Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli depresja umiała chodzić, to właśnie zaczął słyszeć jej kroki.

Kto żyje jak zboże, ten staje się słomą historii.

Kiedy kolana zorientowały się, ze wieczorne bieganie to nie tylko jednorazowy kaprys, obraziły się i po prostu przestały boleć.

Budzików z natury nie można darzyć sympatią, nie wspominając już o jakimkolwiek zaufaniu.

Medycyna robi dziś takie postępy, że czasem trudno umrzeć.

-Demokracja model rosyjski, jak widzę-nie ukrywał rozżalenia Madejski.

Otworzył ostrożnie. Światło na klatce schodowej było zapalone, dostrzegł wiec stojące na wycieraczce dwie postacie.
- Czy wie pan, że Bóg ma nas w swojej opiece?- nasączony wyuczoną łagodnością głos ewidentnie czekał na odpowiedź.
- Kto?- zapytał Kacper, a w jego głosie zabrzmiało absolutnie niewyuczone zaskoczenie.
Ten, Który Jest. Bóg prawdziwy- dodał tym razem kobiecy głos, a ręka wyciągnęła w jego kierunku niewielką broszurę.
- Niestety nie znam...może w bloku obok?

- Thomas Jefferson mówił, że człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.
Klara wpatrywała się w niego z coraz większą uwagą.
- A co to niby znaczy?
- A skąd ja mam, kurwa, wiedzieć? - rzucił zgryźliwie i odszedł.

Kto żyje jak zboże, ten staję się słomą historii.

(...) niedługo ludzkość nawet człowieka nie będzie potrzebować.

Rzuciła spojrzeniem na wyniki badań i po chwili wskazała na wiszącą na ścianie podświetlaną tablicę okulistyczną.
-Niech pan czyta.
Zaczął od góry ale mu przerwała.
-Te największe litery to i mój kot by przeczytał.
O, ma poczucie humoru... albo bardzo zdolnego kota...