Pierwszy dyptyk mnie zachwycił, ale przy drugim już trochę straciłem zapał. Nie jest to zła opowieść, ale miałem wrażenie, że główny bohater nie ewoluował, a powinien to zrobić, zważywszy, że teraz prowadzi interes z dwoma kobietami. Z jednej strony mamy zupełnie nową przygodę, antagonistę nawiązującego do przeszłości naszego grabarza oraz wielce upartą Rose, której towarzyszy Pani Lin. Niemniej z drugiej strony fabuła tego odcinka mnie nie porwała. Cholera, miałem wrażenie, że czytam jedna z przygód Jonaha Hex, gdzie ten starł się z rzeźnikiem wykonującym zawód lekarza polowego. W praktyce bardzo dużo elementów tej opowieści wręcz pokrywało się niemal co do jednego z krótką historyjką rewolwerowca od DC Comics.

To jest tylko jedna z przyczyny, dla których ten tom czytało mi się tak sobie. Choć to raczej złe określenie. Czytało mi się go przyjemnie, ale ostateczne wrażenia były dość mieszane. Bowiem co tak naprawdę tutaj mamy. Jonas Crow, jego sęp oraz wspólniczka w interesie Panna Rose i towarzysząca jej Pani Lin wspólnie prowadzą, a raczej próbują to czynić, obwoźny zakład pogrzebowy. Niestety Crow niejako sabotuje wszelkie ich starania, przez co praktycznie nic nie zarabiają. Tutaj mam pewien zgrzyt, bowiem w pierwszym dyptyku Crow nie zawsze twardo handlował, jednak mimo wszystko zarabiał na swym biznesie, a teraz jakby na przekór Rose robi wszystko aby go zniszczyć. Jakoś nie do końca mi się to klei.

Tak czy inaczej natrafiają na dobre zlecenie, pochowania pewnej staruszki w domu majętnego hodowcy bydła, gdzie zrządzeniem losu Crow natrafia na swego dawnego dowódcę z czasów Wojny Secesyjnej. Ten robi scenę podczas pogrzebu zmarłej, czyli swej żony, ogłaszając przy tym że niejaki Ogr z Sutter Camp nadal żyje. Crow wraz z swoją ekipą lądują za bramami posiadłości, oczywiście nie otrzymawszy zapłaty, ale nasz grabarz zamierza poznać prawdę. Zakrada się do pokoju pułkownika i poznaje jego wersję wydarzeń na temat ich dawnego lekarza, którego przezywano Ogr. Facet był wykształconym oraz dobrze ułożonym chirurgiem, który lubił dla rozrywki torturować ludzi. Do tego fenomenalnie znał się na anatomii ludzkiego ciała. Jeśli ktoś czytał siódmy album Jonah Hex, ten od razu skojarzy podobieństwa. Są wręcz uderzające.

W tym momencie zaczyna się pościg za Ogrem, w który oczywiście włączają się obie kobiety. Z jednej strony było to oczywiste, ale z drugiej przesłanki Rose są jak dla mnie dość... głupie. Kobieta jakby straciła zdrowy rozsądek i pakuje się w sprawę, która zdecydowanie ją przerasta. W tym wypadku akcja mogła się potoczyć tylko w jeden sposób, a to sprawiło że scenariusz mnie nie zaskoczył. Zabolało, bowiem poprzednia przygoda potrafiła nieraz zwieźć na manowce moje przewidywania, dając mi coś zupełnie innego, a przy tym nie pozbawionego sensu. To było fajne. Teraz tego zabrakło.

Oczywiście to pierwsza część tego dyptyku, ale boję się, że drugi tom nie spełni moich oczekiwań. Chyba ze zginie któraś z kluczowych postaci, na co jednak nie liczę. Nie zdziwi mnie nawet "życiowy" happy end, który będzie na siłę chciał wycisnąć łzę z czytelnika i zagrać na jego emocjach. Jakieś łzawe rozstanie, zamiast przemówienia postaciom do rozumu. Choć może Dorison mnie zaskoczy. Może jednak będzie jakiś faktyczny fabularny twist, który kompletnie zmieni spojrzenie na cała sprawę. Może, bo po finale tego tomu na nic takiego się nie zanosi.

