Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niepowodzenie jest stanem umysłu.

Wszyscy ludzie są moralni. Tylko ich bliźni nie są.

Kiedy spotyka się dwoje ludzi, każde z nich zostaje odmienione przez to drugie, i mamy dwie nowe osoby.

Czasami chciałbym znać istotę nocnych myśli. Są bardzo pokrewne snom. Raz mogę nimi kierować, a znowu kiedy indziej robią, co chcą, i gnają przeze mnie jak silne, nieokiełznane konie.

Nie dostrzegaliśmy tego, czego nie umieliśmy wyjaśnić, a tymczasem wielka część świata była pozostawiona dzieciom, szaleńcom, głupcom i mistykom, których bardziej interesowało to, co jest, niż dlaczego to jest. Tyle starych i ślicznych rzeczy jest zgromadzonych na poddaszu świata, ponieważ nie chcemy mieć ich koło siebie, a nie mamy odwagi ich wyrzucić.

Pieniądze są czymś wulgarny i niewdzięcznym, tylko kiedy się je ma. Dla ubogiego są urzekające.

Jest coś ponętnego w każdej rzeczy, do której się przywyknie - w przeciwieństwie do tego, do czego się nie przywykło.

Bo opowieść ma tyle wersji, ilu czytelników. Każdy z niej bierze to, czego chce albo co może i w ten sposób odmienia ją na swoją miarę. Jedni wybierają pewne części, a odrzucają resztę, inni przeciskają opowieść przez siatkę swoich przesądów, jeszcze inni ubarwiają ją swoim zachwytem. Opowieść musi mieć jakieś punkty styku z czytelnikiem, żeby mógł czuć się w niej swobodnie. Tylko wtedy może akceptować cuda.

Gdy jakaś sytuacja czy problem staje się nazbyt ciężki, ludzie znajdują obronę w niemyśleniu o nim. Ale to przenika w człowieka i miesza się z całą masą innych rzeczy, które już w nim tkwią, i skutkiem jest niezadowolenie, niepewność, poczucie winy i mus uchwycenia czegoś - czegokolwiek - zanim wszystko zniknie. Możliwe, że mnożący się psychoanalitycy nie mają wcale do czynienia z kompleksami, ale z tymi głowicami pocisków, które pewnego dnia mogą przemienić się w grzyb dymu.

Kiedy Mary jest zmieszana albo zakłopotana, bryzga gniewem niczym ośmiornica atramentem i chowa się w jego ciemnej chmurze.
- Niedobrze mi się robi, jak ciebie słucham - powiedziała. - Nie możesz pozwolić, żeby ktoś miał trochę szczęścia. [...]
Chęć zranienia budzi wściekłość. Czułem, jak wzbiera we mnie gorączka. Szpetne, rozpaczliwe słowa kłębiły się niczym jad. Czułem gorzką nienawiść.
Mary powiedziała:
- O, popatrz! Tam idzie! Widziałeś?
- Co? Gdzie?
- Minęła to drzewo i weszła na nasze podwórko.
- Ale co, Mary? Odpowiedz! Coś tam widziała?
W mroku dojrzałem jej uśmiech, ten niewiarygodny, kobiecy uśmiech. Nazywają to mądrością, ale nie jest nią, lecz raczej zrozumieniem, które czyni mądrość czymś zbędnym.
- Nic nie widziałaś, Mary.
- Widziałam kłótnię... ale odeszła.
Objąłem ją i obróciłem ku sobie.
- Przejdźmy się jeszcze po ulicy, zanim wrócimy.
Ruszyliśmy tunelem nocy i nie mówiliśmy nic więcej, bo nie potrzebowaliśmy mówić.

Człowiek może się przyzwyczaić do wszystkiego. Do mordowania czy grzebania, czy nawet dokonywania egzekucji; dyby i kleszcze muszą być po prostu zajęciem, kiedy się do nich przywyknie.

Kiedy mnie coś niepokoi, odgrywam głuptasa, ażeby moja miła nie zaraziła się ode mnie niepokojem. Dotychczas tego nie wykryła, a jeśli tak, to się o tym nigdy nie dowiem. Tylu rzeczy nie wiem o mojej Mary, a między innymi i tego, ile ona wie o mnie.

Dla większości ludzi powodzenie nie jest nigdy czymś złym. Pamiętam, że Hitler kroczył naprzód, niepowstrzymany i triumfujący, wielu uczciwych ludzi szukało w nim zalet i znajdowało je. A Mussolini sprawił, że pociągi kursowały punktualnie, a Vichy kolaborowało dla dobra Francji, a jakikolwiek poza tym był Stalin, był przecież silny. Siła i sukces - one są ponad moralnością, ponad krytyką. Wydaje się zatem, że nie jest ważne, co kto robi, ale jak to robi i jak to się nazywa.

Potrafimy wystrzeliwać rakiety w przestrzeń kosmiczną, ale nie potrafimy uleczyć gniewu czy niezadowolenia.

...mówił, że pieniądze nie mają serca. Czy nie jest prawdą, że każda dobroć w człowieku pieniądza jest słabością?

Jeżeli ktoś potrafi utrzymać ludzi w napięciu, niemal bez tchu, wyczekujących przez czas dłuższy, to uwierzą we wszystko - nie tyle dzięki aktorstwu, co technice, wyliczeniu w czasie.

Słowa mają znaczenie tylko w kategoriach uczynków. Czy ktokolwiek działa w wyniku myśli, czy też uczucie pobudza czyny, a myśl czasami je uzupełnia?

- Czy możesz uczciwie kochać coś nieuczciwego?
- O rany, tato, każdy to robi.
- Czy przez to staje się to dobre?

Nikt nie chce rad - tylko potwierdzenia.

Nie jest prawdą, że istnieje wspólnota światła, jakiś ogień całego świata. Każdy nosi swe własne, swoje samotnie własne.

Trzy rzeczy nigdy nie zyskują wiary: to, co prawdziwe; to, co prawdopodobne; i to, co logiczne.

Pieniądze są czymś wulgarnym i niewdzięcznym, tylko kiedy się je ma. Dla ubogiego są urzekające.

Pan wie, jak to jest z radami. Przyjmujemy je tylko wtedy, jeżeli zgadzają się z tym, co i tak mieliśmy zrobić.