-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać285
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
-
ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Cytaty z tagiem "opowiesc" [231]
[ + Dodaj cytat]Przypomniała mi się opowieść o rabinie, do którego przyszedł martwy człowiek z takim problemem: Uważam, że nadal żyję. - Czyż nie wiesz - powiedział mu mędrzec - że nie jesteś już wśród żywych? Znajdujesz się w krainie dezorientacji. - Słysząc to syn rabina zamartwiał się, że on także tam jest. - Skoro wiesz, że istnieje taki świat, nie możesz w nim być - wyjaśnił mu ojciec.
Formułowała precyzyjne określenia, które mogłaby zawrzeć w pamięci i potem dokładnie przytoczyć przyjaciołom (...).
Jakie to dla nas ważne, aby przećwiczyć przyszłość za pomocą słów.
Nigdy nie wątpić, że dożyje się chwili ich wypowiadania.
Nigdy nie wątpić, że opowie się swoją historię.
Czas bez opowieści jest martwy i równie dobrze mogłoby go nie być.
Kiedy dosięga mnie stara opowieść z odległych czasów, nie ciskam jej w kurz drogi, podobnie jak nie wyrzuciłbym starego klucza czy podkowy; skoro historia ta była kiedyś ważna, może mieć jeszcze duże znaczenie! Zawieszam ją na haku i obracam.
(...) Nagle pewnego dnia widzimy coś, czego istnienia sobie nie uświadamialiśmy. Czujemy coś, a nie wiedzieliśmy, że możemy to poczuć. Pukając w ścianę pokoju, słyszymy głuchy odgłos i rozumiemy, że za pokojem może być jeszcze jeden pokój. Zapala się nadzieja, bolesna, denerwująca nadzieja, która cały czas podgryza i nie pozwala się zignorować. Nadzieja na istnienie drogi ucieczki, dzięki której da się oszukać śmierć, bocznej uliczki, prowadzącej do miejsca, o którym się nie wiedziało. Nadzieja na to, że istnieje sens. Że istnieje opowieść.
Chcę Wam opowiedzieć historyjkę. którą słyszałem, gdy byłem jeszcze małym chłopcem. Ilekroć o niej słyszałem, wydawała mi się piękniejsza; bo z opowieściami jest tak jak z wieloma ludźmi, z wiekiem stają się coraz piękniejsi i piękniejsi i to jest pocieszające.
Zaufajcie wyprawie. Zaufajcie opowieści. Zaufajcie drodze.
Opowieść była jak ciemność, która eksploduje, ciemność, która zapada po wybuchu, a jej piękno było jak poświata tlących się węglików dających tylko tyle światła, ile trzeba, aby się zorientować, jak nieprzeniknione ciemności panują wokoło.
»Biblia« jest opowieścią zmagania się ludzi z historią.
(...) gdy czytam, mojemu poczuciu adekwatności towarzyszy odkrywanie różnicy - tego, co we mnie inne od napisanego. Dopiero dzięki już przeczytanemu mogę zdać sobie sprawę z niewypowiedzianej resztki, którą jestem. Inaczej mówiąc, w przeciwieństwie do książki moje życie jest nie-do-przeczytania. Świadomość nieopisanej "reszty" czyni ze mnie czytelnika kolejnej i kolejnej książki. To nie głód konsumpcji, ale pragnienie powtórzenia odczucia sensowności, spełnionej opowieści, wypowiedzenia wypowiedzi niemal idealnej.