Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wolę iść na spotkanie z życiem, niż czekać, aż śmierć przyjdzie po mnie.

Wiem, skąd idę, co przeszłam, ale nie wiem, dokąd zmierzam.

.....wysoko w górach można posiąść sztukę zatrzymywania czasu, wydobywania się z niego, docierania do tego, co najistotniejsze, do prostoty, a nawet do zatrzymania naszego wewnętrznego sekundnika, oczyszczenia się".

Może to ja sama stanowiłam dla siebie największe zagrożenie, może czasem byłam swoim największym wrogiem?

Najważniejsza była wspinaczka duchowa. Krok za krokiem pokonywałam wewnętrzne trudności.

Nie idę w góry, żeby walczyć (...). Wchodzę tam, aby żyć pełnią życia, mojego życia.

Pasę oczy.