Cytaty z tagiem "owca" [22]
[ + Dodaj cytat]- Stado owiec można łatwo spędzić, bo coś o nich wiesz. Wiesz, że zawsze zostaną razem. Zrobią wszystko, żeby zostać razem. Dlatego można je spędzić. A pojedynczej owcy już nie. Pojedyncza jest nieprzewidywalna. Samotność ma swoje dobre strony.
Przymus tańca odczuwają głębinowe morskie istoty, które nigdy nie widziały słońca, i meiszkańcy miast, których jedyny kontakt z naturą polega na tym, że kiedyś swoim volvo przejechali owcę.
Po prostu wie się, że w środku jest owca. Człowiek budzi się rano i wie, że ma w sobie owcę.
Pewnego ranka obudziłem się i owcy nie było. Wtedy po raz pierwszy zrozumiałem, co znaczy być "bezowczym". To piekło. Owca pozostawia ci tylko myśl. Ale bez "owcy nie można tej myśli wyrazić. To jest właśnie "bezowczość".
To jakby taki tygiel, który wszystko pochłania. Jest tak piękny, że tracisz głowę, i tak pełen zła, że włosy stają dęba. Jeśli się w nim zanurzysz, wszystko inne znika. Świadomość, system wartości, uczucia, troski, wszystko znika. Przypomina to dynamizm tamtej chwili, kiedy z pewnego punktu we wszechświecie wyłoniło się źródło wszelkiego życia.
- To bardzo proste - rzekła. - Ty mnie odnalazłeś. To jest główny powód.
- A gdyby ktoś inny cię odnalazł?
- Lecz nikt inny mnie nie odnalazł. Poza tym jesteś dużo atrakcyjniejszy, niż myślisz.
- To dlaczego tak nie uważam? - zapytałem.
- Dlatego, że żyjesz tylko połową siebie - powiedziała dobitnie - a druga połowa leży gdzieś bezczynnie.
Owca krawiectwem się od lat trudniła,
A dla Chomika zawsze wzorem lśniła.
Ma tylko rzeczy, których potrzebuje,
Gdyż nadmiar zbędnie makówkę zajmuje.
Gdy to usłyszał, Chomik był zamglony –
Pomysł szalony wręcz zwarł mu neurony.
Tak mówi Pan Zastępów: Ukarzę Amaleka za to, co uczynił Izraelitom, jak stanął przeciw nim na drodze, gdy szli z Egiptu. Dlatego teraz idź, pobijesz Amaleka i obłożysz klątwą wszystko, co jest jego własnością; nie lituj się nad nim, lecz zabijaj tak mężczyzn, jak i kobiety, młodzież i dzieci, woły i owce, wielbłądy i osły. (1 Samuela 15:2-3)
Kto jak owce żyje wędrówką wie dobrze, że zawsze nadchodzi taka chwila, kiedy trzeba odejść.
(…) doprowadziłaby do furii nawet świętego Franciszka. (...) Po kwadransie okładałby ją pasterskim kijem po karku i poszczuł owieczką.