Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak można być tak zimnym? Jak można być tak pustym, wytrzebionym ze wszystkich uczuć? Jesteś jak pozbawione rdzenia drzewo! Martwa od środka!

Jakiś dziw­ny gen nie­chciej­stwa wkradł się w naszą ro­dzi­nę. Matki, które nie po­tra­fią być mat­ka­mi.

Oto jest w podrzędnym hoteliku z facetem, który nie jest jej mężem. Jest jej pracownikiem. Kochankiem. Frustracją. Zapomnieniem. Próbą wypełnienia deficytu, o którym ona sama nie miała pojęcia. Jest przygodą, fanaberią. Cholera wie, czym jeszcze!

Siostry! Tak dalekie sobie, a przecież jedna o drugiej nigdy nie zdołała zapomnieć. Bo obie miały świadomość, że silniejsze iż odległość, niż czas są korzenie. Skręcone, okaleczone, ale przecież wciąż należące do tego samego drzewa, które nie uschło. Wciąż żyje, wciąż krążą w nim soki, puszcza nowe pędy, zieleni się wiosną, wciąż jeszcze trwa! Na przekór wszystkim życiowym perturbacjom.