Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Daj mi, Panie, wiedzieć to, co godne wiedzy, kochać to, co godne kochania, chwalić to, co Tobie się podoba, szanować to, co Tobie bliskie, ganić to, co w Twoich oczach nikczemne.

Im więcej i lepiej umiesz, tym surowiej z tego tytułu będziesz sądzony, jeśli nie żyjesz święciej. Nie wywyższaj się z racji jakiejś umiejętności czy nauki, lecz raczej bój się z racji danej ci wiedzy. A jeśli ci się wydaje, że dużo wiesz i dość dobrze rozumiesz, wiedz jednak, że istnieje o wiele więcej rzeczy, których nie znasz.

Nikt nie potrafi tak serdecznie współczuć cierpiącemu Chrystusowi, jak ten, kto znosił podobne męczarnie.

To pewne, że w godzinie Sądu nie zapytają nas, cośmy czytali, ale co robiliśmy; ani czyśmy dobrze przemawiali, lecz czy żyliśmy po Bożemu.

Lepiej jest odczuwać skruchę, aniżeli poznać jej definicję. Nawet gdybyś się nauczył na pamięć całej Biblii i wszystkiego, co powiedzieli filozofowie, cóż ci to pomoże, jeśli ci zabraknie miłości i łaski?

Często wydaje się być miłością, co jest raczej zmysłowością, ponieważ naturalny pociąg, własna wola, nadzieja nagrody i chęć wygody rzadko kiedy nas opuszczają.

Najczystszą bowiem ofiarą i największym zadośćuczynieniem za grzechy jest czyste i całkowite ofiarowanie Bogu siebie samego razem z ofiarą Ciała Chrystusa podczas mszy i Komunii świętej.

Nie pyszni się z dobrych uczynków, bo inne są sądy boga niż ludzi, który często tym się brzydzi, co ludziom się podoba.

Są ludzie, którzy swoją pobożność noszą tylko w książkach, inni w obrazach ja zamykają, jeszcze inni w zewnętrznych znakach i wyobrażeniach. Są ludzie, którzy Mnie mają na ustach, ale rzadko w sercu.

Bez miłości na nic się nie przyda uczynek zewnętrznie nadzwyczajny; cokolwiek zaś z miłości czynimy, chociażby było małe i liche, wszystko staje się bardzo owocne.

Jaki kto jest wewnątrz, tak widzi świat zewnętrzny.

Jeśli nie chcesz cierpieć, wyrzekasz się tym samym korony.

Nie buduj swego pokoju na wypowiedziach innych ludzi, bo czy dobry, czy zły sąd o tobie wydadzą, nie staniesz się przez to innym człowiekiem.

Strzeż się, jak tylko możesz, ludzkiego zgiełku, bardzo bowiem szkodzi gadanie o sprawach błahych, nawet gdyby wypływało z najlepszych intencji. Szybko owieje nas pustka i schwyta w swe sidła.

Sytuacja bowiem nie czyni człowieka ułomnym, lecz pokazuje tylko, jaki w rzeczywistości jest.

W sercu pokornego pokój nieprzebrany.

Albowiem najpierw duszy zjawia się prosta myśl, następnie żywe wyobrażenie, wreszcie upodobanie, złe wzruszenie i zezwolenie.

Jeśli nie zdołasz cierpieć z weselem, znoś przynajmniej z cierpliwością.

Synu, nie wierz swoim uczuciom. Dzisiaj czujesz to, co innego poczujesz jutro. Za życia polegasz zmianie, nawet wbrew swojej woli. Raz ogarnia cię radość, innym razem smutek. Raz spokój, innym razem zaniepokojenie. Czasem pobożność, to znów obojętność. Czasem pracowitość, to znów lenistwo. Czasem powaga, to znów chęć błaznowania.
Człowiek mądry i dobrze uformowany duchowo patrzy jednak na te zmiany z góry. Nie zwraca uwagi na swoje odczucia, nie dba o to, skąd wieje zmienny wiatr, lecz całą uwagę skupia na tym, co zbliża go do koniecznego i upragnionego celu. Pomimo tak wielu różnych wydarzeń wokół siebie trwa on jednakowy i niewzruszony, ze skupionym spojrzeniem, wpatrzony we Mnie przez cały czas.

Codziennie powinniśmy odnawiać nasze postanowienie i do zapału tak się pobudzać, jakbyśmy dopiero dziś się nawrócili; i mówmy: Panie Boże! Wspieraj mnie w dobrym postanowieniu i Twej świętej służbie: spraw, bym dziś, teraz, lepiej zaczął nad sobą pracować, bo niczym jest, co dotąd uczyniłem.

Idź więc dalej ze szczerą i niewzruszoną wiarą i z nabożną czcią przystępuj do Najświętszego Sakramentu, a to, czego nie możesz zrozumieć, ufnie powierz Bogu wszechmogącemu. On cię nie oszuka, jedynie ty sam możesz siebie oszukać, jeśli zbytnio sobie ufasz.