Zemsta trawi ciało jak jad. Ni­czym nie­po­wstrzy­ma­na, krąży we krwi i roz­prze­strze­nia się po or­ga­ni­zmie. Za­gnież­dża się w mózgu, który nie po­zwa­la o niej za­po­mnieć. Za­tru­wa serce, które boli na wspo­mnie­nie krzyw­dy. Przy­śpie­sza od­dech. Do­cie­ra­jąc do mię­śni, za­ci­ska bo­le­śnie dło­nie w pię­ści. Ciało nie broni się przed ze­mstą tak, jak bro­ni­ło­by się przed jadem żmii czy psz­czo­ły, lecz ku­mu­lu­je tru­ci­znę i po­zwa­la jej dzia­łać tak długo, aż ta prze­mie­ni się w ener­gię na­pę­dza­ją­cą czło­wie­ka.

Zemsta trawi ciało jak jad. Ni­czym nie­po­wstrzy­ma­na, krąży we krwi i roz­prze­strze­nia się po or­ga­ni­zmie. Za­gnież­dża się w mózgu, który nie po­zwa­la o niej za­po­mnieć. Za­tru­wa serce, które boli na wspo­mnie­nie krzyw­dy. Przy­śpie­sza od­dech. Do­cie­ra­jąc do mię­śni, za­ci­ska bo­le­śnie dło­nie w pię­ści. Ciało nie broni się przed ze­mstą tak, jak bro­ni­ło­by ...