Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I pamiętaj, Filipie, że można żałować tego, co się straciło, ale nigdy nie wolno zapominać o tym, co się zyskało.

- Jehowo?
- Tak, Filipie?
- Jaki jest sens życia?
- A, tak - sens. Niektórzy ludzie poszukują go przez całe życie i właśnie dlatego nie mogą go znaleźć. Bo to wcale nie jest skomplikowane. To życie, Filipie. Sensem życia jest samo życie. Rozumiesz?

- Pozwól, że na to spojrzę. Mój Boże! Wyglądasz, jak ktoś, komu rosną rogi!
I chociaż myślał, że to zupełnie niemożliwe - że może nigdy, a w każdym razie nieprędko - to musiał się na to uśmiechnąć. To był ostrożny uśmiech. Nieśmiały i ostrożny.
Ale był.

Ale taka już jest przyszłość. Najlepsze w niej jest to, że nie wiadomo, jaka będzie.

Kucharka Lucyfera przez chwilę przyglądała mu się w milczeniu.
-Ciągle jeszcze się nie przyzwyczaiłam do twojego obecnego wyglądu, Filipie. Mniejsza o rogi, skrzydła i tak dalej, ale ta czerń w twoich oczach, mój chłopcze... Nie wiem, czy to zdrowe dla duszy mieć taki wzrok.

-Zostań-powiedziała Satina-Zostań.
(...)
-Nie mogę-powiedział i nie chodziło tylko o matkę. Już dość dawno to zrozumiał, tylko bronił się przed powiedzeniem tego wprost. Od pewnego czasu jednak już to wiedział. To, że nie zostaną razem.

Lepiej być królem w Piekle niż sługą w Niebie.