Magia „Małego Księcia”

Od pierwszego wydania „Małego Księcia” minie w przyszłym roku 80 lat. Przez ten czas książka doczekała się przekładu na 375 języków – jest najchętniej, obok Biblii, tłumaczonym dziełem na świecie.

Antoine de Saint-Exupéry stworzył opowieść uniwersalną, dorastającą z czytelnikami. Tam, gdzie dzieci widzą chłopca wyruszającego w ekscytującą podróż po wszechświecie, dorośli odnajdują życiowe prawdy o ludzkiej naturze. Kiedy dzieci śmieją się z obrazka słonia pożartego przez węża, dorośli znajdują pole do refleksji nad tym, jak bagaż doświadczeń ogranicza wyobraźnię i każe widzieć zwyczajny kapelusz.

W tym chyba tkwi fenomen tej powiastki filozoficznej wśród dojrzałych odbiorców. Poznawanie naszego – spowszedniałego – z perspektywy chłopca z obcej planety, otwiera oczy na to, co ważne. Pozwala cofnąć się do szczerej, dziecięcej ciekawości, spojrzeć inaczej na codzienne oczywistości, zagłębić się w istotę rzeczy i poczuć empatię – wobec innych, ale też wobec siebie – dorosłego, któremu pęd dojrzewania odebrał wielką część radości życia. Bo, jak pisze Stéphane Garnier, „w jakiś sposób wszyscy, choćby tylko częściowo, jesteśmy Małym Księciem, mimo że czasami zdarza nam się o tym zapominać.”

Lekcje Małego Księcia

„Mały Książę prawdopodobnie ucieleśnia inne podejście do życia niż to, którym kierujemy się teraz” pisze Garnier i dodaje: „chciałem przede wszystkim skupić się na postaci Małego Księcia, na jego słowach, wątpliwościach, poszukiwaniach i wartościach, na uosabianych przez niego marzeniach, jak również ideach, które wyraża”.

Autor wyznaje, że wracając do lektury „Małego Księcia” po latach chciał zrozumieć motywacje i inspiracje chłopca z gwiazd. „Żyć jak Mały Książę” wychodzi z założenia, że Garnierowi udało się przyswoić ideały przekazane przez Saint-Exupéry'ego. Książka jest zapisem prób wprowadzania tych ideałów w życie przez autora i drogowskazem dla innych.

Jakie prawdy dla ludzi XXI wieku można wyciągnąć z książki napisanej w zupełnie innych czasach? Jakich lekcji udziela Mały Książę? W jaki sposób zmienia życie dorosłych, którzy spotkają go na swojej drodze?

Garnier zachęca przede wszystkim do spojrzenia na świat z perspektywy dziecka. Odnalezienia zdziwienia i nowości, zakwestionowania sztywnych kryteriów oceny innych, zaciekawienia się drugim człowiekiem i czerpania radości z interakcji, zamiast szacowania opłacalności znajomości. Słuchania własnych pragnień, jasnego określania, na czym nam zależy i dążenia do celu. Wiary, że wszystko jest jeszcze możliwe.

Dziennik podróży

„Żyć jak Mały Książę” jest czymś pomiędzy pamiętnikiem a poradnikiem. W każdym rozdziale Garnier sięga do wspomnień z własnej młodości, przywołuje je pod wpływem refleksji nad lekturą „Małego Księcia”, a następnie przekłada na język ideałów i potencjalnych zmian.

Każdy rozdział ma oparcie zarówno w życiu autora, jak i treści książki Saint-Exupéry'ego i skupia się na konkretnej wartości, jaką można wyciągnąć z jej lektury. Umieć zamknąć rozdział, odróżnić sprawy pilne od ważnych, zostawić po sobie ślad, dostrzegać niewidzialne, tkać więzi – Garnier krok po kroku rozgryza istotę niezwykłej osobowości i perspektywy małego podróżnika z planety B-612, przekłada ją na przykłady z własnego dzieciństwa i w końcu pyta czytelnika: „a gdyby tak…” proponując zmianę myślenia i zachowania.

