Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To zdecydowanie najsłabsza powieść w klimatach postapokaliptycznych jaką czytałem. Pełna uproszczeń, braku logiki i płytkich, nic nie wnoszących opisów. Fabularnie również bez rewelacji: przez ponad połowę książki nic się nie dzieje, rozmowy bohaterów są nudne i o niczym, a tytułowa wyprawa łodziami zajmuje dosłownie kilkanaście stron i jest praktycznie schowana gdzieś na trzecim planie. Ze świecą szukać w tej historii czegoś ekscytującego czy wciągającego, mimo że na sam koniec jakby się rozkręcała, po czym nagle kończyła bez ostrzeżenia. Spodobała mi się natomiast pierwszoosobowa narracja, sprawiająca wrażenie czytania wspomnień kogoś ocalonego z katastrofy. Sama wizja apokalipsy do oryginalnych nie należy - śmiercionośny wirus wybija niemal całą ludzkość. Jednak spodobał mi się fakt, że zarażeni po prostu umierają. Nie powracają jako zombie czy zmutowane hybrydy ludzi, ale najzwyczajniej na świecie padają na ziemię i gniją. W końcu nie od dziś wiadomo, że najgorszymi potworami w postapokaliptycznych wizjach jesteśmy my sami.