Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oto, co milczenie robi z człowiekiem. Powoli zatruwa, wypełnia żyły jak toksyna, dusi ciebie i wszystkich wokół (...). Pali od środka jak ciekły azot. Kradnie nie tylko myśli i słowa, ale także uczucia: zmieniasz się w kawałek drewna, w lalkę próbując naśladować odpowiednie emocje. Możesz je włączać na zawołanie, jak lampę, ale nikogo nie oszukasz. A mimo to się starasz. Każdy dzień zmienia się w twoje osobiste przedstawienie, w prywatny teatrzyk, w którym uczysz się swoich ról: najpierw żony, potem matki, i posłusznie je odgrywasz.

Kiedy wpuszczasz do siebie ciszę, gdy kryjesz w sobie tajemnicę, gdy tłumisz ją i wpychasz obiema rękami w najciemniejszy kąt, tak jak ja, karmisz wstyd, który ją otacza. Wstyd jest śmiertelnie niebezpieczny. Odbiera mowę, dławi haustami niewypowiedzianej prawdy, owija ukrytą złością jak drutem kolczastym.