteś głupia i masz mało do powiedzenia, jesteś modelką? Jesteś próżna i wyniosła! Jesteś policjantem? Jesteś frajerem! Jesteś Cyganem, Romem... Jesteś żebrakiem, złodziejem i oszustem! Chodzisz do lepszej lub gorszej szkoły, masz stary telefon lub nowego iPhona! Niestety, obawiam się, że ta rzeczywistość jest nie do zmienienia. Nieważne, że mamy XXI wiek. Nasza społeczność zawsze będzie klasyfikowała ludzi na tych gorszych i lepszych. Czy ja mam jakiś sposób na tworzenie otwartego i przyjaznego środowiska? Chyba nie, po prostu staram się dogadywać ze wszystkimi, i na wszystkich patrzeć przyjaznym okiem. Miałam okazję trochę podróżować i poznać różnych ludzi. Wiem, że za życzliwość i uśmiech, można dostać to samo. I nie mówię tu, że nigdy nie zdarzyło mi się kogoś zaszufladkować itp. Naprawdę czasami wystarczy kogoś poznać, pobyć z nim chwilę i powiedzieć sobie " Hej, jesteś całkiem inna/y niż myślałam"! A teraz o samej książce, jestem ogromnie szczęśliwa, że została wreszcie wydana w Polsce. Trochę na nią czekaliśmy :) I naprawę mam ogromną nadzieję, i szczerze liczę na to, że uda mi się ją wygrać :) Chyba jeszcze na żadnej książce, które można u Was wygrać nie zależało mi tak jak na tej.

Ponad wszystko nigdy nie należy nikogo oceniać i szufladkować. To nie my jesteśmy od oceniania innych, i mówienia im co mają ze sobą zrobić. I bez wątpienia, to co nas pogrąża to stereotypy! Mamy o kimś niepełną wiedzę, od razu wyrabiamy sobie o kimś niezbyt przechylne zdanie; jesteś blondynką? Na pewno jesteś głupia i masz mało do powiedzenia, jesteś modelką? Jesteś...

Człowiek nie lubi czuć się gorszy. Ukrywa to doznanie w podświadomości. Nie radzi sobie, wręcz udaje wyniosłą postawę. żeby dodać sobie splendoru. Niechciane poczucie niskiej wartości wypływa w drugim człowieku, co pozwala przejrzeć się w nim jak w lustrze, zazwyczaj negując, a nawet reagując agresywnie celem zniszczenia tego, co w rzeczywistości jest manifestacją jego wnętrza, wobec czego tak mu przeszkadza.
Odpowiedzią na stworzenie równego, otwartego świata jest zrozumienie, że ludzie odbijają to, czym dysponują w swoich wnętrzach. Jeśli chcemy poprawić relacje z osobami, najpierw rozważmy swoje postawy. Źródła tego, co nie podoba nam się w innych należy szukać w sobie. Zmieniając postawę przyciągamy lepszych ludzi, a pozostałych zachęcamy swoim przykładem do podjęcia pracy nad sobą.

Człowiek nie lubi czuć się gorszy. Ukrywa to doznanie w podświadomości. Nie radzi sobie, wręcz udaje wyniosłą postawę. żeby dodać sobie splendoru. Niechciane poczucie niskiej wartości wypływa w drugim człowieku, co pozwala przejrzeć się w nim jak w lustrze, zazwyczaj negując, a nawet reagując agresywnie celem zniszczenia tego, co w rzeczywistości jest manifestacją jego...

Wyglądał jak typowy szalony naukowiec. Rozwiane włosy, ubranie w nieładzie, zachlapany, niegdyś biały fartuch laboratoryjny. Gogle zajmowały mu pół twarzy, wystawał spod nich tylko promienny uśmiech, gdy w końcu udało mu się stworzyć to, nad czym pracował od przeszło 2 lat.

Prace nad eliksirem zaczął zaraz po rozpoczęciu nauki w podstawówce. Był zszokowany, jak od najmłodszych lat ludzie mogą być tak okrutni wobec siebie, ranić się na każdym kroku i piętnować każde odstępstwo od ogólnie pojętej „normalności”. Nikt nie wierzył w jego sukces, nawet rodzice, którzy, choć podzielali jego poglądy, byli sceptycznie nastawieni do jego pomysłu. „Nic nie zmienisz synku, a tylko się rozczarujesz. Daj sobie z tym spokój, ludzie się nie zmienią”. Na szczęście ich nie posłuchał.

W końcu nadszedł ten dzień. Eliksir tolerancji był gotowy. Podekscytowany, postanowił wypróbować go najpierw na sąsiadach. Ustalił jednak pewną cenę za swój produkt – uśmiech.
Niestety, gdy prosił ludzi o uśmiech w zamian za prezent, większość przeganiała go spod swoich drzwi. Nieliczni płacili cenę za eliksir, ale byli to ci, którzy w zasadzie go nie potrzebowali. W szkole oskarżyli go o chęć otrucia kolegów, na spotkanie z prezydentem miasta nie chcieli go umówić.

Wrócił do domu przygnębiony, ale obudził się z nowym pomysłem – szczepionka! Obligatoryjnie, zaraz po urodzeniu. Poderwał się z łóżka i w jednej dziurawej skarpetce pognał do laboratorium.

Wyglądał jak typowy szalony naukowiec. Rozwiane włosy, ubranie w nieładzie, zachlapany, niegdyś biały fartuch laboratoryjny. Gogle zajmowały mu pół twarzy, wystawał spod nich tylko promienny uśmiech, gdy w końcu udało mu się stworzyć to, nad czym pracował od przeszło 2 lat.

Prace nad eliksirem zaczął zaraz po rozpoczęciu nauki w podstawówce. Był zszokowany, jak od...

The Hate U Give. Nienawiść, którą dajesz[bookLink]4864231|The Hate U Give. Nienawiść, którą dajesz[/bookLink]

The Hate U Give. Nienawiść, którą dajesz[bookLink]4864231|The Hate U Give. Nienawiść, którą dajesz[/bookLink]

 [bookCover]4864231|The Hate U Give. Nienawiść, którą dajesz[/bookCover]