Poszłam z moim kolegą, Florimem, na zewnątrz. Chcieliśmy poobserwować stado gepardów. Wzięłam ze sobą aparat, żeby uwiecznić kilka najlepszych momentów. Znaliśmy metody na te zwierzęta, gdyby jakiś zbliżył się za blisko. Przekazał nam je nasz znajomy, który pracuje jako podróżnik.
Po kilku minutach znaleźliśmy się na ich terenie. Zadrżałam z podekscytowania, obserwując każdy ich ruch w naturalnym środowisku. Widzieliśmy jak podczas biegu napinają się sprężyny oraz wracają do swojego stanu. Słyszeliśmy uroczy brzęk i ścieranie metalu. To fascynujące maszyny, które mogą zabić w kilka sekund, a ofiara nawet tego nie zauważyłaby. Florek uśmiechnął się do mnie, a ja do niego. Podeszliśmy trochę bliżej i kucnęłam, próbując zrobić jak najlepsze ujęcie. Kiedy usłyszeliśmy „PSTRYK!”, koty zwrócili na nas uwagę. Zaczęli do nas iść.
- Dobra, wypróbuj to! - powiedziałam Florimowi.
Zaczął gwizdać w jakichś gwizdek, który ja nie słyszałam. Gepardy zaczęły syczeć i podchodzić coraz bliżej.
- Zrób coś innego! - krzyknęłam.
Zaczął wymachiwać rękami i skakać, co miało niby ich odstraszać, ale to nie pomogło. Zbliżali się. Mechaniczne mordercy nie wytrzymały i skoczyły, a ja nie wiedziałam gdzie podziać oczy. Zanim zorientowałam się, rzuciły się na Florima. Wbijały mu pazury i zęby w skórę, z której powoli wypływała krew. Cała jego twarz…
Zaczęłam uciekać, póki miałam jeszcze czas. Wszystkie koty zajęły się Florimem, którego nie mogłabym uratować… zginął, a to wszystko przez moją głupotę.

Poszłam z moim kolegą, Florimem, na zewnątrz. Chcieliśmy poobserwować stado gepardów. Wzięłam ze sobą aparat, żeby uwiecznić kilka najlepszych momentów. Znaliśmy metody na te zwierzęta, gdyby jakiś zbliżył się za blisko. Przekazał nam je nasz znajomy, który pracuje jako podróżnik.
Po kilku minutach znaleźliśmy się na ich terenie. Zadrżałam z podekscytowania, obserwując...

Jasny, przenikliwy dźwięk przeszył poranne powietrze. Mężczyzna w turbanie ponownie przytknął flet do ust i zagrał melodię śmierci.
- Sto na pręgowanego.
- Dwieście na żółtego!
- Panie, nie pchaj się pan. Byłem tu pierwszy, obstawiłem i mam prawo widzieć!
- Won, chamie. To moje miejsce!
Flecista nagle otworzył oczy. Do melodii potrzebował spokoju i ciszy, musiał się skoncentrować. Ten gruby jegomość go zdenerwował.
Zabij, syknął.
Pancerny wąż o łuskach jak hartowana stal nagle rzucił się na grubasa, powalając go na podłogę.
Tłum natychmiast się uciszył. Bankier, przyjmujący zakłady, ucieszył się, szybko chowając dwieście orenów do kieszeni. Nie ma człowieka - nie ma zakładu.
Naprzeciwko mężczyzny w turbanie w niedbałej, aroganckiej pozycji półleżał młodzieniec. Do niego należał żółty wąż.
Fala emocji zgasła wraz z krzepnącą na ulicy krwią.
- Zaczynamy?
Odpowiedzią była melodia.
Chwycili flety w dłonie, wprawiając w ruch pobłyskujące stalą wąskie ciała. Węże kołysały się w finezyjnym tańcu.
Miały odporny na większość uderzeń pancerz. Miały wyostrzony eksperymentami genetycznymi wzrok. Ich trucizna była jak śmierć w cierpieniu. Na to też skrycie czekali widzowie - który z cyborgo-węży przedstawi jak najlepszy ostatni taniec.
Tajemnica była prosta. Stop, z jakich wykonano ich wnętrzności oraz pancerz, był ten sam, z jakiego wykonano flety. Kto potrafił zapanować nad melodią śmierci, stawał się bajecznie bogaty.
Kto nie - lądował w rynsztoku. Twarzą w dół.

