Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ze względu na chroniczny brak czasu delektowałam się „Masakrą” bardzo długo. Czytałam właściwie po jednym opowiadaniu dziennie i moje kubki smakowe ulegały stałemu podrażnieniu (w znaczeniu pozytywnym). Owe dinksy na podniebieniu (także czytelniczym),rozkładały sobie bodźce równomiernie, świadome, że muszą zapamiętać smak przez 24 godziny, oczekując na kolejną dawkę. I chyba w tej formie (eksperyment co prawda wymuszony) czytało mi się lepiej. Teksty rozgaszczały się wygodnie w mojej pamięci na dłużej, swobodnie trącając jakąś strunę. Nie było gonitwy i masówki, łykania jak fast foodu. Trzeci numer Horror Masakry jest Masakrą ostatnią. Zin przeobrazi się teraz w Kryptę. Byle takie metamorfozy nie odbywały się zbyt często… Magazyn nie zdążył nabrać jeszcze ostatecznej formy, zbliżał się już do odkrycia swojego unikalnego kształtu, a tu „łup” i apokalipsa… Nie wybiegajmy jednak z obawami w przyszłość, skupmy się na dzisiejszym „być”. W ostatnim numerze pojawiło się zdecydowanie mniej błędów (chociaż jeden TAKI mnie załamał, powyżywam się jednak później),a i grafiki bardziej „w kupie” – momentami kleiły się pożądliwie do tekstu, można im to jednak wybaczyć. Redaktor znów postanowił się nade mną znęcać nie umieszczając nigdzie numerów stron i spisu treści, zapewnił mi także obrzydliwą rozrywkę, szczodrze dokarmiając nowinkami… całość na: http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/05/horror-masakra-3.html