Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ZAGUBIONY

jestem zagubiony wśród ogólnej wrzawy
każdy coś do mnie mówi – a ja nie rozumiem nic
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!

idę ulicami, ocieram się o ściany
tłumy ludzi wokół patrzą i nie widzą
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!

spotykam się w kawiarni, chadzam do baru
rozmawiam z tłumem pseudoznajomych
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!

szykuję się do drogi, pakuję walizki
wyruszam na spotkanie przeznaczenia
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!

odchodzę w niebyt bytu,
nie żegnam się, nie płaczę
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!

po tamtej stronie spotykam przyjaciół
razem przemierzamy obcy świat
wierzę, że nowe życie ma sens
wierzę, by poczuć,
że człowiek jednak coś znaczy!

WSPOMNIENIE

krótka chwila, uderzenie serca, skurcz
wydarzyło się raz, może dwa, może trwa
ciało zapomniało, duch pamięta
jak przez mgłę, jakby to było wczoraj, dziś
może się powtórzy, a może nie
krótka chwila, uderzenie serca, skurcz….