Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przynajmniej miałam teraz pewność, że faceci to dupki, nieważne, z jakiej planety pochodzą.

Spojrzałam na niego oniemiała. Powinnam się obrazić czy nie? Cholera, jestem kobietą, zdecydowanie powinnam.

Gotowanie, to jedyna rzecz na świecie, która potrafiła mnie uspokoić. Mój brat i Dex nabijali się z tego. Niech się chrzanią, potrafię nieziemsko gotować.

-Wiesz? Wkurzasz mnie.
-Chcesz znać sekret?
Spojrzała na mnie podejrzliwie.
-Jaki?
Pochyliłem się i wyszeptałem.
-Mam to gdzieś.
Przewróciła oczami.
-Boki zrywać.
Zaśmiałem się.

-Postaw mnie-powiedziała-Postaw albo skopię ci dupę!
Przytrzymałem ją jedną ręką w talii, a drugą klepnąłem lekko w tyłek.
-Naprawdę powinnaś pilnować języka. Damie to nie przystoi.
-Nie waż się klepać mnie po...-Ziewnęła, całkowicie rujnując tym groźbę.-Ty apodyktyczny, arogancki skurw...
Klap! Tym razem uderzyłem trochę mocniej.
-Język,Serena!

Nawet, gdyby moje życie nie było totalnym chaosem i gdybyśmy się spotkali w innych okolicznościach, ciągle byłby rodzajem faceta- cóż, kosmity- który zostawia za sobą złamane serca w całym kraju.

(...) czasem właściwe rzeczy nie muszą być mądre".-Serena.

-Co ty mi zrobiłeś?
-Kiedy?
-Kiedy mnie...pocałowałeś?
-Nie pocałowałem cię-oburzył się.
-Dobra,kiedy twoje usta znalazły się na moich? Czy teraz to dla ciebie wystarczająco jasne?
Hunter uśmiechnął się szerzej.
-Pyskata jesteś,co?
-Pyskata czy nie,zaraz cię kopnę w dupę-warknęłam.
[...]Zaśmiał się.

[...]Odetchnęłam zaskoczona i rozchyliłam wargi. Smakował jak śnieg i coś ciemnego i bogatego jak czekolada. Ale on wcale nie całował.
Hunter zaciągał się powietrzem.

Nie ma lepszej i prawdziwszej przyjaźni niż ta, która zaczyna się od babeczek. I czekolady.

Wileu ludzi myśli, że mam paranoję, ale ja uważam, że jestem tylko realistycznie przygotowany na to, co może przynieść przyszłość.

Przynajmniej
teraz wiem, że wszyscy mężczyźni są dupkami, bez względu na to z jakiej planety pochodzą.