Jasny, przenikliwy dźwięk przeszył poranne powietrze. Mężczyzna w turbanie ponownie przytknął flet do ust i zagrał melodię śmierci.
- Sto na pręgowanego.
- Dwieście na żółtego!
- Panie, nie pchaj się pan. Byłem tu pierwszy, obstawiłem i mam prawo widzieć!
- Won, chamie. To moje miejsce!
Flecista nagle otworzył oczy. Do melodii potrzebował spokoju i ciszy, musiał się...

Lew jest nazywany często królem zwierząt, i nie bez powodu. Działając w stadzie, te zwierzęta są w stanie zabić kilkukrotnie większe od siebie gatunki, a niewiele jest takich, które chciałyby porywać się na nie. Będąc tworem wyłącznie natury roztaczają szacunek, podziw i niejednokrotnie strach zwierząt jak i ludzi. Co więc byłoby, gdyby idealnie połączyć maszynę z lwem? Odpowiedź może być tylko jedna : byłby to gwarantowany sukces, jeżeli chodzi o walki takich cyborgów. Ich zmagania byłyby swego rodzaju tańcem śmierci, walcząc, nie kierowałyby się wyłącznie instynktem przeżycia, walki i zdobycia pożywienia. Będąc tworami inteligentnymi niczym komputery precyzyjnie planowałyby każdy ruch i uderzenie, kontrę i atak. Przewidywałyby posunięcia przeciwnika, by w jak najlepszy i spektakularny sposób go pokonać. Z zewnątrz wyglądałyby jak zwyczajne zwierzęta, jednak siła kryjąca się w ich ciele byłaby dużo większa, przez co ich walki weszłyby na wyższy poziom. Byłoby to swego rodzaju połączenie zmagań na siłę, jak i inteligencję, w czym kryłaby się jeszcze płynność zarezerwowana tylko dla maszyny.

Lew jest nazywany często królem zwierząt, i nie bez powodu. Działając w stadzie, te zwierzęta są w stanie zabić kilkukrotnie większe od siebie gatunki, a niewiele jest takich, które chciałyby porywać się na nie. Będąc tworem wyłącznie natury roztaczają szacunek, podziw i niejednokrotnie strach zwierząt jak i ludzi. Co więc byłoby, gdyby idealnie połączyć maszynę z lwem?...

Nosorogonożce - mechaniczne nosorożce o rogu zaostrzonym jak brzytwa. Olbrzymia siła i twarda skóra afrykańskich ssaków oraz ich ślepa furia połączone z niezawodnością maszyny. Zorganizowanie korridy z tymi stworzeniami byłoby nie lada gratką dla wielbicieli wielkich emocji.

Nosorogonożce - mechaniczne nosorożce o rogu zaostrzonym jak brzytwa. Olbrzymia siła i twarda skóra afrykańskich ssaków oraz ich ślepa furia połączone z niezawodnością maszyny. Zorganizowanie korridy z tymi stworzeniami byłoby nie lada gratką dla wielbicieli wielkich emocji.

