Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale tak to już bywa. Ludzie zawodzą jeden drugiego, a życie, tak czy inaczej toczy się dalej, czy tego chcemy,czy nie. Nasze pragnienia się nie liczą.

W mózgu człowieka zakochanego występują te same neuroprzekaźniki co u wariata. Rozumiesz? Miłość jest śmiertelnie niebezpieczna. Strzeżcie się miłości.

Czy to jest miłość? Czy tylko użyczanie sobie swoich ciał, żeby załatać czarne dziury, które nosimy w środku?

Nie ma miłości bez cierpienia. Zawsze jest tak, że ktoś chce jeszcze więcej. I zawsze ktoś inny zostaje oszukany. Wiecznie ten ból.

Niewyobrażalne jest niewyobrażalne, jedynie dopóki się tego nie zrobi. Potem jest ciałkiem zwyczajną częścią życia, tego ogona, który za sobą wleczemy".

Drobnych złodziejaszków wieszają, wielkim się kłaniają. Przysłowie rosyjskie".

Śledztwo w sprawie zabójstwa jest jak życie: ma początek, środek i koniec. I tak samo jak w życiu, nigdy nie wiadomo, co się wydarzy, zanim dobiegnie końca.

On: dominujący, dowcipny (czasami moim kosztem) i chwilami ulegający przedwczesnej, skupionej na sobie melancholii. Ja: podziwiająca, kompromisowa (najczęściej własnym kosztem) i wielkodusznie wspierająca, kiedy dostawał doła.

i dlaczego miłości między ludźmi zawsze towarzyszy żądza podporządkowania i dopasowania drugiego człowieka? Dlaczego nie potrafimy po prostu kochać, nie roszcząc sobie pretensji do posiadania siebie nawzajem?

Nigdy nie da się w pełni zrozumieć drugiego człowieka. Albo na nim polegać.

...spotykana w tym kraju pogarda dla ludzkiego życia i zachodnich ideałów sprawiedliwości i demokracji wynikała z tego, że Rosja zawsze była rządzona przez ludzi mających nieograniczoną władzę - czy to byli pierwsi sekretarze partii, czy carowie, nie miało to żadnego znaczenia".

Sowieccy przywódcy byli niedoścignionymi mistrzami w sztuce odwracania uwagi obywateli przez zmuszanie ich, by poświęcali cały czas na zwykłe codzienne sprawy i wiązanie końca z końcem".

Życie toczyło się dalej, bo życie tylko to potrafi.

Świat literatury jest bezlitosny – jako pisarz jesteś tak dobry jak twoja ostatnia książka.

A dlaczego ludzie kłamią? Żeby sprawiać wrażenie bardziej atrakcyjnych albo bardziej interesujących. Albo wręcz sami wierzą w to, co mówią.

Społeczeństwo się zmieniło. Dziś mamy inną strukturę społeczną niż kiedyś, jej najmniejszą jednostką nie jest już rodzina, tylko indywiduum. Do tego dochodzi jeszcze rozwój mediów społecznościowych. Ponad miliard ludzi każdego miesiąca używa Facebook. Miliard...(...)Istnieje ścisłe powiązanie między uzależnieniem od mediów społecznościowych a zachowaniami narcystycznymi.

Skończyłem z miłością. Już nie chcę. Nie jest tego warta. Za dużo cierpienia.

Życie płynie, bo nic innego nie potrafi.

bo inna nie znaczy gorsza. Inna może równie dobrze znaczyć lepsza.

Ale w tej samej chwili, gdy jej opowieść dobiega końca, zaczyna się inna. W pewnym sensie jej śmierć staje się początkiem wszystkiego, magicznym nasieniem zdolnym rozwinąć się w potężne drzewo.

Ciemność jest oceanem, w którym słowa opadają na dno.

Nie wie ( ... ) że miłość, którą ona wciąż żyje, może zmienić się w pęta. Nie wie też, że praca może stać się tylko obowiązkiem, a własne ciało - na które zawsze mogła liczyć - może ją zawieść akurat wtedy, gdy będzie potrzebowała go najbardziej.

Człowiek pozbawiony historii jest jak jednooki.

(...) każdy z nas ma w zanadrzu jakąś historię, która nieustająco wpływa na nasze życie i postępowanie. Nie tylko ja cierpię z powodu poniesionej straty.

Britt-Marie idzie szybkim krokiem wzdłuż ogrodzenia wokół
placu budowy, zasłaniając sobie uszy przed hukiem młota pneumatycznego. Potem odbija w Sigtunagatan i po kilkudziesięciu metrach dociera do otynkowanego na żółto domu. Wbiega po schodach na górę. Gdy tylko otwiera drzwi wejściowe, natychmiast się orientuje, że coś jest nie tak. Z głębi mieszkania słychać czyjś monotonny głos, a powietrze jest gęste od papierosowego dymu. A przecież powinno być cicho i pusto, bo mąż poszedł do pracy, a Erik jest jak zwykle u Mai.

Po tygodniu Britt-Marie przestała się złościć. Nie dlatego, że do
stała nowe zadania, nie, po prostu dała sobie spokój. Bo tak jak nie sposób dzień w dzień jeść wciąż to samo, podobnie ona nie miała siły bez przerwy być rozeźlona.

Pracy z pewnością mu nie brakuje, bo chociaż Östertuna wydaje się idylliczna, to jednak pod powierzchnią dzieją się rzeczy straszne awantury w knajpach, przemoc domowa i samobójstwa. Zaledwie kilka dni temu zamaskowany mężczyzna obrabował salon samochodowy niemal w centrum miejscowości.