USA to dziwny kraj, gdzie każdy stan ma jakieś absurdalne prawo. Fascynujące jest w tym to, że każde z tych praw musiało powstać w odpowiedzi na działanie jakiegoś pomysłowego osadnika.

Do USA pojechaliśmy na wymianę w liceum. Uczęszczaliśmy m.in. na zajęcia z tamtejszymi licealistami. To, co mnie wtedy zaskoczyło, to... sprawdzian z matematyki. Oni po prostu wyciągnęli kalkulatory i policzyli na nich wszystko, po czym wpisali wynik. To był chyba dla mnie największy szok związany wtedy z tym krajem. Pamiętam go do dziś.

Natomiast to, co mnie irytowało to np. brak normalnego chleba. Wszędzie obleśny chleb tostowy. Obleśne chipsy taco do szkoły jako drugie śniadanie. Wszystko na zimno. Jedyny ciepły posiłek, jaki wtedy zjadłam, był podczas wieczoru z polskim obiadem :D Moje gardło też zdecydowanie miało tego dosyć.

Przez lata te wrażenia zatarły się nieco, ale samo to, że je dość dokładnie pamiętam, znaczą wiele. Czasami lubię wrócić myślą do tych chwil i zastanowić się, gdzie lepiej byłoby się urodzić.

USA to dziwny kraj, gdzie każdy stan ma jakieś absurdalne prawo. Fascynujące jest w tym to, że każde z tych praw musiało powstać w odpowiedzi na działanie jakiegoś pomysłowego osadnika.

Do USA pojechaliśmy na wymianę w liceum. Uczęszczaliśmy m.in. na zajęcia z tamtejszymi licealistami. To, co mnie wtedy zaskoczyło, to... sprawdzian z matematyki. Oni po prostu wyciągnęli...

Guma balonowa
Pierwszy produkt, który kojarzy mi się ze Stanami Zjednoczonymi – I Pewexem – to guma do żucia Donald. A szczególnie historyjka obrazkowa. Zestawienie starannie uformowanej gumy do żucia zapakowanej ładnie I kolorowo wraz z historyjką I masła na wage pakowanego w szary papier pokazywało, który świat jest drugim bądź trzecim światem.
Ten rozdzwięk był bolesny. Byliśmy bidokami.
Historyjki zbierałam.
Gumę – ja I koledzy – chowaliśmy z powrotem do papierka. Na potem. Dopóki był smak I można było robić balony.

Talon Pekao
Drugie wspomnienie to bon Pekao, którym wydano mi resztę w Peweksie z prawdziwych dolarów.
Mam go do dziś jako ślad po fałszywych Stanach Zjednoczonych stworzonych dla ograbiania obywateli.
Miał się tak do dolara jak tombak do złota. Jest dla mnie pamiątką po pośrednikach zbierających swoją część za Twoje marzenia.

Guma balonowa
Pierwszy produkt, który kojarzy mi się ze Stanami Zjednoczonymi – I Pewexem – to guma do żucia Donald. A szczególnie historyjka obrazkowa. Zestawienie starannie uformowanej gumy do żucia zapakowanej ładnie I kolorowo wraz z historyjką I masła na wage pakowanego w szary papier pokazywało, który świat jest drugim bądź trzecim światem.
Ten rozdzwięk był bolesny....

Ja jak słyszę Stany Zjednoczone od razu widzę Hollywood i ten wielki napis na wzgórzu który przewija się w tylu filmach. Nigdy w Stanach nie byłam ale gdybym tylko miała możliwość chętnie właśnie tam bym się wybrała, poza tym to LA w zimie to około 20 stopni czyli dla mnie najlepsza :P

Ja jak słyszę Stany Zjednoczone od razu widzę Hollywood i ten wielki napis na wzgórzu który przewija się w tylu filmach. Nigdy w Stanach nie byłam ale gdybym tylko miała możliwość chętnie właśnie tam bym się wybrała, poza tym to LA w zimie to około 20 stopni czyli dla mnie najlepsza :P

Przeglądam szufladki ze wspomnieniami w poszukiwaniu czegoś, czegokolwiek, co mogłoby kojarzyć się ze Stanami Zjednoczonymi i odkrywam stare filmy, nieco już zakurzone. Należą do nich Gwiezdne wojny, Pulp Fiction, Titanic, Lot nad kukułczym gniazdem. Niewiele tego, prawdopodobnie dlatego, że nigdy nie byłem zapatrzony w Amerykę, i wolałem Japońskie anime oraz Koreańskie dramy. Chętnie odkrywam nieznane lądy, lecz mój statek jakoś nigdy nie dopłynął w stronę USA, może kiedyś się to zmieni?

