Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim. Wznoszonym ku słońcu, przepuszczam światło na wskroś. Zapisany, nie nadaję się już do niczego. Rysy na mnie są historią. Są opowieścią. Mówią o rzeczach, które ludzie mogą przeczytać, ale ludzie widzą tylko słowa, a nie kartkę, na której one widnieją. Jestem zaledwie papierem i choć istnieję wiele podobnych do mnie kartek, żadna nie jest dokładnie taka sama. Jestem wyschniętym pergaminem. Mam zmarszczki. Mam dziury. Zmocz mnie, a się rozpuszczę. Podpal mnie, a spłonę. Weź mnie w stwardniałe dłonie, a się pogniotę. Porwę. Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim”.

Rzeczy, których boimy się najbardziej, okazują się często tymi, których powinniśmy bać się najmniej.

Jesteśmy, kim jesteśmy, nie dlatego, że się tacy urodziliśmy, tylko dzięki temu, co zdecydujemy się zrobić ze swoim życiem.

Artur powtarza, że zawsze powinniśmy znaleźć trochę czasu na rzeczy, które sprawiają nam radość.
Bo w przeciwnym razie zapomnimy, jak to jest być szczęśliwym.".

Kiedy coś się połamie, da się to z powrotem złożyć. Może nie będzie pasowało idealnie ani służyło dokładnie tak jak przedtem, ale to nie znaczy, że stało się bezużyteczne”.

Czasami (...) nasze uprzedzenia wpływają na nasze myśli nawet w chwilach, gdy najmniej się tego spodziewamy. Jeśli nauczymy się rozpoznawać te momenty i wyciągać z nich wnioski, możemy się stać lepszymi ludźmi.

Dom jest tam, gdzie czujemy się sobą (...). Dom jest tam, gdzie nie musimy przed nikim udawać, kim jesteśmy.

Jesteśmy uwięzieni w swoich małych bańkach i choć świat jest wielkim, intrygującym miejscem, ich ściany bronią nas przed nim. Ze szkodą dla nas.

Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim.

Wznoszony ku słońcu, przepuszczam światło na wskroś. Zapisany, nie nadaję się już do niczego.

Rysy na mnie są historią. Są opowieścią. Mówią o rzeczach, które ludzie mogą przeczytać, ale ludzie widzą tylko słowa, a nie kartkę, na której one widnieją.

Jestem zaledwie papierem i choć istnieje wiele podobnych do mnie kartek, żadna nie jest dokładnie taka sama.

Jestem wyschniętym pergaminem. Mam zmarszczki. Mam dziury.
Zmocz mnie, a się rozpuszczę.
Podpal mnie, a spłonę.
Weź mnie w stwardniałe dłonie, a się pogniotę. Porwę.

Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim.

Rzeczy, których boimy się najbardziej, okazują się często tymi, których powinnyśmy bać się najmniej – oznajmił. – To irracjonalne, ale właśnie takie odczucia czynią z nas ludzi. A jeśli zdołamy pokonać te lęki, na świecie nie zostanie nic, co mogłoby nas zatrzymać.

- Odwaga jest cnotą - obwieścił Arthur. - Gdy stajemy w obliczu przeciwności losu, oddziela silnych od słabych.
- Albo głupich od mądrych - mruknęła Talia, ściskając dłoń Linusa. - Chłopcy są głupi.

Dom to nie zawsze budynek, w którym mieszkamy. To także ludzie, którymi pragniemy się otaczać.

Zmiany nadchodzą, kiedy ludzie wystarczająco mocno ich pragną.

Skoro możesz wziąć kolejny wdech, skoro możesz postawić kolejny krok, to nie jesteś złamany. Zmaltretowany, być może. Posiniaczony. Popękany. Ale nie złamany.

Nawet najdzielniejsi z nas czasami się boją. Najważniejsze jest to, by nie pozwolić lękowi stać się naszym jedynym uczuciem.

Zwierzęta nie są tak skomplikowane jak ludzie.

Za­sta­na­wia­łem się, dokąd zmie­rzam. Co robię. Ile czasu musi minąć, nim będę mógł znów ode­tchnąć swo­bod­nie, bez tego cię­ża­ru na pier­si.

Jak już wspomniałem, świat jest niezwykłym i cudownym miejscem, ale nie oznacza to, że jest całkowicie niegroźny.
Może nas zranić, gdy najmniej się tego spodziewamy.

Świat jest niezwykłym i cudownym miejscem. Dlaczego czujemy ten przymus wyjaśnienia wszystkich jego sekretów? Dla naszej osobistej satysfakcji?

A kiedy już wstąpiło się na ścieżkę łgarstw, każde kolejne przychodziło człowiekowi z większą łatwością, aż w końcu trzeba było pamiętać setki swoich blag. Lepiej było pozostać szczerym.

W obliczu życia i śmierci jakiekolwiek deklarację nie miały żadnego znaczenia.

Strach i nienawiść biorą się z braku zrozumienia.

Zawsze powtarzam, że dobry ogień i dobre towarzystwo to wszystko, czego człowiekowi trzeba do szczęścia.

W chaosie jest piękno, jeżeli wiesz, gdzie go szukać.

Rzeczy, których boimy się najbardziej, okazują się często tymi, których powinniśmy bać się najmniej. To irracjonalne, ale właśnie takie odczucia czynią z nas ludzi.

A jeśli zdołamy pokonać te lęki, na świecie nie zostanie nic, co mogłoby nas zatrzymać.

Zapatrzyliśmy się w gwiazdy. Były o wiele dojrzalsze, niż my kiedykolwiek będziemy. Ktoś powiedział mi kiedyś, że płynące z nich światło, które widzimy, ma setki tysięcy lat. Że gwiazda, którą obserwujemy, może być już martwa, ale my nigdy się tego nie dowiemy, bo wciąż wygląda na żywą. Pomyślałem, że ro straszna sprawa. Że gwiazdy mogą kłamać.

Szczerość jest jak broń. Można nią ranić i rozlewac krew. Wallace dobrze wiedział, bo sporo tej krwi miał na swoich rękach, ale teraz było inaczej. Skierował tę broń przeciwko sobie i rozpłatał się od góry do dołu, odsłaniając wnętrze.

Miło było z kimś po­mil­czeć, bez ko­niecz­no­ści zno­sze­nia cię­ża­ru kon­wer­sa­cji.

Strza­ska­ne serce po­tra­fi cią­żyć bar­dziej niż zła­ma­na koń­czy­na.

Ale kiedy Twoim oczom ukazuje się coś nieprawdopodnego, łatwo oślepnąć na wszystko inne.