cytaty z książek autora "Ian Rankin"
-Wódka nigdy niczego nie załatwi ,synku-ciągnęła dalej kobieta .-Popatrz se na mnie .Była ze mnie kiedyś kobita jak ta lala, ale jak mój stary wykorkował ,to się posypałam. Kapujesz, o co mi biega ,synku? Wtedy mi wóda cholernie pomagała, a w każdym razie tak myślałam. Ale to gówno prawda. Wóda cię tylko zwodzi i się tobą bawi .No i potem siedzisz całymi dniami i nic nie robisz ,tylko chlasz. A życie przechodzi obok.
Najbardziej poważni jesteśmy właśnie wtedy, kiedy żartujemy".
Na zdrowie (...)Za nas.
Kto jeszcze jest taki jak my?
Nieliczni.
I wszyscy już nie żyją...
Potem przypomniał mu, że to Edynburg wydał na świat sir Arthura Conan Doyle’a, którego bohater, Sherlock Holmes, słusznie zauważył, że prawdą jest to, co powstanie, kiedy odrzucisz wszystko, co niemożliwe.
To, że ktoś jest wiernym mężem jeszcze nie znaczy, że musi być ślepy. [w: Jeffery Deaver i John Sandford "Rym do zdobyczy"].
Prawdą jest, co mawiają prawnicy: "Sprawiedliwość to śmieszna rzecz. Może przybierać bardzo różne formy". [w: Steve Martini i Linda Fairstein "Jeździec na panterze"].
Prawdziwa potęga polega na dzieleniu się wiedzą. Na pomaganiu innym, nie na trzymaniu wszystkiego dla siebie. [w: "Roześmiany Budda" M.J. Rose i L. Gardner].
Mając trzynaście lat wdał się w bójkę z kolegą z klasy i zajął zaszczytne drugie miejsce.
-Wszyscy mają jakieś marzenia, nie? (...) - Ale trzeba sięgać dalej niż na długość ręki, bo inaczej na co komu niebo? [w: Ian Rankin i Peter James " W samą porę"].
W zatłoczonym biurze ktoś puścił bąka i popsuł powietrze. Ludzie wachlowali się podkładkami do pisania, rozlegały się jęki i prośby o otwarcie okna. Smród nie dotarł jeszcze do Ransome’a, ale detektyw zdawał sobie sprawę, że jeśli teraz wstanie i wyjdzie, wszyscy zwalą to na niego.
- Znasz powiedzenie "piekło nie zna furii takiej"?
- "Niebo nie zna wściekłości takiej jak miłość w nienawiść zmieniona ni piekło nie zna furii takiej jak kobieta wzgardzona". [w: Heather Graham i F.Paul Wilson "Piekielna noc"]. [za: William Congreve, The Mourning Bride (1697)].