Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Im dalej wzwyż i im dalej w głąb, tym wszystko staje się większe. Wnętrze jest zawsze większe od tego, co na zewnątrz.

Całe ich życie w tym świecie i wszystkie przygody w Narnii były zaledwie okładką i stroną tytułową i teraz rozpoczynali wreszcie Rozdział Pierwszej Wielkiej Opowieści,jakiej nikt jeszcze na ziemi nie czytał- opowieści, która trwa wiecznie, w której każdy rozdział jest lepszy od poprzedniego.

...szlachetny przyjaciel jest darem najwspanialszym, a darem następnym co do wspaniałości jest szlachetny wróg.

-Julio, (...) co się stanie jak nas zabiją?
-No, chyba będziemy martwi.

Dorosła, w tym rzecz - rzekła Łucja. - Chciałabym, żeby wreszcie DOROSŁA. Zmarnowała lata szkolne, myśląc tylko o tym, żeby wreszcie być dorosła, a teraz zmarnuje resztę życia, starając się zatrzymać czas. To jej recepta na życie: przebiec ten najgłupszy dystans jak najszybciej, a potem zatrzymać się na tak długo, jak można.

Pamiętaj, że wszystkie światy biegną do swego końca, oraz że szlachetna śmierć jest skarbem i nikt nie jest zbyt ubogi, aby
go nabyć.

...Szlachetna śmierć jest skarbem i nikt nie jest zbyt ubogi, aby go nabyć.

A kiedy to powiedział, przestał wyglądać jak Lew, lecz to, co się zaczęło dziać później, jest tak wielkie i piękne, że nie mogę o tym pisać. Dla nas to koniec wszystkich opowieści i można tylko dodać, że odtąd już wszyscy żyli długo i szczęśliwie. Lecz dla nich prawdziwa opowieść dopiero się zaczęła.

Naprawdę wydarzył się wypadek kolejowy
- rzekł miękko Aslan. - Wasz ojciec, wasza matka i wy wszyscy jesteście, jak to zwykliście nazywać w Krainie Cieni, umarli. Już po szkole: zaczęły się wakacje. Sen dobiegł końca: jest poranek.

Ale wkrótce wszyscy znowu spoważnieli, bo jak zapewne wiecie, jest taki rodzaj szczęścia i zadziwienia, który czyni człowieka poważnym. Jest po prostu za dobrze, by marnować czas na żarty.

Nigdy, w całym moim życiu, nie widziałem wypisanych na niebie tak strasznych rzeczy, jak od początku tego roku. Gwiazdy nie mówią ani o przyjściu Aslana, ani o pokoju, ani o radości. Wiem dość o gwiazdach, aby mieć pewność, że nie było tak groźnych koniunkcji planet nawet w ciągu ostatnich pięciuset lat. […] nad Narnią zawisło jakieś wielkie nieszczęście.

Tak często bywa, że najtrudniej znieść drobne przykrości ".

Nie pozwalają sobie pomóc. Wybrali przebiegłość zamiast wiary. Choć więzienie istnieje tylko w ich wyobraźni, to naprawdę są w nim zamknięci. Tak bardzo boją się, aby ich w coś nie wciągnięto, że nie można ich z tego wyciągnąć.

Wnętrze jest zawsze większe od tego, co na zewnątrz.

-Wygląda na to - rzekł Tirian i sam zaczął się śmiać - że stajnia widziana z zewnątrz i stajnia widziana od wewnątrz to dwa różne miejsca.
- Tak - przyznał lord Digory - Jej wnętrze jest większe niż to, co jest na zewnątrz.
- Tak - dodała królowa Łucja - W naszym świecie też była kiedyś taka stajenka, w której znajdowało się coś większego niż cały świat.

Zamierzałam powiedzieć, że wolałabym, abyśmy tu wcale nie przybyli. Ale nie, teraz już wcale tego nie chcę. Nawet gdyby nas zabili. Wolę umrzeć walcząc za Narnię, niż rosnąć i głupieć tam, w domu i może w końcu poruszać się w takim wózku dla chorych, a potem i tak umrzeć.

Kalormeński dowodca stał tak samo zaskoczony i przerażony jak wszyscy. "Oto człowiek wzywający bogów, w których nie wierzy", pomyślał Dalwid. "Co się z nim stanie, kiedy naprawdę przybędą!".

Czy zauważyliście, że nie można się bać, nawet jak się chce?

Chciałabym, żeby wreszcie DOROSŁA. Zmarnowała lata szkolne, myśląc tylko o tym, żeby wreszcie być dorosła, a teraz zmarnuje resztę życia, starając się zatrzymać czas. To jej recepta na resztę życia: przebiec ten najgłupsze dystans jak najszybciej, a potem zatrzymać się na tak długo, jak można.

Pamiętaj, że wszystkie światy biegną do swojego końca, oraz że szlachetna śmierć jest skarbem i nikt nie jest zbyt ubogi, aby ją nabyć.

- Wasza wielmożność - rzekł do Piotra - nie wiem, czy przybywasz jako przyjaciel, czy jako wróg, lecz poczytam sobie za wielki honor i jedno, i drugie. Czyż bowiem jeden z poetów nie powiedział, że szlachetny przyjaciel jest darem najwspanialszym, a darem następnym co do wspaniałości jest szlachetny wróg?

- Dorosła, w tym rzecz - rzekła Łucja - Chciałabym, żeby wreszcie DOROSŁA. Zmarnowała lata szkolne, myśląc tylko o tym, żeby wrzeszczcie być dorosła, a teraz zmarnuje resztę życia, starając się zatrzymać czas. To jej recepta na życie, przebiec ten najgłupszy dystans jak najszybciej, a potem zatrzymać się na tak długo jak można.

Żegnaj. Przeżyliśmy razem wiele radosnych chwil. Gdyby Aslan dał mi prawo wyboru, nie wybrałbym innego życia niż to, jakie miałem, i innej śmierci niż ta, która nas czeka.