Naukowiec, filozof amerykański, twórca (obok Williama Jamesa) kierunku filozoficznego zwanego pragmatyzmem. Autor ważnych prac poświęconych metodzie nauki oraz logice relacji (to on wprowadził do logiki kwantyfikatory). Wszechstronny geniusz, który wniósł wiele do matematyki, filozofii, chemii, geodezji, psychologii i statystyki. Pracował jako urzędnik, za życia nie znalazł wydawcy dla swego dwunastotomowego dzieła poświęconego pragmatyzmowi. Jest autorem słowa "pragmatyzm" i głównych koncepcji tego nurtu, William James (jego przyjaciel) je spopularyzował. Usunięty z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa, żył w nędzy jako zapomniany człowiek. Został jednym z twórców semiologii. Pozornie relatywistyczna zasada pragmatyzmu nie była tak odbierana przez Peirce'a, który nie miał w sobie nic z relatywisty. Definiował dobro jako "sumę wszystkich naszych działań, wynikających z naszego wyobrażenia o nim". W "Pragmatyzmie" rozszerzył to rozumowanie nawet na pojęcie Boga. Pisał, że "jeśli hipoteza Boga działa satysfakcjonująco w najszerszym sensie tego słowa, to jest ona prawdziwa." Wierzył, że nauka jest jedna i prawdziwa, i naukowcy stale się przybliżają do odkrycia praw uniwersalnych.http://plato.stanford.edu/entries/peirce/