Jako dziecko znałam Muminki tylko z dobranocki. Odkryłam je tak na prawdę kilka lat temu kupując córce pierwszą książkę opartą na powieściach Jannson. Od tamtej pory, zarówno jak i pozostali członkowie mojej rodzin, powoli staliśmy się prawdziwymi muminkomanami. W domu mamy kilkadziesiąt książek o tych małych trollach, w tym oczywiście te najważniejsze, orginalne. Wiele akcesoriów, ubrań z motywami Muminków, a naszym podróżniczym marzeniem jest wizyta w Dolinie Muminków w Finlandii

Jako dziecko znałam Muminki tylko z dobranocki. Odkryłam je tak na prawdę kilka lat temu kupując córce pierwszą książkę opartą na powieściach Jannson. Od tamtej pory, zarówno jak i pozostali członkowie mojej rodzin, powoli staliśmy się prawdziwymi muminkomanami. W domu mamy kilkadziesiąt książek o tych małych trollach, w tym oczywiście te najważniejsze, orginalne. Wiele...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bajkę oglądałam szczególnie dla Buki i Małej Mi. Buka była samotna, ludzie też potrafią mieć taki problem. A Mała Mi uchodziła za ciekawską, tak samo, jak ja sama:) 

Bajkę oglądałam szczególnie dla Buki i Małej Mi. Buka była samotna, ludzie też potrafią mieć taki problem. A Mała Mi uchodziła za ciekawską, tak samo, jak ja sama:) 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie bałam się Buki, była ona samotną istotą, która potrzebowała przyjaźni, ale kontakt z nią powodował zamrożenie. Było mi jej zwyczajnie szkoda.

Nie bałam się Buki, była ona samotną istotą, która potrzebowała przyjaźni, ale kontakt z nią powodował zamrożenie. Było mi jej zwyczajnie szkoda.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Pamiętam jak będąc dzieckiem za każdym razem kiedy w bajce pojawiała się Buka, chowałam się przerażona za fotelem mamy i udawałam że mnie nie ma. Ale jeszcze bardziej bałam się Hatifnatów!
Za same książki zabrałam się dopiero w wieku lat 30 i chyba dla mnie te historie już nie mają takiego uroku jak w czasie, kiedy dodatkowo podkręcała go dziecięca wyobraźnia.

Pamiętam jak będąc dzieckiem za każdym razem kiedy w bajce pojawiała się Buka, chowałam się przerażona za fotelem mamy i udawałam że mnie nie ma. Ale jeszcze bardziej bałam się Hatifnatów!
Za same książki zabrałam się dopiero w wieku lat 30 i chyba dla mnie te historie już nie mają takiego uroku jak w czasie, kiedy dodatkowo podkręcała go dziecięca wyobraźnia.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

To teraz już wszystko jasne! Buka od zawsze wydawała się bardziej samotna i smutna niż straszna ;)

To teraz już wszystko jasne! Buka od zawsze wydawała się bardziej samotna i smutna niż straszna ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mi było Buki zawsze żal :(

Mi było Buki zawsze żal :(

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Oglądałem jako dziecko na dobranockę, ale nie przepadałem. 
Stwory te nie zyskały mojej sympatii.
Zapadły mi za to szczególnie w pamięci sceny z Buką. Były nie tylko bardzo dziwne, ale i przerażające. Postać to najbardziej chyba intrygująca z całej bajki. Zastanawiałem się, czy Buka chciała innych straszyć, a może wręcz przeciwnie, była to postać niezrozumiana i bardzo samotna.

Jako ciekawostkę warto wspomnieć, że do filmu "Kometa nad Doliną Muminków" piosenkę nagrała islandzka artystka Björk. Piosenka jest jak najbardziej w jej stylu.

Oglądałem jako dziecko na dobranockę, ale nie przepadałem. 
Stwory te nie zyskały mojej sympatii.
Zapadły mi za to szczególnie w pamięci sceny z Buką. Były nie tylko bardzo dziwne, ale i przerażające. Postać to najbardziej chyba intrygująca z całej bajki. Zastanawiałem się, czy Buka chciała innych straszyć, a może wręcz przeciwnie, była to postać niezrozumiana i bardzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To jedna z moich ulubionych bajek z dzieciństwa, zarówno w wersji animowanej jak i książkowej. Książki mają jednak głębsze, bardziej filozoficzne przesłanie niż serial. Serial, nawet po latach ma jednak dla mnie klimat lekko mrocznej tajemniczości (dobrze dobrana tam muzyka też pomaga i buduje aurę.) Buki się nie bałam, a dziś stwierdzam, że mi jej żal. Ona może symbolizować też samotność i odrzucenie. Błąka się po Dolinie i wciąż nie może się ogrzać, bo gasi nawet wielkie zimowe ognisko, a wszyscy przed nią uciekają. Bardziej bałam się Lodowej Pani (Wielki Mróz). 

To jedna z moich ulubionych bajek z dzieciństwa, zarówno w wersji animowanej jak i książkowej. Książki mają jednak głębsze, bardziej filozoficzne przesłanie niż serial. Serial, nawet po latach ma jednak dla mnie klimat lekko mrocznej tajemniczości (dobrze dobrana tam muzyka też pomaga i buduje aurę.) Buki się nie bałam, a dziś stwierdzam, że mi jej żal. Ona może...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy nie czytałam. Ciekawe czy będąc już dorosłą osobą w ogóle by mnie te historie wciągnęły.
Mam natomiast niejasne wrażenie, że będąc dzieckiem w latach 90. Muminki były dla mnie zupełnie przeciętną bajką, miło się oglądało, ale bez większego zainteresowania.

Nigdy nie czytałam. Ciekawe czy będąc już dorosłą osobą w ogóle by mnie te historie wciągnęły.
Mam natomiast niejasne wrażenie, że będąc dzieckiem w latach 90. Muminki były dla mnie zupełnie przeciętną bajką, miło się oglądało, ale bez większego zainteresowania.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post