Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W ogóle... czasem czuję się jak narratorka jednej ze swoich powieści. Wiecie, jakbym była bohaterką w swojej własnej książce. Znacie to uczucie, dziewczyny?

Jeśli nie czujesz się na siłach, odpuść sobie, po co się męczyć, wolna wola właśnie jest od tego, by sobie czasem dać spokój.

Życie często bywa bardziej zaskakujące niż literatura – rzekł z pełnym przekonaniem Kamil. – Dlatego podróżuję.

Są trzy typy ludzkich istnień w jednym pokoleniu. Jedni rodzą się i przesypiają całe życie, a potem umierają. Drudzy rodzą się i wiedzą, że jeśli się nie obudzą, świat zwali im się na barki i zniszczy wszystko, co w istocie najcenniejsze. Świadomi tej wiedzy, otwierają oczy, zanim wydarzy się kataklizm. I są też trzeci, którzy ockną się dopiero po wielkim życiowym armagedonie. Umrą za życia, a potem staną się zupełnie kimś innym.

Bo właśnie to odróżnia zwykłego człowieka od niezwyciężonego – wysiłek. Nie jednorazowy, ponad siły, lecz w równowadze z sobą. Taka walka to pewność, że jeśli będziesz ciężko pracować, przy odrobinie szczęścia, uda ci się osiągnąć każde założenie.

Jeśli wychodzi się z założenia, że będzie źle, to zazwyczaj w życiu dzieje się jeszcze gorzej.

- Nie mam żadnego interesu w tym, by cię skrzywdzić. Mam nadzieję, że to wiesz.
Wiedziała, ale lektura przekaz pamiętników jej babki mówiła jasno: mężczyźni krzywdzą zawsze. A najczęściej i najboleśniej wtedy, kiedy wcale tego nie chcą, w odróżnieniu od kobiet.

[...] wódka, oswobodzicielka tkwiących w ludziach dzikich zwierząt.

- Feministki to służebnice diabła – odpowiedziała Debora. – Mogę być jedną z nich. Co jeszcze mam wiedzieć?
- Że nigdy, przenigdy nie wolno dawać się stłamsić mężczyźnie albo czuć się od niego gorszą, ani przez ułamek sekundy! Wszyscy jesteśmy sobie równi, nieważne, jakiej płci, czy męskiej, czy damskiej, czy odmiennej – wytłumaczyła jej Antek.

Przeżyła, ale miała dwie drogi do wyboru. Rozpamiętywać i być umarłą za życia albo walczyć.

- Och, wujku… ale on by ci się spodobał. Jest pisarzem!
- Najgorszy sort człowieka, chica, uciekaj od niego!

Gdyby była mężczyzną, ludzie nazywaliby ją playboyem. Ale jako kobieta mogła być albo rozwiązłą, albo cnotką niewydymką. Albo kurwą, albo świętą. Nie istniała inna możliwość. I to najzwyczajniej w świecie ją wkurwiało jak każde kłamstwo.

Śmierdzi pięknym marzeniem, które obróciło się przeciwko temu, kto je wyśnił.

Jak można było myśleć o jakimś człowieku dosłownie bez przerwy? Przy każdym łyku kawy, przy każdym przełknięciu śliny, przy każdym mrugnięciu powiekami? Nie potrafiła sobie nawet odpowiedzieć na pytanie, za co go tak kocha. A niedomówienia, które powstały między nimi, sprawiały, że jednocześnie go ze wszystkich sił nie cierpiała.

Zdarza się, że zaczynamy traktować bliskie nam osoby jak ludzi nieomylnych. Jak wyrocznię albo jakichś proroków. Przyjmujemy ich prawdę za własną. A czy, w istocie rzeczy, prawda tak w ogóle istnieje?

- Pierwszy raz zwróciłaś się do mnie po imieniu.
- Słyszysz tylko to, co chcesz usłyszeć, prawda?
- Tak jest w życiu o wiele przyjemniej. A o to właśnie chodzi, prawda? Żeby było przyjemnie.