Przeglądam szufladki ze wspomnieniami w poszukiwaniu czegoś, czegokolwiek, co mogłoby kojarzyć się ze Stanami Zjednoczonymi i odkrywam stare filmy, nieco już zakurzone. Należą do nich Gwiezdne wojny, Pulp Fiction, Titanic, Lot nad kukułczym gniazdem. Niewiele tego, prawdopodobnie dlatego, że nigdy nie byłem zapatrzony w Amerykę, i wolałem Japońskie anime oraz Koreańskie...

Kiedy byłam mała, miałam wrażenie że ta odległa Ameryka i nasza mała zapyziała Polska to dwa światy. Jak bardzo różniła się nasza rzeczywistość! A przynajmniej tak myślałam oglądając amerykańskie filmy :) Do teraz mam przed oczami scenę z "Cudownych lat", kiedy rodzina siadała do śniadania w pięknie umeblowanej, jasnej i przestronnej kuchni (a nasza mała, ciemna, gdzie każdy się o siebie potykał). Ojciec dzieci nalał im do szklanek sok pomarańczowy... W gardle stanęła mi wielka gula, bo dla nas picie soku na co dzień, w tamtych czasach było nie do pomyślenia. Szok, jako dziecko byłam w totalnym szoku, że sok potrafi być normalnością. My musieliśmy iść "w gości", i to do bogatych gości, żeby ktoś poza herbatą postawił na stole coś innego. Tyle z obserwacji moich, własnych, prywatnych nie narzuconych. Tak naprawdę tylko sok. Myślę, że cała reszta amerykofenomenu, została nam poniekąd implementowana przez rodziców, babcie itp. To oni czasem nawet bezwiednie przynosili coś do domu mówiąc "będzie lepsze, bo amerykańskie". W dzieciach rosło przekonanie, czasem mylne, że tylko ten świat za Oceanem może nam dać coś dobrego, odrobinę luksusowego, a my żyjemy tak na prawdę w jakimś światowym zaścianku. Tej przedziwnej fali dał się ponieść mój wujek i został prowodyrem w tym temacie, jeśli chodzi o moją rodzinę. Kawaler, który mógł sobie pozwolić na odrobinę amerykoluksusu: w lodówce pojawiła się Coca cola - podkradałam mu ją namiętnie, dziś jest mi wstyd i czuję wyrzuty sumienia. Chyba muszę odkupić jakąś zgrzewkę ;) Poza tym wujek poza popularnymi w Polsce papierosami podpalał Marlboro, bo to brzmiało tak cool. Wypożyczał mi w wypożyczalni kaset ( istniało kiedyś coś takiego!:) ) amerykańskie filmy, oglądałam je jak zaczarowana. Repertuar naszej tv nie był aż tak bogaty. I mam jeszcze w zakamarkach umysłu wspomnienie, ale już nie moje. Moja mama i jej bracia dostali kiedyś ze Stanów słodycze. Babci szkoda było otwierać (!), postawiła jej na szafce w reprezentacyjnym miejscu, a dzieci mogły tylko popatrzeć. Zapomniana już i otworzona po paru dziesięcioleciach paczka nadawała się już tylko do wyrzucenia. Żal w dorosłych już dzieciach trwa jednak do dziś.
W opanowanej przez szarość Polsce, Ameryka zdawała się być rajem, który dysponował paletą kolorów.

Kiedy byłam mała, miałam wrażenie że ta odległa Ameryka i nasza mała zapyziała Polska to dwa światy. Jak bardzo różniła się nasza rzeczywistość! A przynajmniej tak myślałam oglądając amerykańskie filmy :) Do teraz mam przed oczami scenę z "Cudownych lat", kiedy rodzina siadała do śniadania w pięknie umeblowanej, jasnej i przestronnej kuchni (a nasza mała, ciemna, gdzie...

