DLa mnie osobiście bogactwo i sława nie jest potrzebna aby być spełnionym i żyć szczęśliwie, jednak uważam że wielu, wielu ludzi byłoby w stanie zaryzykować i żyć w bogactwie i sławie, gdyby ceną byłaby przyszła, lecz niekonieczna utrata życia :)

DLa mnie osobiście bogactwo i sława nie jest potrzebna aby być spełnionym i żyć szczęśliwie, jednak uważam że wielu, wielu ludzi byłoby w stanie zaryzykować i żyć w bogactwie i sławie, gdyby ceną byłaby przyszła, lecz niekonieczna utrata życia :)

Czy warte jest umieranie za bogactwo? Ludzie żyjący na świecie dzielą się na bogatych, żyjących w przepychu, i biednych, którzy czasem nie mają nic. Ich życie różni się, kiedy bogaci dążą do powiększania swojego bogactwa ci biedni dążą do tego by przeżyć. Czasem takie przypadki widać podczas wojny, kiedy nie chcą stracić swojego bogactwa zdradzają ojczyznę, zdradzają przyjaciół, często są gotowi zginąć aby tego nie stracić. Dążą tylko do bogacenia się nie czerpiąc przyjemności z życia. To ich bogacenie się często prowadzi do chorób a w końcu do śmierci.
Mata Hari chciała cały czas przebywać w towarzystwie wpływowych ludzi, bogatych. Dążyła do sławy i bogactwa. Przez to została skazana na śmierci. Gdyby wiedziała i chciała odpuścić, nie zależało jej na bogactwie żyła by dłużej.

Czy warte jest umieranie za bogactwo? Ludzie żyjący na świecie dzielą się na bogatych, żyjących w przepychu, i biednych, którzy czasem nie mają nic. Ich życie różni się, kiedy bogaci dążą do powiększania swojego bogactwa ci biedni dążą do tego by przeżyć. Czasem takie przypadki widać podczas wojny, kiedy nie chcą stracić swojego bogactwa zdradzają ojczyznę, zdradzają...

Czy za bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy warto poświęcić życie? Odpowiedź zależy od tego, jaki kto ma system wartości i życiowe priorytety. Ja bym tego nie zrobiła. Życie poświęciłabym jedynie dla kogoś kogo kocham, a na sławie absolutnie mi nie zależy. Nie wiem, co może być przyjemnego w byciu ciągle na celowniku jakiegoś napalonego paparazzi albo na rozkładówce jakiegoś brukowca.

Czy za bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy warto poświęcić życie? Odpowiedź zależy od tego, jaki kto ma system wartości i życiowe priorytety. Ja bym tego nie zrobiła. Życie poświęciłabym jedynie dla kogoś kogo kocham, a na sławie absolutnie mi nie zależy. Nie wiem, co może być przyjemnego w byciu ciągle na celowniku jakiegoś napalonego paparazzi albo na rozkładówce...

Mata Hari była kobietą wyjątkową. Nawet teraz wspominamy ją: mężczyźni z pożądaniem, a kobiety marząc by być jak ona. Piękna, niepokorna, uwielbiana i biorąca życie pełnymi garściami. Czy robiła to ze względu na sławę i blichtr? Odpowiedzieć może tylko ona. Ja uważam, ze robiła to, bo taki był jej charakter: nietuzinkowy, zawsze na granicy ryzyka. A, że zapłaciła za to najwyższą cenę? Trudno, przynajmniej była sobą.

Mata Hari była kobietą wyjątkową. Nawet teraz wspominamy ją: mężczyźni z pożądaniem, a kobiety marząc by być jak ona. Piękna, niepokorna, uwielbiana i biorąca życie pełnymi garściami. Czy robiła to ze względu na sławę i blichtr? Odpowiedzieć może tylko ona. Ja uważam, ze robiła to, bo taki był jej charakter: nietuzinkowy, zawsze na granicy ryzyka. A, że zapłaciła za to...

Czy za bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy warto poświęcić życie?
Oczywiście, byle nie cudze. Jeśli ktoś ma pociąg do bycia bogatym - droga wolna. Tylko, czy nie tracimy czegoś więcej? Margaretha Geertruida Zelle zwana również jako Mata Hari była prostytutką, szpiegiem i tancerką. Zginęła rozstrzelana, żyła 41 lat. Nie wiem, czy jest dobrym argumentem, że warto być bogatym.