Pierwszy dyptyk mnie zachwycił, ale przy drugim już trochę straciłem zapał. Nie jest to zła opowieść, ale miałem wrażenie, że główny bohater nie ewoluował, a powinien to zrobić, zważywszy, że teraz prowadzi interes z dwoma kobietami. Z jednej strony mamy zupełnie nową przygodę, antagonistę nawiązującego do przeszłości naszego grabarza oraz wielce upartą Rose, której...

Interes spółki „Jonas Crow & dwie poważne damy” nie kręci się najlepiej. Wszystkiemu winien jest grabarz, który nie ma za grosz taktu i empatii. Szwankuje u niego również znajomość rynku i potrzeb klientów. Kompania jest bez grosza i dlatego, aby przetrwać, musi dobrze wywiązać się z kolejnego zlecenia. Droga wiedzie naszych bohaterów prosto do Kalifornii, gdzie mają zrealizować usługę przygotowania i pochówku teściowej niejakiego Richarda Ashtona.

Na miejscu okazuje się, że mężem zmarłej jest pułkownik Charley Warwick, który – mimo alkoholowego zamroczenia – rozpoznaje w grabarzu swego dawnego żołnierza z czasów wojny secesyjnej. Panowie mają ze sobą na pieńku. Podniosła uroczystość zamienia się w jatkę i regularne mordobicie. Znów nici z zarobku, gdyż ekipa zostaje odprawiona z kwitkiem. Zdarzenie w Warwick Mansion jest brzemienne w skutki, ponieważ pułkownik przywołał demona z przeszłości. Kim jest tytułowy Ogr z Sutter Camp? Co łączy wszystkich trzech mężczyzn ze sobą? Co skrywa przeszłość Jonasa?

(...) Niezmiennie dobrze prezentuje się warstwa graficzna. Między kolejnymi odsłonami nie widać jakichś zasadniczych zmian w rysowaniu. Ralph Meyer posługuje się realistyczną kreską. Występujące postaci, kolejne krajobrazy, scenografia mijanych miasteczek i odwiedzanych domów ukazane zostały dokładnie i wiarygodnie.

(...) Akcja komiksu toczy się wartko, fabuła naszpikowana została zaskakującymi twistami i wiarygodnymi, niejednoznacznymi postaciami. Powyższe elementy powodują, że całość czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem....

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/10/11/undertaker-3-ogr-z-sutter-camp/

Interes spółki „Jonas Crow & dwie poważne damy” nie kręci się najlepiej. Wszystkiemu winien jest grabarz, który nie ma za grosz taktu i empatii. Szwankuje u niego również znajomość rynku i potrzeb klientów. Kompania jest bez grosza i dlatego, aby przetrwać, musi dobrze wywiązać się z kolejnego zlecenia. Droga wiedzie naszych bohaterów prosto do Kalifornii, gdzie mają...

Kolejne części na tracą na atrakcyjności. Miło się i czyta i ogląda

Kolejne części na tracą na atrakcyjności. Miło się i czyta i ogląda

Trzeci tom obiecującego cyklu traci świeżość (to miało miejsce już w drugim tomie) i impet. Bohater nie jest już tak intrygujący a staje się irytujący. Niemniej ładne rysunki ( a to jest zawsze w cenie) kilka zwrotów akcji i tylko rok czekania na kolejny tom.

Trzeci tom obiecującego cyklu traci świeżość (to miało miejsce już w drugim tomie) i impet. Bohater nie jest już tak intrygujący a staje się irytujący. Niemniej ładne rysunki ( a to jest zawsze w cenie) kilka zwrotów akcji i tylko rok czekania na kolejny tom.