Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze, że krwawiące ludzkie serce to tylko metafora, bo inaczej nasza planeta ociekałaby czerwienią.

Czuję się jak Alicja w Krainie Czarów. Może Lewis Carroll też brał narkotyki?

Krew w człowieku tężeje, kiedy nie ma jej kto rozgrzać.

Czy chmury i niebiosa naprawdę nade mną łkają? Czy rzeczywiście zostałam sama na całym wielkim i szarym świecie?

Nie pojmuję zmartwychwstania. Nie potrafię sobie wyobrazić, w jaki sposób ciało dziadka, które się rozpadnie, rozłoży, stopi, spleśnieje, zamieni się w kruche kawałeczki, zdoła w przyszłości do nas wrócić. Ale nie rozumiem też, w jaki sposób brązowa, sucha, skurczona cebulka gladioli zakwita co roku. Myślę, że Bóg potrafi składać na powrót atomy, cząstki i ciała, jeśli nawet cebulka gladioli potrafi tego dokonać.

Byłam szczęśliwa, ponieważ byłam taka inna. Wszyscy mieszkańcy wszechświata byli nienormalni, wszyscy oprócz mnie! Byłam jedyną trzeźwo myślącą i przez to doskonałą istotą. Gdzieś w zakamarkach umysłu zaświtała mi myśl, że to, co jest tysiącem lat dla człowieka, dla Boga jest tylko jednym dniem, i zrozumiałam dlaczego.