Moją pierwsza myślą po przeczytaniu zadania było: Ale przecież ja nie mam żadnych amerykańskich wspomnień. Nigdy nie miałam tam rodziny, w dzieciństwie nikt nie napomknął nic o Ameryce. Przez moment poczułam, że moje dzieciństwo było niepełne, że czegoś w nim brakowało. Poczułam się gorsza. Ale zagłębiając się w temat odkryłam coś szokującego. Otóż po 28 latach okazało się, że i ja mam wspomnienia wprost zza oceanu.
Baton Milky Way- to on uratował moje dzieciństwo, to on sprawił, że i ja mam wspomnienia amerykańskiej kultury. Do dziś pamiętam ten smak.
Jeszcze w większy szoku byłam kiedy dowiedziałam się, że mój przyjaciel z dzieciństwa to rodowity Amerykanin. Nigdy o tym nie wiedziała, nikt mi tego nie powiedział. Na imię miał Wally i każdy ciągle się pytał gdzie on jest. Miał charakterystyczny biało czerwony sweterek, okularu i czerwona czapkę, był prawdziwym HIPSTEREM chociaż nikt go tak wtedy nie nazywał. Do dziś się zastanawiam GDZIE JEST WALLY?
Mimo wszystko jestem mu bardzo wdzięczna za to, że razem przetrwaliśmy dzieciństwo i razem wkroczyliśmy w dorosłość (tak nam się wtedy wydawało.

Moją pierwsza myślą po przeczytaniu zadania było: Ale przecież ja nie mam żadnych amerykańskich wspomnień. Nigdy nie miałam tam rodziny, w dzieciństwie nikt nie napomknął nic o Ameryce. Przez moment poczułam, że moje dzieciństwo było niepełne, że czegoś w nim brakowało. Poczułam się gorsza. Ale zagłębiając się w temat odkryłam coś szokującego. Otóż po 28 latach okazało się,...

Hej chciałabym podzielić się moją autentyczną historią. Mianowicie mam wujka, który mieszka w Nowym Yorku. W latach 90'gdy byłam małą dziewczynką wujek odwiedził moją rodzinę i przywiózł dość osobliwy prezent, a była nim maska gumowa. Bardzo straszna, gumowa, przedstawiająca twarz potwora z żółtymi oczodołami, pomarszconą twarzą, przeraźliwymi kłami, przy długim językiem. Do dziś trzymam ową pamiątkę na strychu i jest w użytku przy różnych okazjach typu bal przebierańców, halloween, czy też do zabawy. W tamtych latach był to hit, produkt inspirowany filmami i zafascynowaniem kina science fiction. Było wiele krzyku, a później i śmiechu. Pamiętam to do dziś. Produkt typowo amerykański i pamięć wujka emigranta :)

Hej chciałabym podzielić się moją autentyczną historią. Mianowicie mam wujka, który mieszka w Nowym Yorku. W latach 90'gdy byłam małą dziewczynką wujek odwiedził moją rodzinę i przywiózł dość osobliwy prezent, a była nim maska gumowa. Bardzo straszna, gumowa, przedstawiająca twarz potwora z żółtymi oczodołami, pomarszconą twarzą, przeraźliwymi kłami, przy długim językiem....

Pamiętam pewne czekoladki,które dostawałam od księdza,który przyjaźnił się z moimi rodzicami,a które przywoził z USA.Niestety nie pamiętam nazwy.Były to małe czekoladki zapakowane w papierki,które przedstawiały miasta,rośliny a nawet zwierzęta.A wszystko to jeszcze było zapakowane w niesamowite pudełko,które już było dla mnie niesamowitym prezentem.Czekoladki były pyszne ale papierki z nich były tak niesamowite,że zostawiałam je sobie ,wkładałam pomiędzy kartki książki by się nie pogniotły.Na koniec gdy sporo ich uzbierałam poprosiłam tatę by zrobił z nich obrazek.Tak więc papierki od czekoladek wylądowały na kawałku drewna,które tata jeszcze polakierował by się nie zniszczyły i tak oto miałam papierki od czekoladek na wyciągnięcie ręki.Co to był za widok..:-)

Pamiętam pewne czekoladki,które dostawałam od księdza,który przyjaźnił się z moimi rodzicami,a które przywoził z USA.Niestety nie pamiętam nazwy.Były to małe czekoladki zapakowane w papierki,które przedstawiały miasta,rośliny a nawet zwierzęta.A wszystko to jeszcze było zapakowane w niesamowite pudełko,które już było dla mnie niesamowitym prezentem.Czekoladki były pyszne...

Wróćmy do przełomu lat 80tych i 90tych. Jestem już dziewczęciem omalże licealnym i zdarzyła mi się miłość. Z tych co to są największe, do śmierci i w ogóle biorące we władanie serce i rozum. Noszę bazarowe dżinsopodobne spodnie i ręcznie farbowane podkoszulki. A on, proszę państwa, ma tatę w Ameryce. I dolary, za które w Pewexie można kupić Donaldy z historyjkami (!!!), kawę o smaku kawy i wiele innych rzeczy wyglądających niczym marzenie Szalonego Kapelusznika. Na naste urodziny dostaje od niego ni mniej ni więcej tylko bawełnianą amerykańską bluzeczkę przepięknie zapakowaną w niebieską reklamówkę z napisem Pewex. Ileż będzie potem rozważań nad tym czy dana okazja jest wystarczająco uroczysta lub ważna by założyć TAKĄ bluzeczkę! Ileż będzie randek gdy z zadowoleniem będzie patrzył na ... powiedzmy, że ową bluzeczkę, prawda? I co więcej... ileż będzie wyjść do szkoły z niesamowitą "pewexowską" reklamówką otwierającą oczy w kształt "wow". ;) To nie próżność ani bieda nami powodowały, to raczej zachłyśnięcie się niedostępnym, nieco zakazanym i pochodzącym z kraju, którego nie wolno nam było poznawać a co dopiero podziwiać. I tak by zamknąć opowieść: z wykształcenia jestem anglistką i ... amerykanistką :) Nie miała na to wpływu bluzeczka, oczarowanie wielkością terytorialną, mentalną ale i maniakalną - jak najbardziej :)

Wróćmy do przełomu lat 80tych i 90tych. Jestem już dziewczęciem omalże licealnym i zdarzyła mi się miłość. Z tych co to są największe, do śmierci i w ogóle biorące we władanie serce i rozum. Noszę bazarowe dżinsopodobne spodnie i ręcznie farbowane podkoszulki. A on, proszę państwa, ma tatę w Ameryce. I dolary, za które w Pewexie można kupić Donaldy z historyjkami (!!!),...

Niby mamy globalizację, a ja sama pochodzę już z tego pokolenia, dla którego Ameryka nie jest, a przynajmniej nie powinna już być tak "egzotyczna". A jednak jest. O ile Coca-Cola, McDonalds, KFC, amerykańskie filmy czy kultura nie są dla mnie niczym niezwykłym, o tyle wyjazd jakiegoś znajomego do USA to nadal ogromne wydarzenie i myśli w stylu "ale super, tak bardzo zazdroszczę wycieczki życia!".
Bo naprawdę zazdroszczę. Nowy Jork, Los Angeles, Wielki Kanion czy choćby nawet te nudne równiny - dla mnie wyjazd do USA to nadal nieosiągalne marzenie. Przecież nie można tam sobie ot tak pojechać. Płaci się niemałe pieniądze już za samą wizę, a gdy się jej nie otrzyma, to i tak ich nie zwracają.
Gdy jedna ze znajomych kilka dni temu oznajmiła, że wybiera się do USA, bo otrzymała obywatelstwo, to już w ogóle byłam pełna podziwu, bo przecież to istny kosmos, coś niebywałego! Ze zdjęć aż biła szczera radość i zadowolenie z życia. ;) Inna znajoma z kolei mieszka od kilku lat na Florydzie - ciekawe jak to jest budzić się każdego dnia w miejscu, które do złudzenia przypomina tropikalny kurort? ;)
Widoki mogę więc podziwiać tylko na pięknych zdjęciach czy filmikach i wydaje mi się, że tego rodzaju "namacalnego" kontaktu z Ameryką niestety nigdy mieć nie będę. :)

Niby mamy globalizację, a ja sama pochodzę już z tego pokolenia, dla którego Ameryka nie jest, a przynajmniej nie powinna już być tak "egzotyczna". A jednak jest. O ile Coca-Cola, McDonalds, KFC, amerykańskie filmy czy kultura nie są dla mnie niczym niezwykłym, o tyle wyjazd jakiegoś znajomego do USA to nadal ogromne wydarzenie i myśli w stylu "ale super, tak bardzo...