W języku polskim było jakieś słowo na takie dzieła, eee, plugin, plakiat 

W języku polskim było jakieś słowo na takie dzieła, eee, plugin, plakiat 

Fajnie pani Karolino, wydanie fanfika odhaczone, kiedy coś własnego?

Fajnie pani Karolino, wydanie fanfika odhaczone, kiedy coś własnego?

Z pewnością przeczytam, zanim się wypowiem.

Z pewnością przeczytam, zanim się wypowiem.

Srogie nadużycie...

Srogie nadużycie...

Zgadzam się z przedmówcami, dla mnie ta książka jest najzwyczajniej niepotrzebna. Nie mówię, że zła - nie wiem tego, nie zamierzam czytać, może to arcydzieło literatury.

Fala remake'ów opanowała już filmy, czas na książki?

Zgadzam się z przedmówcami, dla mnie ta książka jest najzwyczajniej niepotrzebna. Nie mówię, że zła - nie wiem tego, nie zamierzam czytać, może to arcydzieło literatury.

Fala remake'ów opanowała już filmy, czas na książki?

Przeczytałam wywiad, przeczytałam fragmenty zamieszczone na LC. Jak dla mnie to profanacja. I dość mało elegancka próba zrobienia kariery na czyimś niezwykle osobistym dziele i jego sukcesie (zastanawiam się wręcz, czy fragmenty zamieszczonego na issuu początku nie podpadają pod plagiat, są tak bliskie oryginału). Z lektury wywiadu odnoszę wrażenie, że autorka ma swoją interpretację "Małego Księcia", jedną z wielu możliwych, ale taką, z którą ja np. się nie zgadzam. I na tym m.in. polega piękno tej książki, że można ją czytać na bardzo wiele różnych sposobów. W moim odbiorze to, że mam narysowane pudełko, a w środku jest baranek, to jedna z najpiękniejszych metafor mocy wyobraźni, a dla pani autorki - wręcz przeciwnie. Mam niestety również wrażenie, że autorka nie ma bladego pojęcia ani o Saint-Exupérym (poza tym, że był lotnikiem), ani o okolicznościach powstania tej powiastki, ani o tym, co ona dla autora znaczyła. Widzi w niej jedynie opowieść o spotkaniu lotnika z chłopcem, którą można ot tak, po prostu, przepisać na spotkanie lotniczki z dziewczynką. I w dodatku z motywacyjnym motywem odnalezienia Amelii. I pisze to z całkowicie zewnętrznej perspektywy, nie będąc przecież Amelią. A tymczasem w "Małym Księciu" ogromną rolę grają motywy autobiograficzne, jak również dedykacja dla żydowskiego przyjaciela autora, czyli kontekst wojenny i własnych przeżyć. Saint-Exupéry, kiedy pisał "Małego Księcia" miał za sobą szmat niezwykle aktywnego życia, dramatycznych doświadczeń, i to wszystko jest w książce. Bez tego opowiastka byłaby martwa. Na dodatek Mały Książę to postać mocno ambiwalentna genderowo. Na dodatek ilustracje w "Księżniczce" są mocno oparte na oryginalnych, ale nie mają ich wdzięku. Ech, szkoda, że tego nie da się odzobaczyć.

Przeczytałam wywiad, przeczytałam fragmenty zamieszczone na LC. Jak dla mnie to profanacja. I dość mało elegancka próba zrobienia kariery na czyimś niezwykle osobistym dziele i jego sukcesie (zastanawiam się wręcz, czy fragmenty zamieszczonego na issuu początku nie podpadają pod plagiat, są tak bliskie oryginału). Z lektury wywiadu odnoszę wrażenie, że autorka ma swoją...

Próba wypromowania się na czymś, co już się sprzedało i to nieźle, jest stara jak świat. Ale sięgają po nią ci, którzy nie mają własnych pomysłów, za to silne parcie na szkło, więc ja się od autorki już będę trzymać z daleka.

Próba wypromowania się na czymś, co już się sprzedało i to nieźle, jest stara jak świat. Ale sięgają po nią ci, którzy nie mają własnych pomysłów, za to silne parcie na szkło, więc ja się od autorki już będę trzymać z daleka.

Tak naprawdę zbędna książka.

Tak naprawdę zbędna książka.

"Po co przepisywać Małego Księcia? To piękna książka. Ale oprócz Róży nie ma tu ani jednej postaci kobiecej" - a obecnie, w dobie absurdalnej i wymuszonej poprawności politycznej, jest to wielki mankament, prawda?
Ciekawe, że dotąd żaden mężczyzna nie uznał za konieczne napisanie powieści o Januszu z Avonlea albo o Zenku Langstrumpf.

Żałosne...

"Po co przepisywać Małego Księcia? To piękna książka. Ale oprócz Róży nie ma tu ani jednej postaci kobiecej" - a obecnie, w dobie absurdalnej i wymuszonej poprawności politycznej, jest to wielki mankament, prawda?
Ciekawe, że dotąd żaden mężczyzna nie uznał za konieczne napisanie powieści o Januszu z Avonlea albo o Zenku Langstrumpf.

Żałosne...