Stéphane Garnier nadaje swojej książce strukturę podróży. Każdy epizod zaczyna się zasadniczym pytaniem stanowiącym podsumowanie jakiejś wartości z „Małego Księcia”. Na końcu rozdziałów znajduje się „dzienniki podróży”, podsumowanie, które ma pobudzić czytelnika do konkretnego działania oraz aforyzm z serii „A mój Mały Książę powiedział mi…”.

Nie ma tu nachalnych nawoływań do działania, ale znajdzie się sporo eksperymentów myślowych, odwoływania się do wspomnień, zachęty do samoobserwacji, refleksji i próby wprowadzenia zmian, chociażby najdrobniejszych. Garnier nie powołuje się na filozofów i psychologów – płynie z Małym Księciem i interpretuje jego podróż z perspektywy współczesnego człowieka.

Szczęśliwe dziecko w ciele dorosłego

Ten ślad po dziecku o otwartym umyśle, marzycielu, optymiście, którym byliśmy, to najpiękniejszy dar, jaki Mały Książę może nam ofiarować, gdy zgubimy się w dżungli życia, utkniemy w sytuacji bez wyjścia, w ciemności. Tylko Mały Książę, który w nas żyje, pomoże nam się podnieść, kiedy los rzuci nas na kolana” – pisze Garnier, świadomie bądź nie odwołując się do psychologicznej terapii schematów zapoczątkowanej przez Jeffrey'a E. Younga.

Terapia schematów zakłada, że dorosłe sposoby radzenia sobie z emocjami kształtują się w dzieciństwie na podstawie interakcji z ważnymi dla nas osobami. Według teorii, można wyodrębnić kilka odmiennych trybów dziecięcych, które „włączają się” u dorosłych osób w wyniku różnych bodźców, w tym między innymi dziecko złoszczące się, wrażliwe i to, do którego odwołuje się Garnier – dziecko szczęśliwe: zadowolone i spełnione.

Autor skupia się na pozytywach i do tego samego zachęca czytelnika. Ma jednak świadomość, że życie jest złożoną układadanką, że wiele rzeczy zabiega o naszą uwagę, rozprasza, odciąga od tego, co ważne. Lekcje Małego Księcia nie są więc magicznymi rozwiązaniami, prostymi jak pstryknięcie palcami. Ale dają nadzieję, że jeszcze nie jest za późno, na odnalezienie swojej pierwotnej natury.

Odnalezienie w sobie dziecka szczęśliwego to podróż bardziej skomplikowana, potrzeba czegoś więcej niż dobre chęci, uważność i siła woli. Przez lata budujemy systemy obronne i sposoby radzenia sobie z życiem pomimo przeszłych doświadczeń.

„Żyć jak Mały Książę” nie jest GPS-em, szczegółową mapą tego labiryntu, ale… może sprawdzić się jako kompas, nadać ogólny kierunek.

Specjalista od szczęścia

Przedstawiany jako kronikarz, eseista, tekściarz, specjalista od komunikacji i programista, Stéphane Garnier mógłby równie dobrze występować jako guru od satysfakcji z życia.

„Żyć jak Mały Książę” to kolejna książka tego autora, której celem jest przybliżenie czytelników do szczęścia, rozumianego jako spełnienie, radość, świadome przeżywanie życia. Garnier nie ukrywa, że szczęście jest stanem ulotnym i trudno uchwytnym. Jednocześnie konsekwentnie powtarza, że w dużej mierze zależy ono od nawyków myślowych.

Teoria szczęścia Garniera opiera się na przekonaniu, że z wiekiem człowiek przestaje żyć zgodnie z naturą, w zamian poddając się presji społeczeństwa, nierealistycznym wymaganiom i wynikającym z nich lękom i stresowi. Należy więc cofać się do źródła i postępować w zgodzie z sobą.

W poszukiwaniu spełnienia Stephen Garnier inspiruje się analizą transakcyjną Erica Berne'a, filozofią indyjską oraz… stylem życia kotów. Na polskim rynku można znaleźć jego poradniki z serii „Żyć jak kot” oraz książkę „A właśnie że będę szczęśliwa! Sztuka tworzenia dobrego i pełnego radości życia”.

Przeczytaj fragment książki:

Żyć jak mały książę

Issuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly readers.

Książka „Żyć jak Mały Książę” jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany.