Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński22
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać385
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Ewa Skwara
8
7,4/10
Ewa Skwara – filolog klasyczny, latynista, tłumacz, profesor UAM w Poznaniu. Zajmuje się teatrem rzymskim, głównie komedią i jej recepcją, którym to tematom poświęciła wiele artykułów i dwie książki: Plaut i Terencjusz w polskiej komedii oświeceniowej (1996) oraz Historia komedii rzymskiej (2001).
Niemałą rolę w jej badaniach odgrywa teoria przekładu i same przekłady; opublikowała trzy tomy komedii Plauta (2002-2004; nagroda Literatury na świecie za najlepszy przekład poezji),dwa tomy komedii Terencjusza (2005-2006),a ostatnio Sztukę kochania Owidiusza (2008).
Jej zainteresowanie recepcją komedii nie ogranicza się jedynie do literatury, ale wkracza także na takie tereny jak opera czy film.http://www.ewa-skwara.de/
Niemałą rolę w jej badaniach odgrywa teoria przekładu i same przekłady; opublikowała trzy tomy komedii Plauta (2002-2004; nagroda Literatury na świecie za najlepszy przekład poezji),dwa tomy komedii Terencjusza (2005-2006),a ostatnio Sztukę kochania Owidiusza (2008).
Jej zainteresowanie recepcją komedii nie ogranicza się jedynie do literatury, ale wkracza także na takie tereny jak opera czy film.http://www.ewa-skwara.de/
7,4/10średnia ocena książek autora
11 przeczytało książki autora
24 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Sapere aude. Księga pamiątkowa ofiarowana profesorowi dr. hab. Marianowi Szarmachowi z okazji 65 rocznicy urodzin
7,5 z 2 ocen
4 czytelników 1 opinia
2004
Classica Cracoviensia. Volume V. Studies in ancient literary theory and criticism (2000)
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2000
Plaut i Terencjusz w polskiej komedii oświeceniowej
Ewa Skwara
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1996
Litteris vivere. Księga pamiątkowa ofiarowana Profesorowi Andrzejowi Wójcikowi
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 1 opinia
1996
Vetustatis amore et studio. Księga pamiątkowa ofiarowana Profesorowi Kazimierzowi Limanowi
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 1 opinia
1995
Najnowsze opinie o książkach autora
Epigram grecki i łaciński w kulturze Europy Ignacy Lewandowski
7,0
Publikacja niniejsza jest zbiorem referatów wygłoszonych przy okazji ogólnopolskiej konferencji o epigramie, która odbyła się w roku 1995. Tematem była epigramatyka łaciński i grecka przez wieki. Rzeczywiście przez wieki, ponieważ wiele artykułów dotyczy neolatynistyki, między innymi takich poetów jak Janicki, Kochanowski, Sarbiewski, a ostatni tekst poświęcony jest Juliuszowi Krzyżanowskiego, który epigramy łacińskie tworzył jeszcze w XX wieku! W omawianej pracy zbiorowej znajdują się artykuły bardziej ogólne, a także poświęcone niezwykle wąskiemu tematowi, np. tekst Kaczyńskiej i Witczaka o pewnym ciekawym epigramie cypryjskim. Dla mnie najbardziej interesujący był artykuł poświęcony greckim epigramom traktującym o Persach.
Historia komedii rzymskiej Ewa Skwara
7,8
Monografia niniejsza jest pierwszą polską publikacją, która tak szeroko przedstawia problematykę teatru rzymskiego. Całość podzielona została przez Autorkę na siedem rozdziałów, a ich tytuły to łacińskie pytania. Każdy z nich przedstawia jakiś inny problem badawczy. Pierwszy opisuje gatunki komediowe, drugi autorów - ta partia książki ma zdecydowanie filologiczny charakter. Następne pięć rozdziałów przedstawia natomiast raczej zagadnienia teatrologiczne, takie jak stroje aktorów, mechanizmy stosowane w przedstawieniach, czy stosunek prawa rzymskiego do występujących na scenie. Ponieważ podstawowym materiałem źródłowym są zachowane komedie Plauta (w liczbie 20/21) oraz Terencjusza (6) najdłuższy jest rozdział "Quis?" przedstawiający rzymskich komediopisarzy. Wszystkie zachowane w całości komedie są streszczone, wypunktowane też zostały najważniejsze cechy stylu danego autora. W przypadku autorów niezachowanych można się zapoznać z tabelami zawierającymi tytuły sztuk oraz ilość zachowanych fragmentów. Pożyteczne są liczne zestawienia i ilustracje, które skrótowo ujmują najistotniejsze problemy (np. różnice między palliatą a togatą). Autorka tropi także wpływy Plauta i Terencjusza w późniejszych epokach, można więc dostrzec znaczenie rzymskiej komedii na rozwój dramatu nowożytnego. Do książki mam właściwie tylko dwa zarzuty: pierwszą z nich jest wyjątkowo nieporęczny format (A4!),drugą natomiast brak zakończenia podsumowującego i zbierającego rozsypane po poszczególnych rozdziałach pracy wnioski. Są to jednak marginalia i całą książkę bardzo dobrze odbieram. Została napisana przystępnie, z pewnością przybliży czytelnikowi zarys dziejów komedii rzymskiej oraz najważniejsze problemy badawcze tego zagadnienia. Liczne ilustracje i tabele znacznie ułatwiają korzystanie z tej monografii i ułatwiają zapamiętanie informacji. Jest to z całą pewnością praca godna polecenia nie tylko filologom klasycznym i teatrologom, ale i wszystkim osobom zainteresowanym literaturą w ogóle.
Tomasz Babnis