Książka doszła. Dziękuję :-)

Książka doszła. Dziękuję :-)

Super! Cieszę się bardzo!

Super! Cieszę się bardzo!

Dziękuję bardzo ;)

Dziękuję bardzo ;)

Dziękuję serdecznie i gratuluję pozostałym wyróżnionym:)

Dziękuję serdecznie i gratuluję pozostałym wyróżnionym:)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

zosia
tsantsara
Milena0215
ZielonaMałpa
ogarbejbe

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

zosia
tsantsara
Milena0215
ZielonaMałpa
ogarbejbe

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

O grupie Cosa słyszeliśmy już wiele pogłosek, ale brak jakichkolwiek twardych dowodów nie pozwalało nam ruszyć naprzód. Było to ściśle tajne stowarzyszenie, które werbowało amatorów boksu, głównie kryminalistów (kobiety również). Jednak reguły były brutalne - walki toczono - dosłownie - na śmierć i życie. Nikt nie wiedział co działo się potem "z przegranymi", a zwycięzcy pięli się wyżej w rankingu najlepszych i najgroźniejszych zawodników. Nie dowiedziałbym się o tym wszystkim, gdyby nie mój przyjaciel z dzieciństwa, Matt, który wrócił w tym roku na Wyspy. Nie wiedział, że pracuję w Tajnych Służbach. Chciał odświeżyć znajomość, wpadliśmy na siebie na ulicy. Tym sposobem spędziliśmy praktycznie całą noc na piciu whisky w każdym możliwym barze w mieście. W przeszłości razem trenowaliśmy boks zawodowo, jednak nasze plany na przyszłość trochę się zmieniły. Po kilku głębszych zdradził mi, że zamierza przystąpić do walki w Cosa, że jest duża kasa do zgarnięcia, i żebym też się zastanowił, bo ma wejścia. - Jedna walka i jesteśmy ustawieni. Wiesz, że nie było nam równych - stwierdził pijany. Następnego dnia, z bólem głowy, myślałem nad pomyłem Matta. Nie chciałem pakować go w kłopoty, jednak był moją jedyną szansą na przeniknięcie do Cosy. Już miałem do niego dzwonić, jednak ten nagle zastukał do moich drzwi. Wszystko dokładnie mi przedstawił i po dwóch tygodniach byliśmy już po pierwszym treningu. Musiałem jak najszybciej to zakończyć. Podsłuchy, mikrofony, wszystko idealnie ukryte, cały mój wydział mógł śledzić poczynania Cosy. Obiecywałem sobie, że Matt będzie ze mną bezpieczny i nic mu się nie stanie. Oberwał nieźle na kilku treningach, ale dobrze się trzymał. Tego felernego wieczoru pracowałem nad inną sprawą i nie odbierałem od niego telefonu. Zadzwonił podekscytowany, że przed nim pierwsza prawdziwa walka i żebym lepiej przyjechał zobaczyć, jak rozwala przeciwnika. Rzuciłem wszystko i pojechałem. W środku zobaczyłem koniec walki i zakrwawionego przyjaciela, którego nie zdołałem uratować.

O grupie Cosa słyszeliśmy już wiele pogłosek, ale brak jakichkolwiek twardych dowodów nie pozwalało nam ruszyć naprzód. Było to ściśle tajne stowarzyszenie, które werbowało amatorów boksu, głównie kryminalistów (kobiety również). Jednak reguły były brutalne - walki toczono - dosłownie - na śmierć i życie. Nikt nie wiedział co działo się potem "z przegranymi", a...

Morderca. Prześladowca. Oszustka. Kobieta o wielu twarzach. Tak mnie nazywają, ale moje prawdziwe imię to Anna, dokładnie Anna Marta Maria Sienkiewicz. Od zawsze chciałam robić coś oryginalnego i dobrego. Owszem moja praca jest oryginalna, lecz skłamałabym mówiąc, że postępuję słusznie.
Zazwyczaj osoby anonimowe, albo większe korporacje, których nazw nie mogę powiedzieć na głos, rozpoczynają ze mną współpracę z jednego powodu, abym pozbyła się kogoś. Raz czy dwa zostałam zatrudniona przez zranione kobiety, abym zniszczyła psychicznie ich byłych mężów. Tak więc moja praca polega na zdobywaniu tajnych informacji, mordowaniu, pozbywaniu się ciał, rozkochiwaniu w sobie mężczyzn (w wyjątkowych sytuacjach również kobiet), łamaniu serc ów mężczyzn na drobne kawałki. Moja praca jest łatwa. Powiem inaczej, moja praca zazwyczaj jest łatwa. Jedno zlecenie okazało się inne, trudniejsze.
Mariusz Abel. Nie podano mi żadnych danych o tym obiekcie. Nakazano mi go zamordować. Obserwacje pozwoliły mi określić, że jest kawalerem, preferuje blondynki, jada jedynie potrawy hinduskie. Po uzyskaniu materiałów na jego temat, wcieliłam w życie mój plan. Przefarbowałam włosy, nauczyłam się nazw hinduskich potraw, poćwiczyłam nieszczere uśmiechanie się.
Kontakt z celem nawiązałam pierwszego marca. Dwa miesiące później byliśmy już parą. Nie czułam krzty miłości do Mariusza, ale wiedziałam, że on zakochuje się we mnie. Im bardziej mi ufał, tym więcej informacji mi zdradzał. Wieczorami zapisywałam, każde jego słowo. Po siedmiu miesiącach znajomości, zapełniłam cztery zeszyty tabelkami, wykresami i słowami Mariusza. Zadanie zostało wykonane, ale coś dalej trzymało mnie przy tym mężczyźnie. Zaczęłam czuć dziwne uczucia względem niego, przez co nie zauważyłam, co zamierza zrobić.
Wieczorem pierwszego września poprosił mnie o rękę. W tym momencie powinnam wyciągnąć pistolet i strzelić mu w łeb, ale nie mogłam.
Uciekłam, wyjechałam z miasta, zmieniłam nazwisko.

