Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kobiety w takich sytuacjach pozostawały kompletnie bezwolne, bez możliwości jakiegokolwiek ruchu. Znała taki stan bardziej z literatury niż z życia, ale i tak wiedziała, że nie zniosłaby podobnego upokorzenia.
Czekająca, wiecznie czekająca, oddająca się rozmyślaniom jak te młode bohaterki powieści lub panny z sąsiedztwa. Przyjdzie, nie przyjdzie, spojrzał, nie spojrzał, spojrzał zbyt gorąco, spojrzał na inną,m zlekceważył, zażartował... Można tylko czekać i powiedzieć tak lub nie, nie wypada pierwszej wyciągnąć ręki, chyba że po robótkę i haft lub do skroni, czasem do czajniczka z herbata i filiżanki... Nie można robić nic, jak przedmiot lub zwierzę jest poddawaną oględzinom, a potem trzeba zdać się na czyjś wybór i jeszcze udawać zadowoloną, szczęśliwą, niezbyt mądrą, ale za to słodką, uroczą, myślącą jedynie o zamążpójściu, a potem o dzieciach, idiotką.

...kiedy ma się wspomnienia, to nawet samotność nie uwiera tak bardzo, skoro w pamięci zostało to, co najważniejsze...

Wystarczą tylko warunki, żebym była taka jak on i dawała się żywcem pożreć czerni, tak nazywała nastrój pesymizmu i braku nadziei, w jaki niekiedy zdarzało jej się wpadać.