Czy za bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy warto poświęcić życie?
Oczywiście, byle nie cudze. Jeśli ktoś ma pociąg do bycia bogatym - droga wolna. Tylko, czy nie tracimy czegoś więcej? Margaretha Geertruida Zelle zwana również jako Mata Hari była prostytutką, szpiegiem i tancerką. Zginęła rozstrzelana, żyła 41 lat. Nie wiem, czy jest dobrym argumentem, że warto być...

Życie człowieka jest za krótkie, żeby poświęcać je na pogoń za pieniędzmi. Po śmierci bogactwo nie ma już większego znaczenia. Jednak istnieje moim zdaniem sława dla której warto poświęcić swoje życie. Są dwa typy dziedzictwa, dwie wersje tego co pozostawiamy za sobą - dobro i zło. Jeśli skupimy się na tej dobrej części i zyskamy sławę poprzez czyny korzystne dla społeczeństwa, warte jest to swojej ceny. Na pewno nie każdy człowiek ma takie same odczucia, ale ja na pewno byłabym szczęśliwa gdybym wiedziała, że moje życie zapisze się w pozytywny sposób na kartach historii. Ciało umiera, bogactwo przepada, pamięć pozostaje.

Życie człowieka jest za krótkie, żeby poświęcać je na pogoń za pieniędzmi. Po śmierci bogactwo nie ma już większego znaczenia. Jednak istnieje moim zdaniem sława dla której warto poświęcić swoje życie. Są dwa typy dziedzictwa, dwie wersje tego co pozostawiamy za sobą - dobro i zło. Jeśli skupimy się na tej dobrej części i zyskamy sławę poprzez czyny korzystne dla...

Każdy chce być szczęśliwy w życiu. Sięgamy po różne środki aby tak było. Czy warto poświęcić życie dla sławy i bogactwa? Może i warto bo byłabym wtedy szczęśliwa. Zależy też w jaki sposób osiągnęłabym to . Jeżeli ciężką harówką to byłabym z tego dumna. Ale jednak nie pławiłabym się sławą i bogactwem. Dlaczego ?
Wystarczy spojrzeć na świat. Na to ile ludzi jest nieszczęśliwych. Tak bardzo ubogich, że nie mają co jeść . Na to ile problemów jest na świecie, gdzie tak naprawdę pieniądz by je błyskawicznie rozwiązał. Bez zastanowienia wykorzystałabym moją sławę i bogactwo aby pomóc. Nie potrafiłabym zrobić te wszystkie rzeczy o których pisze osoba wyżej ^. Wiedząc że ktoś nie ma na zwyczajny chleb.

Każdy chce być szczęśliwy w życiu. Sięgamy po różne środki aby tak było. Czy warto poświęcić życie dla sławy i bogactwa? Może i warto bo byłabym wtedy szczęśliwa. Zależy też w jaki sposób osiągnęłabym to . Jeżeli ciężką harówką to byłabym z tego dumna. Ale jednak nie pławiłabym się sławą i bogactwem. Dlaczego ?
Wystarczy spojrzeć na świat. Na to ile ludzi jest...

Ach, warto!

Wydaje mi się, że w tych czasach ludzie żyją dłużej, ale te ostatnie lata są wegetacją... Nie ma szans na jakość tego długiego życia.

Warto więc żyć pełnią życia, czerpać z niego garściami, łapać za ogon szczęście, Pana Boga za nogi! Czy krótsze, fajniejsze życie, w którym spełniają się marzenia jest gorsze od długiego szarego? Chyba nie. Bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy intensyfikują doznania w życiu, skracają czas osiągnięcia pewnych celów- można nakupić sobie książek, polecieć samolotem do Tajlandii powąchać rzadki kwiat, można dotknąć pingwina na Antarktyce (czy gdzie one tam żyją), można zobaczyć już nawet Ziemię z kosmosu, można poczuć przeciążenie 4G w wyeksploatowanym bolidzie na torze, może w łodzi podwodnej obejrzeć rafy koralowe. A na koniec pójść na bankiet z twórcami tego wszystkiego, z artystami, pisarzami, kucharzami, myślicielami, malarzami- ludźmi, którzy serwują nam te piękne doznania.