Morderca. Prześladowca. Oszustka. Kobieta o wielu twarzach. Tak mnie nazywają, ale moje prawdziwe imię to Anna, dokładnie Anna Marta Maria Sienkiewicz. Od zawsze chciałam robić coś oryginalnego i dobrego. Owszem moja praca jest oryginalna, lecz skłamałabym mówiąc, że postępuję słusznie.
Zazwyczaj osoby anonimowe, albo większe korporacje, których nazw nie mogę powiedzieć na...

Jeszcze tylko dzisiaj- pomyślałam w duchu. Te kozaki na niebotycznie wysokim obcasie były meganiewygodne, a sukienka z lateksu zbyt obcisła, by można w niej było chodzić kilkanaście godzin. Jak one wytrzymują w tym na ulicy cały dzień i całą noc? Do tego było mi gorąco w głowę, bo przez cały czas musiałam nosić tą ohydną blond perukę z burzą loków. Jednak czego się nie robi dla dobra sprawy. To moje pierwsza tak poważne zlecenie. Wśród prostytutek grasował morderca. Zawsze wybierał blondynki, długonogie z czerwonymi ustami i długimi rzęsami. Nie boję się ryzyka i chcę się w końcu wykazać, dlatego sama się zgłosiłam. Dzisiaj mija tydzień jak chodzę w tym przebraniu. Mój chłopak żartem twierdzi, że wyglądam naprawdę seksownie. Chociaż myślę, że gdyby wiedział jak bolą mnie nogi, nie byłoby mu do śmiechu. Mam przeczucie, że dzisiaj w końcu pojawi się on. Raz w tygodniu dochodziło do morderstwa i to właśnie w piątki w nocy. Zbliżała się 23, czas wzmożonego ruchu w tej branży. W końcu nadjechało czerwone audi. W tle z głośników dobiegało Love To Love Baby Donny Summer. Ma facet dobry gust muzyczny!- pomyślałam z przekąsem.
- Wskakuj mała blondi, zabawimy się!- nie widziałam dobrze jego twarzy, ale po głosie stwierdziłam, że musiał być młody.
No nic, wsiadam, pomyślałam. Wskazał mi miejsce z tyłu. Dobrze, że mam czujnik. Koledzy mnie namierzą. Jechaliśmy cały czas prosto nie odzywając się do siebie. Nagle niespodziewanie skręcił w ślepy zaułek i gwałtownie zahamował. Odwrócił się do mnie, a w ręku zalśnił mu nóż.
- Teraz zginiesz, zdziro! Myślałaś, że możesz mieć każdego i każdego zadowolić! Niestety, rozczarujesz się! Twoje życie dobiega końca!- syknął z wściekłością.
- Stój! Policja! Odłóż nóż w tej chwili! Jesteś aresztowany!
Odetchnęłam z ulgą. Mamy drania!

Jeszcze tylko dzisiaj- pomyślałam w duchu. Te kozaki na niebotycznie wysokim obcasie były meganiewygodne, a sukienka z lateksu zbyt obcisła, by można w niej było chodzić kilkanaście godzin. Jak one wytrzymują w tym na ulicy cały dzień i całą noc? Do tego było mi gorąco w głowę, bo przez cały czas musiałam nosić tą ohydną blond perukę z burzą loków. Jednak czego się nie robi...

