Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie mogą pisać fikcyjne historie opisujące życie takim, jakie ono jest lub nie, mogą rozwodzić się nad nim z dostojną posępnością, choć są ignorantami, siedząc wygodnie w wygodnych fotelach mówić z lekceważeniem o przyjemnościach niewolniczego życia; ale niech potrudzą się z niewolnikami w polu, pośpią z nimi w chacie, pożywią się ochłapami; niech zobaczą, jak niewolników się chłoszcze, bije, jak się na nich poluje - a wrócą z kolejną opowieścią na ustach.

Są ludzie dowcipni, i są tacy, którzy tylko sobie tacy się wydają.

Samych siebie oszukują ci, którzy sądzą, iż żyjący w niewiedzy i upodlony niewolnik nie ma pojęcia o wielkości swoich krzywd. Oszukują się ci, którzy wyobrażają sobie, że podniesie się on z kolan, z plecami poranionymi i spływającymi krwią, pielęgnując w sobie ducha łagodności i przebaczenia.