Urodzony 23 października 1912 w Niszczewicach, zm. 1996 w Poznaniu) – polski eseista, publicysta, historyk literatury.
W latach 1931-1936 studiował na Uniwersytecie Poznańskim literaturę, filozofię i socjologię. Publikował w gazetach poznańskich jako krytyk. W czasie okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie. Aktywnie działał w konspiracyjnym życiu literackim i kulturalnym. Członek redakcji miesięcznika "Rzeczpospolita Polska". Dokumentował także zbrodnie okupanta niemieckiego w Wielkopolsce.
Uczestnik powstania warszawskiego. Po wojnie zamieszkał na stałe w Poznaniu. Pracownik Zachodniej Agencji Prasowej i Instututu Zachodniego. Współpracownik Stowarzyszenia PAX, Związku Literatów Polskich; dwukrotnie był prezesem poznańskiego oddziału. W 1952 i 1963 dostał nagrodę im. W. Pietrzaka, w 1959 nagrodę miasta Poznania, a w 1983 nagrodę I stopnia od ministra kultury i sztuki.