Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda wygląda tak, że poezja, jako najdoskonalsza forma ludzkiej mowy, nie tylko przedstawia doświadczenie ludzkie w najbardziej zwięzły, skondensowany sposób, lecz również ustanawia najwyższy standard wszelkich poczynań językowych – zwłaszcza na papierze.

Generalnie, zasada odnośnie wszystkiego co nieprzyjemne jest taka, że im szybciej człowiek sięgnie dna, tym szybciej wypłynie na powierzchnię.

Aby wyrobić sobie gust literacki, trzeba czytać poezję.

Gdy nas zdybie nuda, trzeba jej się poddać. Niech nas powali, pogrąży; sięgnijmy dna. Ta zasada dotyczy wszystkiego, co nieprzyjemne – im prędzej człowiek sięgnie dna, tym prędzej wypłynie na powierzchnię.

Im więcej czyta się poezji, tym gorzej znosi się wszelkie wielosłowie, czy to w dyskursie politycznym, czy filozoficz­nym, w historii, w naukach społecznych czy w fikcji literac­kiej.

(...) celem ewolucji jest piękno zdolne przetrwać wszystko inne, będące źródłem prawdy, gdyż stanowi po prostu melanż pierwiastka umysłowego ze zmysłowym.

Nuda jest (...) oknem na nieskończoność czasu, to znaczy, na naszą w nim znikomość. Z niej chyba rodzi się strach przed samotnymi, nużącymi wieczorami, fascynacja, z jaką niekiedy obserwujemy pyłek kurzu wirujący w promieniu słońca, gdy gdzieś tam cyka zegar, dzień jest upalny, a nasza siła woli równa się zeru. Kiedy to okno się otworzy, proszę nie próbować go zamykać; przeciwnie, trzeba otworzyć je na oścież. Albowiem nuda przemawia językiem czasu i może przynieść najcenniejszą lekcję w życiu(...) - lekcję naszej dogłębnej znikomości.(...) „Jesteś skończony – powiada człowiekowi czas głosem nudy – cokolwiek więc zrobisz, zrobisz to, z mojego punktu widzenia na próżno.

(...) literatura to słownik, kompendium znaczeń tej czy innej kondycji ludzkiej, tego czy innego doświadczenia. To słownik języka, którym życie przemawia do człowieka.
(Stan zwany wygnaniem, czyli wyrwijmy kotwę z dna).

Wszyscy mamy więcej powodów do trwania w miejscu niż do marszu. Po co zatem maszerować, skoro dotrzyma się jedynie kroku nad wyraz smętnej melodii?

Literatura ma bujniejszą przeszłość niż jakikolwiek człowiek, niezależnie od jego rodowodu.