Sama jestem zaskoczona swoją odpowiedzią, jednakże bez drgnięcia powieki, brzmi ona: TAK!

Ach, warto!

Wydaje mi się, że w tych czasach ludzie żyją dłużej, ale te ostatnie lata są wegetacją... Nie ma szans na jakość tego długiego życia.

Warto więc żyć pełnią życia, czerpać z niego garściami, łapać za ogon szczęście, Pana Boga za nogi! Czy krótsze, fajniejsze życie, w którym spełniają się marzenia jest gorsze od długiego szarego? Chyba nie. Bogactwo i pławienie...

Bogactwo jest tylko środkiem do celu. Jeżeli nie zapomnimy o tym fakcie, to zdziałamy wiele. Co złego w posiadaniu rzeczy? Nawet jeżeli są zbyteczne? Wszystko co nas otacza jest złączone z naszymi ,,maskami''. Ludzie wystarczająco inteligentni zaspokajają je i rozbudowuj swój wewnętrzny świat. Moment ujarzmienia potrzeb, zrzucenia obowiązków i strachu, może być prawdziwym katharsis.
Czy warto poświęcić życie? A po co nam życie, jeżeli nie mamy celu! Wydaje się błahy i niepotrzebny? Kto może ocenić, czy coś jest wystarczająco górnolotne? Wielu z bogatych ludzi posiadało specjalny dar. Potrafili stworzyć coś nowego, wprowadzić harmonię do chaosu, zadziwić nudny świat. Być może mieli inne standardy? To co dla nas jest blichtrem- tak przyznajemy się, że sami tego pożądamy- dla innych jest zupełnie nieistotne. Wielcy płacą wielką cenę, ale koniec końców, nie przejmują się opinią świata.
Przedmioty kuszą, ponieważ zawierają w sobie piękno. Prowadzi ono do samej głębi rzeczywistości. Bogactwo może nas obezwładnić, zmienić się w lusterku pokazujące jedynie nasze własne oblicze. Jednak czy to nie jest szansą? Lustro ukazujące moje prawdziwe oblicze, gdy nie mam już nic do ukrycia a wszystkie cele zostały zdobyte. W tym momencie wychodzi nasza wewnętrzna motywacja, nasze prawdziwe ,,ja''. Maski nie są potrzebne, ponieważ możemy sobie pozwolić na ekstrawagancję.
Nie ma w nas nic poza pragnieniami. Kto przestał szukać i realizować siebie, ten i tak zginął na marne.

Bogactwo jest tylko środkiem do celu. Jeżeli nie zapomnimy o tym fakcie, to zdziałamy wiele. Co złego w posiadaniu rzeczy? Nawet jeżeli są zbyteczne? Wszystko co nas otacza jest złączone z naszymi ,,maskami''. Ludzie wystarczająco inteligentni zaspokajają je i rozbudowuj swój wewnętrzny świat. Moment ujarzmienia potrzeb, zrzucenia obowiązków i strachu, może być prawdziwym...

Sława to według mnie jeden z największych koszmarów. Niczego dobrego nie wnosi do naszego życia. Nasze całe życie prywatne jest kontrolowane, o tym z kim sypiamy wie cały świat. Jak może to być dla kogokolwiek ważne? Przyznam, pieniądze są bardzo ważne. Jeśli ktoś zacznie mi mówić o tym, że nie, to mu się zaśmieje w twarz. Nie mając mieszkania, tylko długi nie wiadomo jak bardzo się starając nie będziemy szczęśliwi. Nie mówię też o tym, że trzeba mieć na koncie miliony. Jeśli starcza nam wypłaty na cały miesiąc i odłożenie pieniędzy na przyjemności, wyjazd na wakacje, to co nam stoi na przeszkodzie, żeby być szczęśliwym? Uważam, że życie można poświęcić dla miłości, przyjaźni, szczęścia, ale nie dla niczego wartej sławy i pieniędzy.

Sława to według mnie jeden z największych koszmarów. Niczego dobrego nie wnosi do naszego życia. Nasze całe życie prywatne jest kontrolowane, o tym z kim sypiamy wie cały świat. Jak może to być dla kogokolwiek ważne? Przyznam, pieniądze są bardzo ważne. Jeśli ktoś zacznie mi mówić o tym, że nie, to mu się zaśmieje w twarz. Nie mając mieszkania, tylko długi nie wiadomo jak...