Oficjalna nazwa brzmiała „Mechaniczny pomocnik pseudohumanoidalny”, ale wszyscy mówili na nie Małpoboty. Były nowością na rynku, nasza rodzina kupiła je jako jedna z pierwszych. Zdziwiło nas trochę, że producent oferuje zakup 5 sztuk w cenie 1, ale otrzymaliśmy informację, że najdalej po tygodniu wyklaruje się, który z osobników jest dominujący. Cokolwiek miałoby to znaczyć.
Gdy podekscytowani wyjęliśmy je z pudełek, naszym oczom ukazały się hybrydy robotów i małp niepodobnych do żadnego gatunku, bardziej przypominały rysunki, które tworzą co bardziej uzdolnione dzieci. Każda miała inny abstrakcyjny kolor. Uruchomiliśmy je zgodnie z instrukcją. Wydaliśmy im pozornie proste polecenie. Na komendę „Zróbcie herbatę” wszystkie małpy rzuciły się do czajnika. Dwie pierwsze, które go dorwały stanęły twarzą do siebie i zaczęły się bić. Używały do tego wszelkich możliwych sprzętów kuchennych, w tym rzeczonego czajnika. Zwycięski małpobot z triumfalnym rykiem oderwał przeciwnikowi głowę, chwycił lekko wgnieciony czajnik i ze stoickim spokojem zrobił herbatę. Niestety, mama nieopatrznie napomknęła o potrzebie sprzątnięcia kuchni, co stało się zarzewiem kolejnej walki na śmierć i życie i zaowocowało uszkodzeniem jeszcze większej powierzchni mieszkania. Pogodziwszy się z nieuniknionym, gdyż zwrotów małpobotów nie przewidywano, w końcu wyłoniliśmy zwycięzcę. Za cenę połowy sprzętów w mieszkaniu i tygodniowego życia wśród śmieci, dopóki zwycięski małpiszon nie uporał się ze sprzątaniem sam.

Oficjalna nazwa brzmiała „Mechaniczny pomocnik pseudohumanoidalny”, ale wszyscy mówili na nie Małpoboty. Były nowością na rynku, nasza rodzina kupiła je jako jedna z pierwszych. Zdziwiło nas trochę, że producent oferuje zakup 5 sztuk w cenie 1, ale otrzymaliśmy informację, że najdalej po tygodniu wyklaruje się, który z osobników jest dominujący. Cokolwiek miałoby to...

Pająki to małe, ale bardzo przerażające zwierzęta. Wystarczy zwiększyć ich rozmiar i połączyć z maszyną. W ten sposób powstaną mrożące krew w żyłach cyborgi, mające trujący jad oraz silne sieci, którymi owijałyby przeciwnika. Ponadto posiadałyby 8 stalowych, morderczych kończyn. Rywalizacja takich hybryd byłaby niezapomnianym widowiskiem.

Pająki to małe, ale bardzo przerażające zwierzęta. Wystarczy zwiększyć ich rozmiar i połączyć z maszyną. W ten sposób powstaną mrożące krew w żyłach cyborgi, mające trujący jad oraz silne sieci, którymi owijałyby przeciwnika. Ponadto posiadałyby 8 stalowych, morderczych kończyn. Rywalizacja takich hybryd byłaby niezapomnianym widowiskiem.

Hybryda, którą stworzyłabym, by siała zniszczenie i paraliżujący do szpiku duszy postrach, byłaby połączeniem ogromnego szkieletu mechanicznego i krokodyla. Może dzięki swemu geniuszowi wykreowałabym współczesną wersję Godzilli, która napawałaby mnie szaloną dumą morderczego naukowca. Byłoby to monstrum z mocnymi kończynami dolnymi, na których balansowałby krokodyli korpus odpowiednio zmutowany, by pęcznieć swą masą i potęgą. Krokodyli pysk zdobiłyby żelazne zębiska, mielące ludzkie mięso niczym blender miękkie banany. Wijący się ogon wzbogacony byłby o kolce, przecinające swym ostrzem mrok włóczący się za bestią. Jednak najbardziej przerażająca nie byłaby jego monumentalna postawa, groźne pazury itd., a groza emanująca z przekrwionych nieokiełznaną żądzą mordu i zniszczenia oczu. To ta zimna groza byłaby ostatnim, co widziałyby ofiary bestii. To te mieniące się morderczą czerwienią oczy byłyby ostatnim światłem, zanim ofiarę spowije wieczna ciemność.

Hybryda, którą stworzyłabym, by siała zniszczenie i paraliżujący do szpiku duszy postrach, byłaby połączeniem ogromnego szkieletu mechanicznego i krokodyla. Może dzięki swemu geniuszowi wykreowałabym współczesną wersję Godzilli, która napawałaby mnie szaloną dumą morderczego naukowca. Byłoby to monstrum z mocnymi kończynami dolnymi, na których balansowałby krokodyli korpus...

