Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjąć siebie takim, jakim się jest, to pierwszy warunek pisarstwa.

{o Albertynie} Bohaterka Prousta nie ma zresztą wyraźnie określonej płci; jest ona samą miłością, której każdy może narzucić najdroższe mu wyobrażenie.

Proust zrozumiał teraz wiele zasadniczych rzeczy. Zdaje sobie sprawę, dzięki Ruskinowi, że tworzywo dzieła nie ma żadnego znaczenia, i że może on stworzyć arcydzieło opisując po prostu ogród swojego dzieciństwa. […} Proust zrozumiał także to, że co będzie stanowiło w Swannie ewangelię babki:, że doskonałość polega na prostocie środków, na umiarze i wdzięku i że są dwa typy drugorzędnych pisarzy: tacy, którzy piszą źle i tacy, którzy piszą za dobrze.