Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pojedynczy osobnik może przekazać swoje genetyczne dziedzictwo, swoje niepowtarzalne cechy kolejnemu pokoleniu i mimowolnie przyczynić się
do przetrwania gatunku.

Zebrana dzięki obserwacjom wiedza na temat opieki rodzicielskiej i życia społecznego współczesnych zwierząt może nam ułatwić poznanie tych samych zachować u ich prehistorycznych przodków.

Pocieszające jest to, że rekonstruowanie zwyczajów prehistorycznych społeczności zwierzęcych bywa czasami trochę łatwiejsze, niż w pierwszej chwili mogłoby się wydawać.

Rzetelna, oparta na wiedzy naukowej interpretacja dawnych zachowań zwierząt nie jest możliwa bez nadzwyczajnych znalezisk, na przykład skamieniałości
rodziców wraz z jajami lub młodym potomstwem albo dużego nagromadzenia osobników różnych gatunków, które śmierć zastała w momencie, gdy wchodziły ze sobą w jakieś interakcje.

Zwierzęta walczą ze sobą z wielu różnych powodów, takich jak chęć dominacji, gromadzenie doświadczenia, znalezienie partnerów seksualnych, obrona terytorium, zapewnienie sobie schronienia. konflikty na tle tych wszystkich
kwestii są powszechne wśród osobników tego samego gatunku i mogą doprowadzić nawet do ich śmierci.

W poszukiwaniu odpowiedzi paleontolodzy sięgają po wiele różnych metod naukowych, dzięki którym mogą weryfikować swoje hipotezy.

Odkrycie skamieniałości wraz z jej ostatnim posiłkiem nie jest wcale takie nierealne. Jeśli zwierzę zakończyło życie krótko po uczcie, w jego żołądku mogły się zachować twardsze fragmenty roślin, kości i zęby, jednakże pod warunkiem, że nie zostały strawione przez soki żołądkowe.

Masowe nagromadzenia skamieniałości to skarbce informacji o dawnym świecie. Wiedza ta dla badaczy ma oczywiście wielkie znaczenie, ale intrygujące dla nich jest również to , jak doszło do powstania takiego masowego grobowca.