Klimaty dzikiego zachodu nie gościły do tej pory zbyt często na moim profilu. W ostatnim czasie pojawił się Cormac McCarthy i jego mroczny western "W Ciemność", a tak poza tym to bida z nyndzą... W sumie, jak zacząłem się nad tym teraz zastanawiać, to nie potrafię określić dlaczego tak jest... Przeta ja lubię zarówno kowboi jak i Indian... Hmm... Ale dobra, nieważne, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Teraz, dzięki uprzejmości wydawnictwa Taurus Media, mogłem nadrobić moje braki w tym temacie. A wszystko to za sprawą dwóch tomów serii "Undertaker" - "Biały Indianin" oraz "Salvaje". Było to moje pierwsze spotkanie z tym cyklem i mimo braku znajomości poprzednich części, spokojnie odnalazłem się w jego świecie. Także siodłamy konie i galopujemy w stronę zachodzącego słońca... To znaczy w stronę mojej opinii hehe. Zapraszam.

Jonas Crow przybywa na miejsce masakry dyliżansu, by pochować zmarłych, którzy zginęli z rąk grupy Apaczów, pod przewodnictwem legendarnego Białego Indianina. W międzyczasie spotyka swojego starego znajomego Sida Beauchampa, który składa mu propozycję udziału w pewnej misji, związanej z powyższym atakiem. Po drobnym szantażu Jonas zgadza się w niej uczestniczyć, nie zdając sobie sprawy, w jakie bagno właśnie się wpakował...

Zacznijmy może od tego, że obydwa omawiane tomy, można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich. Stanowią one bowiem osobną i zamkniętą historię, a samych odniesień do wcześniejszych wydarzeń jest naprawdę niewiele. Ok, jeżeli chodzi o fabułę, to cała opowieść zaczyna się w mocno kryminalnym klimacie. Jonas Crow zostaje rzucony w wir wydarzeń, które zagęszczają się z każdym kolejnym przeczytanym kadrem. Autorzy mieszają, gubią tropy, mylą czytelnika, niczym w rasowym kryminale. I tak praktycznie wygląda cały tom "Biały Indianin". Wszystko to oczywiście zaserwowane w klasycznej scenerii dzikiego zachodu. Czyli mamy strzelaniny, pościgi oraz indiańskie tortury, których obraz robi potężne wrażenie. Aż człowieka zaczyna boleć to i owo... "Salvaje" natomiast odchodzi od kryminalnej otoczki, stawiając przede wszystkim na akcję . A jest na co popatrzeć. Świetnie prezentują się kadry w pociągu, które stanowią lwią część tego zeszytu. Doskonale wypada również finał, bogaty w widowiskowe fajerwerki, spinający wszystkie wątki w jedną, zgrabną całość. Co mi się jeszcze podobało, to fakt, że główny bohater nie jest nieśmiertelny. Że nie jest supermanem, w którego można strzelać, a on tylko wstanie, otrzepie się i będzie pruł dalej do swoich przeciwników. Wręcz przeciwnie, baty i bęcki zbiera często, krwawi tak jak każdy człowiek i mimo, że jest jednym z najlepszych, to też potrafi spudłować. Dodatkowo, autorzy bez żadnych ogródek ukazują, w jaki sposób biali ludzie odnosili się i traktowali rdzennych mieszkańców Ameryki. Stąd też nie dziwi, że również jednym z najważniejszych elementów fabuły jest motyw zemsty za wszelkie krzywdy, jakich Indianie doznali ze strony prawych i cywilizowanych bladych twarzy.

Wizualnie jest bardzo dobrze. Kreska jest prosta, dbająca o szczegóły, fajnie oddająca klimat tamtych czasów. Kolory są stonowane, utrzymujące zimny i surowy charakter całej opowieści. Jak dla mnie super.

Podsumowując, wciągnąłem się w świat tytułowego grabarza i co tu dużo mówić, chce więcej. Także, nie zostało mi nic innego jak zaopatrzyć się we wcześniejsze tomy i poznać całą historię "Undertakera" od początku. Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!!

Za egzemplarz do opinii dziękuję Taurus Media.

Klimaty dzikiego zachodu nie gościły do tej pory zbyt często na moim profilu. W ostatnim czasie pojawił się Cormac McCarthy i jego mroczny western "W Ciemność", a tak poza tym to bida z nyndzą... W sumie, jak zacząłem się nad tym teraz zastanawiać, to nie potrafię określić dlaczego tak jest... Przeta ja lubię zarówno kowboi jak i Indian... Hmm... Ale dobra, nieważne, nie ma...