cytaty z książki "Ekstaza Gabriela"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Nie było nikogo innego. Moje ramiona były pełne nawet wtedy, gdy byłem
sam. Ale gdybyś mi powiedziała, że zakochałaś się w kimś i jesteś szczęśliwa, nie
zatrzymywałbym cię. Chociaż byłoby to torturą. – Skrzywił się i zniżył głos do
szeptu. – Zawsze będę cię kochał, Julianno, bez względu na to, czy ty mnie kochasz,
czy nie. To jest moje niebo. I moje piekło.
Pozwoliłbyś mi odejść, żebym była szczęśliwa, nawet jeżeli byłoby to z kim
innym.
Dwie łzy spłynęły jej po policzku, a on zatrzymał je palcami.
– Tak się dzieje, kiedy się kogoś kocha. Chce się szczęścia dla tej osoby.
Otarła oczy wierzchem dłoni, a pojedyncza łza ześlizgnęła się po obrączce,
którą miała na kciuku
Kochać oznacza być dobrym dla drugiej osoby i nie oczekiwać nic w zamian.
Wszechświat nie jest oparty na magii- nie istnieje jeden zestaw zdarzeń dla dobra i drugi dla zła. Każdy czasem cierpi. Pytanie brzmi: co zrobimy z naszym cierpieniem?
O, bogowie kobiet, których ojcowie pragną wykastrować ich
chłopaków w hotelu Four Seasons, błagam was, niech on nie ma
przy sobie nic ostrego.
Nie czekajcie zbyt długo. Życie lubi płatać figle i nie zawsze mamy tyle czasu, ile nam się wydaje.
...Żaden człowiek nie może nigdy całkowicie uszczęśliwić drugiego. Ludzie są na to zbyt niedoskonali.
To była rozkosz, której pragnął świat - święta i pogańska zrazem. Zjednoczenie tego, co rożne, w jedność. Obraz miłości i głębokiego zaspokojenia. Ekstatyczne wyobrażenie uświęcającej wizji.
-To zaszczyt być twoim pierwszym.- Pochylił się, nie spuszczając wzroku z dziewczyny. - Ale chcę być też twoim ostatnim.
Potrząsnęłaby głową, gdyby nie czuła, że ją straciła.
Gotowe ciasto Rachel kupiła w supermarkecie, ale wyjęła je z opakowania i zawinięte w folię wsadziła do lodówki, żeby nikt się nie połapał.
(...)- Łamie ci serce, a potem ma jeszcze czelność cytować
Hamleta? Niewiarygodne. I do tego cytuje go źle.
Julia zamrugała oczami, zdziwiona.
- Nie skojarzyłam tego cytatu. Myślałam, że to po prostu...
jego słowa.
- Szekspir też był pretensjonalnym palantem. Pewnie dlatego
nie rozpoznałaś różnicy.