Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- A czy ma pan w ogóle jakieś ludzkie uczucia?
- Mam.
- Na przykład?
- Głód.
- I co jeszcze?
- Nuda.

Człowiek czasem myśli, że jest śmieszny, jak upierdoli drugiego.

Czy pan wie, jak wygląda las o świcie? I jelenie, które uciekają przed cieniem samolotu? I ta cała ziemia, która jest jeszcze pełna spokoju, snu i ładu, a pan patrzy na to z góry i nie może uwierzyć, że tutaj dzieje się tyle zła.

Wszystko jest tylko sumą przypadków.

Ale nawet żeby wszyscy ludzie świata umarli jednego dnia i w jednej godzinie, nic nigdy nie stanie się z wami. Nawet gdyby wam zostawić cały pusty świat i gdybyście mieli żyć we dwoje wiecznie. To dlatego, że nie umiecie się kochać. I ciągle liczycie na cud. Ale tu nie będzie cudu. Spalicie wszystko co jest dookoła, a pewnego dnia obudzicie się starzy i brzydcy. I to będzie już wszystko.

Mike, to nieważne, kim są ludzie dla nas. Ważne jest, kim my możemy stać się dla ludzi. Inaczej nie mamy nad nimi władzy.

Życie ludzkie jest pytaniem, a nie odpowiedzią.

Miłość jest jedynym językiem wszystkich ludzi.

Czy nie przyszło ci na myśl, że są jeszcze rzeczy, które można dostać za darmo, czy też rzeczy, których w ogóle kupić nie można?

Widzisz, żaden człowiek nie chce zostawić siebie samego na drodze. I wtedy się wraca, nawet jeśli droga z powrotem cięższa jest od tej, którą masz przed sobą. Ale wracasz przecież nie do miejsca, a do czasu, kiedy byłeś innym.

(...) ja nie ufam niczemu, co ma pizdę i zna wartość pieniądza.

Ale widzisz, ona jest jak morze. I gdy bywałem czasem w kłopotach, kiedy piłem za dużo albo kiedy robiłem komuś krzywdę, to szedłem prosto do niej i byłem z nią i znowu czułem się jak ktoś, kto wyszedł z czystej wody.

Chcę żyć tak jak nie żył nikt. Nie chcę, żeby mnie pamiętali inni ludzie.

-Nie umiał jej tego przebaczyć, prawda?
-Najpierw jej. A potem, kiedy już podchodził do lądowania, nie mógł przebaczyć sobie. Nie pomylił się w czasie wojny, nie załamał się w czasie tych lat w więzieniu, ale pomylił się, kiedy myślał, że stać go na wielkoduszność. Tak o nim myślę.

Życie ludzkie jest pytaniem, a nie odpowiedzią.

Jednym kamieniem nie można zburzyć miasta. Ale miasto można budować od jednego kamienia.

-A potem?
-Co potem, Esther?
-Jak to jest w tej piosence? Że idą razem aż do końca nieba? Gdzie wszyscy są dobrzy i czyści, ale gdzie nie świeci już ani jedna gwiazda.
-Tak myślę - powiedział. - Musi być takie miejsce, Esther. I nie ma tam już samolotów ani hałasu, ani pustyni. Może są tylko jakieś czyste rzeki, i cisza, i to już wszystko.

I czego tak patrzysz na mnie jak pająk w pizdę?
- Co zrobisz z tą butelką?
- Wypiję ją najpierw.
- A w tej butelce masz chyba gin?
- A z czym mam pić tę colę?