-
ArtykułyKocia Szajka na ratunek Reksiowi, czyli o ósmym tomie przygód futrzastych bohaterówAnna Sierant1
-
ArtykułyAutorka „Girl in Pieces” odwiedzi Polskę! Kathleen Glasgow na Targach Książki i Mediów VIVELO 2024LubimyCzytać1
-
ArtykułyByliśmy na premierze „Prostej sprawy”. Rozmowa z Wojciechem ChmielarzemKonrad Wrzesiński1
-
ArtykułyStrefa mrokuchybarecenzent0
Cytaty z tagiem "pamiec" [1 214]
[ + Dodaj cytat]
Grudzień nie kojarzył mu się już ze wspaniałym czasem, kiedy rozbrzmiewają kolędy, dzieci cieszą się śniegiem i świątecznymi prezentami, a dorośli radują się swoją obecnością. Dla niego miesiąc ten był silnym zderzeniem z przeszłością. Tą, która pozostawiła blizny.
Bo jak pogodzić się ze śmiercią ukochanej? Nieważne, że odeszła pięć lat temu, skoro emocje w Williamie wciąż były tak żywe jak w dniu jej pogrzebu. Każda chwila przypominała mu o Rose, tak jakby była przy nim przez cały czas. Słyszał ją, widział, czuł w dotyku wiatru, lecz wszystko to na nic, skoro nie mógł już chwycić jej dłoni, objąć, pocałować. Stała się zaledwie podążającym za nim cieniem. I to martwiło go najbardziej, bał się, że kiedyś z tego cienia nie pozostanie już nic, że jego pamięć go zawiedzie. Nie chciał nigdy jej zapomnieć, pragnął zapamiętać każdy szczegół, który ich łączył. Wierzył, że tylko w ten sposób pozostanie z nią na zawsze.
Jest taki stary dowcip o alzheimerze: jego plusem jest to, że co dzień poznaje się nowych ludzi.
Jeśli nie możesz zmienić przeszłości, to marnujesz przyszłość na wyrzuty sumienia.
Stopniowo wszystkie ślady giną i zapomina się nie tylko o odciskach stóp, ale i o tym, co tam w ogóle jest.
Powiedziano mi kiedyś, że umarła dawno temu w Maroku, a ja nigdy nie próbowałam dowiedzieć się więcej. "Umarła w Maroku", tak brzmiało jedno ze zdań zapamiętanych z dzieciństwa, fraza z tych, których znaczenie człowiek nie w pełni pojmuje.
Trudno pamiętać, że czasem się mylimy, skoro prawie zawsze mamy rację.
Umysł kobiet tworzy się w ten sposób z kolejnych osadów pozostawionych przez mężczyzn, którzy je kochali, tak samo jak upodania mężczyzn zachowują w sobie obrazy, powikłane i ułożone jeden na drugim, kobiet, które przeszły przez ich życie, i nieraz okrutne cierpienia, zadane nam przez jakąś kobietę, stają się źródłem miłości w innej kobiecie, i jej nieszczęścia.
Okres od siódmego do jedenastego roku to spory kawał życia, wypełniony tępieniem i zapomnieniem. Podobno powoli tracimy dar mowy zwierząt, a ptaki przestają przylatywać na nasze parapety., by porozmawiać. W miarę, jak nasze oczy przywykają do widoków, uzbrajają się przeciwko cudowności. Kwiaty, dawniej wysokości sosen, powracają do glinianych doniczek. Nawet przerażenie słabnie. Olbrzymy i olbrzymki z dziecinnego pokoju kurczą się do zrzędliwych nauczycieli i ojców. Breavman zapomniał wszystko, czego nauczył się od drobnego ciała Lisy.
s30.