Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, czego najbardziej nie cierpię, równocześnie sprawia, że czuję się jak w domu. Ten zapach. Ten nieustający wiatr. Kocham morze nawet bardziej niż ludzi, ale czasami zastanawiam się, czy to faktycznie jest miłość, czy może tylko korzenie. Jakieś fizyczne wspomnienie, które tkwi w ciele, i z każdym kilometrem, o jaki oddalam się od morza, rośnie poczucie, że poruszam się w złym kierunku. Być może dlatego Kaj tu została? Bo nie zniesie większej dezorientacji niż ta, w której żyła od zawsze.

Lato jest jak wrzód. Patrzenie, jak rozpościera się z tym swoim ciepłem i bezkształtną zielonością, ma ponoć sprawiać przyjemność, ale ja czekam tylko na to, żeby już dojrzało i pękło. A zapomnienie - jeśli istnieje - nie jest pamięcią,która się kończy, raczej siatką: otwierasz ją i wpuszczasz do niej wspomnienia. Pewne sprawy są tak ciężkie, że przelatują na wskroś. Dno po prostu odpada, wydaje się, jakby miały nigdy nie przestać spadać.

- Musisz - powtarzam, bo jeśli człowiek nie ma wyboru, wszystko jest łatwiejsze.

Obiekty stale się zmieniają, ale pustka nie da się niczym wypełnić

Najczęściej znika to, czego człowiek wcale nie chce się pozbywać, a im bardziej ona pomaga w szukaniu, tym więcej czasu upływa nim się to odnajdzie.

Życie jest przecież...dosyć bolesną formą spędzania czasu.

Kiedy jest się małym, człowiek uczy się szybko.

Ostry nóż zadaje łagodniejsze rany niż tępy.

Ludzie, którzy nie dotrzymują obietnic, należą do najniższej kasty.

Nie można w kółko się bać. - mówi nagle - Nawet ci, którzy nas kochają, mogą odejść, jeśli zechcą.