Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nierówna, ale bardzo dobra książka. Przede wszystkim należy powiedzieć, że historia doprowadzona jest do 2001 roku, więc ostatnie rozdziały to są do pominięcia, bo autor prognozuje co może będzie w najbliższych latach, a my już wiemy co jest. Więc z grubsza ostatnie 20% książki to rozważania, które spokojnie można pominąć. Padają zarzuty, że historia starożytna i średniowieczna jest poprowadzona po łebkach - zgodzę się z tym, ALE.... to dobrze, jesli ktoś, tak jak ja, zaczyna dopiero z historią Chin. Jako materiał wprowadzający - świetne. Wybór najważniejszych faktów, okazjonalne mapki - i już jest jaśniej w głowie. To co jest nietypowe to konstrukcja tej narracji. Tradycyjnie historię opisuje się epokami, datami lub skupiając się na poszczególnych obszarach geograficznych. A pan Konrad Seitz robi inaczej: opisuje jakiś fragment historii, np. dynastii Song, Mongołów a potem Ming - przeplatając to analizami społeczno - gospodarczymi lub opisując osiągnięcia naukowe. Doprowadza nas do XIX wieku - i zamyka pierwszą część opowieści, podsumowując okres potęgi imperium i jego gwałtowny upadek w 1839-1860 roku. To jest pierwsze 30% książki, pomimo lekkiego chaosu - świetnie napisane. Kolejna 30% - to opisany dokładnie okres prób reform, walk wewnętrznych, z Japonią oraz Mao. Swietnie wytłumaczone subtelności chińskiego komunizmu, te wszystkie manewry umysłowe jakie przeprowadzali przywódcy partyjni. A zwieńczeniem jest epoka Deng Xiaopinga, plus jeden rozdział o Jiang Zeminie - tu też całkiem poprawnie opisane walki pod kołderką. Finalnie - lektura zachęciła mnie do dalszych studiów nad Chinami, mam większe pojęcie o historii tego imperium, zrozumiałem rolę konfucjanizmu w kształtowaniu się społeczeństwa i wiem, dlaczego Tajwan jest solą w oku obecnych przywódców zasiadających w Pekinie. Daję 7/10, bo jednak liczyłem na lekturę doprowadzoną do czasów współczesnych, a nie 20 lat temu. Plus - tak jak wspominałem, ostatnie 20% książki jest zbędne.