Coś trzeba robić, by pokonać stres, każdy walczy na swój sposób, prawda? Antonina na przykład jadła i w tym jedzeniu były dwie poważne misje. Pierwsza, by wypełnić buzię i nie wypowiedzieć głośno kąśliwej wiązanki, którą chętnie uraczyłaby przyjaciółkę, kiedy zachowywała się tak, jak dziś. Druga, żeby się nie zmarnowało. Tyle jest jedzenia w sklepach. Jeśli ona nie kupi, nie wiadomo, może się przeterminuje i zostanie wyrzucone?
Antonina nie lubiła marnotrawstwa. Podejrzewała też, że im mniej się wypowiada przykrych słów, tym lepsze się ma życie.

Czymże jest nasze życie, jeśli nie taką właśnie stacją, na której podejmujemy wybory, wydające się ważne tylko z naszej śmiesznie małej perspektywy? Tak by pewnie powiedział wujaszek Soledad. I dodałby: Pamiętaj, że zmienić zdanie to normalna rzecz, hija!

Życie jest mimo wszystko wspaniałe, Bąblu – powiedziała Blanda, przekrzykując szum suszarki. – Możesz mieć gorsze momenty i lepsze, ale zawsze w którymś momencie trafisz na właściwych ludzi.

- Pamiętaj, że staniki zostały wymyślone po to, żeby nas ciemiężyć – rzekła Blanda.
- A nie po to, by podpierać piersi? – spytała Antek.
- A czy istnieją jajkonosze? Facetom obwisają z czasem jądra, tak jak nam cycki. I co? Przejmują się tym?

Już dawno zauważyła prawidłowość, że im więcej tłuszczu na zewnątrz, tym cieplej i bezpieczniej wewnątrz.

Lepiej być solidnie docenionym przez garstkę znawców niż być chlebem powszednim mało wybrednej masy.

Czy można zakochać się od pierwszego wejrzenia?
Większość naukowców z naszego okręgu kulturowego odpowiedziałaby, że o ile miłość w ogóle istnieje i nie jest ona po prostu konsekwencją reakcji chemicznej, która zachodzi między przedstawicielami gatunku ludzkiego, to raczej nie jest możliwe zakochanie się w kimś w przeciągu półtorej sekundy. Miłość to raczej suma długoletniego przywiązania po początkowym okresie fascynacji. Winna łączyć się z szacunkiem do partnera, zaufaniem i przyzwyczajeniem. Na całej kuli ziemskiej zamieszkiwanej przez siedem miliardów ludzi, reagujemy pozytywnie ze zbyt wieloma, więc rachunek prawdopodobieństwa mówi nam, że nie można też znaleźć tej jednej, jedynej miłości. W naturze ludzkiej leży kompatybilność z kilkoma osobami w trakcie całego życia.

U jej stóp leżał cały świat. Jednak żeby do niego wyjść, musiała najpierw wyjść z własnej skorupy.

Zapamiętaj raz na zawsze: jak bardzo by było źle, razem zawsze dajemy radę. Możemy być słabe, gdy jesteśmy osobno. Ale gdy jesteśmy razem, jesteśmy niezwyciężone.

Czuję, że kiedy jesteś obok… jestem najbliższy bycia sobą. Rozumiesz? [...] Piszę książki, bo to alternatywne wersje mojego życia. Moi główni bohaterowie są tacy, jaki ja chciałbym być. Bardziej odważni. Mądrzejsi. Bardziej błyskotliwi. A z tobą nie czuję, że muszę być jakiś bardziej.

Bo serce często słyszy lepiej niż uszy i rozumie pewne sprawy o wiele lepiej niż mózg.

Bóg nie po to stworzył kobiety, żeby bez przerwy płakały przez mężczyzn! Tylko po to, by naprawiały świat przez nich psuty!

Czujność i moc!

Rzeczy martwe mają z pewnością o wiele więcej duszy niż niektórzy ludzie.