Nieoczekiwanie na drogę wybiegła dziewczyna. Kierowca samochodu jechał szybko. Nie zauważył jej. Potrącił ją. Nie udzielił jej pomocy. Bał się sprawdzać, gdyż wiedział co go czeka za to co zrobił w danej chwili. Odjechał. Kierowca miał już problemy z policją wiec kolejnych chciał uniknąć.
Minęło 5 lat. Kierowca został lekarzem. Otrzymał wiadomość w liście przyniesionym przez pielęgniarkę. Treść z koperty brzmiała:
"Wiem co zrobiłeś lekarzyno 5 lat temu. Potrąciłeś mi córkę. Zdziwiony, że nikt nie wie o tym takie życie. Od zmiany tożsamości nie uciekniesz. Znam Cię dobrze aż za. Należałeś 10 lat temu do innego świata, a teraz myśląc, że zmienisz świat lecząc ludzi nie odpokutujesz tego co się stało. Czy moja córka Ci wybaczy nie wiem? Jeśli chcesz z nią porozmawiać zapraszam. Odmówisz to po Twojej karierze. Wybieraj."
Zaskoczony lekarz czuł po sobie, że ma dreszcze. Rozkleił się. Nie myślał o tym co się stało. Miałby jej powiedzieć, że jechał do chorego prywatnie i groziła pacjentowi śmierć. Nie mówił nic nikomu. Za szybkie jazdy samochodem udzielając pomocy otrzymywał mandat. Wtedy nie zdążył. Ta dziewczyna sama naraziła się na śmierć. Zmienił swoją tożsamość. Nie zapomniał kim jest- człowiekiem.

Nieoczekiwanie na drogę wybiegła dziewczyna. Kierowca samochodu jechał szybko. Nie zauważył jej. Potrącił ją. Nie udzielił jej pomocy. Bał się sprawdzać, gdyż wiedział co go czeka za to co zrobił w danej chwili. Odjechał. Kierowca miał już problemy z policją wiec kolejnych chciał uniknąć.
Minęło 5 lat. Kierowca został lekarzem. Otrzymał wiadomość w liście przyniesionym...

Antoni schodził właśnie po szerokich schodach do bawialni, gdy drogę przecięła mu piękna dziewczyna, w długiej, szarej sukni i czepku na głowie. Pewnie nowa służąca- pomyślał. Spojrzała na niego spłoszona, dygnęła niezgrabnie i uciekła do kuchni. Antoni poprawił muchę która go uciskała, postanowił zbadać kim ona jest. Podobno ta dziewczyna to rodzina kucharki. Uchylił drzwi kuchni i po cichu zajrzał do środka.
- Nie dam rady, już nie mogę, mam ręce w bąblach, wszystko mnie boli- marudziła nieznajoma.
- Dziecko, nie masz wyjścia, dasz radę, przyzwyczaisz się- prawiła łagodnie kucharka, zamiatając ziarna z podłogi.
- Ile to potrwa? Jestem tu miesiąc...
- Nie wiem, ale nie możesz się poddać, pamiętaj od tego zależy Twoja przyszłość! Odpocznij chwilę i zacznij sprzątać, bo pani będzie zła- kucharka wzięła ziarna i wyszła na dwór.
Dziewczyna korzystając z chwili prywatności usiadła na stole- Antoni bardzo się zdziwił tak zuchwałym zachowaniem, służąca na stole? Już matka by ją prześwięciła. Jednak coś innego przykuło jego uwagę. Dziewczyna podciągnęła kolana pod brodę, zsunęła kawałek sukni i zaczęła masować obolałe nogi. Na kostkach miała grube, szerokie, złote bransolety wysadzane diamentami. Nie mógł uwierzyć, wszedł do kuchni.
- Kim jesteś?- spytał. Dziewczyna zeskoczyła ze stołu przerażona.
- Ja jestem zwykłą służącą, już się biorę do pracy.
- Służące nie mają takich świecidełek, skąd je masz?
- To blacha, pomalowana, a te kolorowe kamyki, to zwykłe szkiełka- tłumaczyła się.
Antoni jednym susem dopadł do dziewczyny, wywalił ją na podłogę, złapał za nogę i zaczął przyglądać się ozdobie. Dziewczyna w panice próbowała zasłonić się suknią. Nie spodziewała się ataku.
- Te bransolety to czyste złoto- powiedział Antoni bez tchu- Ty nawet ich nie mogłaś ukraść, przecież one musiały być założone dawno temu, co to za mechanizm?- nie mógł uwierzyć w to co widzi, ozdoby były tak skonstruowane, że można było je rozszerzać, ale nie zdjąć.
- Kim jesteś?- powtórzył.
- Nikim. Dla tego świata w którym żyję, teraz już nikim...- patrzył na nią przez długą chwilę.
- Wiesz, czytałem kilka miesięcy temu, że król wraz z całą rodziną krainy sąsiadującej z naszym krajem, został stracony, zginęła tylko córka bez śladu. Księżniczka.
Dziewczyna popatrzyła na niego uważnie. Czy po raz kolejny ktoś ją wytropił i musi uciekać?

Antoni schodził właśnie po szerokich schodach do bawialni, gdy drogę przecięła mu piękna dziewczyna, w długiej, szarej sukni i czepku na głowie. Pewnie nowa służąca- pomyślał. Spojrzała na niego spłoszona, dygnęła niezgrabnie i uciekła do kuchni. Antoni poprawił muchę która go uciskała, postanowił zbadać kim ona jest. Podobno ta dziewczyna to rodzina kucharki. Uchylił drzwi...