Myślę, że ciekawe byłoby rywalizacje cyborgów, które byłyby połączeniem geparda i maszyny. Wiemy bowiem, że gebard jest to najszybszy ssak i najszybsze zwierzę lądowe na świecie. Wzbogacone o napęd z maszyny byłoby niepokonane. Na pewno ciekawie oglądałoby się ich wyścigi.

Myślę, że ciekawe byłoby rywalizacje cyborgów, które byłyby połączeniem geparda i maszyny. Wiemy bowiem, że gebard jest to najszybszy ssak i najszybsze zwierzę lądowe na świecie. Wzbogacone o napęd z maszyny byłoby niepokonane. Na pewno ciekawie oglądałoby się ich wyścigi.

"Człowiek to najokrutniejsze zwierzę"
Fryderyk -czytam w Tobie jak w otwartej księdze- Nietzsche

Zostawmy w spokoju wszystkie inne zwierzaki i oddajmy pole najbardziej bezwzględnym bestiom zamieszkującym ten najbrutalniejszy ze wszystkich światów.
Przepis na sukces jest prosty:
Specjalnie wyselekcjonowane kobiety umieszcza się na farmach rozrodczych, gdzie są faszerowane hormonami wzrostu i innymi tajemniczymi specyfikami. Tuż po urodzeniu wszystkie dzieci są zabierane do obozu dla przyszłych gwiazd krwawej areny i od najmłodszych lat poddawane morderczemu treningowi. Kiedy osiągną odpowiedni wiek trafiają pod nóż, a w wyniku licznych operacji (dla większości kończących się śmiercią w męczarniach) tworzy się z nich doskonałe cybermaszyny do zapewniania "zabójczej" rozrywki spragnionej krwi i emocji gawiedzi.

"Człowiek to najokrutniejsze zwierzę"
Fryderyk -czytam w Tobie jak w otwartej księdze- Nietzsche

Zostawmy w spokoju wszystkie inne zwierzaki i oddajmy pole najbardziej bezwzględnym bestiom zamieszkującym ten najbrutalniejszy ze wszystkich światów.
Przepis na sukces jest prosty:
Specjalnie wyselekcjonowane kobiety umieszcza się na farmach rozrodczych, gdzie są faszerowane...

GOŁOSY- WYJĄTKOWO WNIKLIWE I DOPRACOWANE POŁĄCZENIE GOŁĘBI I OS.
Gołębie-kochające, wrażliwe nieco pompatyczne stworzenia, które do dziś stanowią symbol pokoju i wrażliwości, i Boga, i zaufania. Należy jednak ostrzec, iż lepiej usunąć się z drogi, gdy wykonują swój popisowy lot tuż nad nami, gdyż może się to zakończyć długotrwałym porażeniem nerwów oraz sympatii do tych przeuroczych stworzeń.
Osy-niezbyt przyjazne stworzenia, o dosyć niepokojącym upodobaniu do ,,sprzątania" ludzi ze swojej drogi za pomocą żądła i jadu. Są inteligentne i uwielbiają kąsać, w czym skądinąd przypominają nieco Istoty Ludzkie.
Ale do rzeczy. Właśnie rozpoczęła się Apokalipsa, a wielkookie stworzenia o broni w postaci białej mazi postanowiły zagarnąć Ziemię dla siebie. Kilka z nich właśnie nadlatuje, aby uwolnić swych zmutowanych przyjaciół ze Specjalnego Więzienia Dla Dziwnych Stworzeń. Okazuje się, że Gołosy są także synonimem niemożliwej, lecz czułej miłości. Ojej, są już tak blisko, zaledwie objętość skrzydła... Myślę, że lepiej usunąć się im z drogi, a na ten czas...

GOŁOSY- WYJĄTKOWO WNIKLIWE I DOPRACOWANE POŁĄCZENIE GOŁĘBI I OS.
Gołębie-kochające, wrażliwe nieco pompatyczne stworzenia, które do dziś stanowią symbol pokoju i wrażliwości, i Boga, i zaufania. Należy jednak ostrzec, iż lepiej usunąć się z drogi, gdy wykonują swój popisowy lot tuż nad nami, gdyż może się to zakończyć długotrwałym porażeniem nerwów oraz sympatii do tych...