Najnowsze artykuły
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant2
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Irena Domańska-Kubiak
Źródło: http://www.iskry.com.pl/sites/default/files/imagecache/miniatura/domanska1.jpg
1
7,9/10
Pisze książki: historia
Ukończyła studia etnograficzne na Uniwersytecie Warszawskim, pracowała na UW, w Młodzieżowej Akademii Filmowej, współpracowała z radiem i telewizją, gdzie realizowała programy kulturalne na tematy etnograficzne, przygotowywała też projekt Ulica Sezamkowa.
Publikowała artykuły w czasopismach: „Polska Sztuka Ludowa”, „Wiedza i Życie”, „Poznaj Swój Kraj”, „Spotkania z Zabytkami”, „Hejnał Mariacki”, „Poradnik dla kobiet”, „Spotkania”, „Obserwator”, „Pentliczek”, „Plac Słoneczny 4”, „Świerszczyk”, „Nasz Maks”. Współautorka lub autorka książek: Opowieści Pradziada Rocha, Krągły rok, Chwalcie z nami Panią Świata, Chleb w tradycji ludowej.
Publikowała artykuły w czasopismach: „Polska Sztuka Ludowa”, „Wiedza i Życie”, „Poznaj Swój Kraj”, „Spotkania z Zabytkami”, „Hejnał Mariacki”, „Poradnik dla kobiet”, „Spotkania”, „Obserwator”, „Pentliczek”, „Plac Słoneczny 4”, „Świerszczyk”, „Nasz Maks”. Współautorka lub autorka książek: Opowieści Pradziada Rocha, Krągły rok, Chwalcie z nami Panią Świata, Chleb w tradycji ludowej.
7,9/10średnia ocena książek autora
55 przeczytało książki autora
106 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Zakątek pamięci. Życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych
Irena Domańska-Kubiak
7,9 z 41 ocen
155 czytelników 12 opinii
2004
Najnowsze opinie o książkach autora
Zakątek pamięci. Życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych Irena Domańska-Kubiak
7,9
Książkę Ireny Domańskiej- Kubiak "Zakątek pamięci" przeczytałam z niekłamaną przyjemnością. Przeniosi ona w świat, dawno już niestety miniony, XIX-wiecznych kresowych dworków szlacheckich. Dowiadujemy się jak one wyglądały, poznajemy rozkład pomieszczeń ich funkcje i umeblowanie, widzimy ich mieszkańców, właścicieli, rezydentów i służbę na co dzień i od święta. Lektura niejednokrotnie budzi spore zdumienie. Zwykle uważa się, że szlachta z takich dworków wiodła próżniaczy tryb życia, tymczasem nic bardziej błędnego. Liczba obowiązków, które spoczywały na wszystkich, od pana i pani domu począwszy, na najniższych sługach skończywszy budzi podziw i respekt. Sama nie wiem jak temu podolali, a przeciez nie należy zapominać, że nawał pracy nie zwalniał od obowiązku nabycia starannego wykształcenia, perfekcyjnej znajomości paru języków obcych, czy zainteresowania kulturą i sztuką. W naszym pełnym brutalności, nienawiści, egoizmu świecie próżno też szukać wszechobecnej wśród mieszkańców dworków gotowości do niesienia bezinteresownej pomocy sąsiadom, znajomym, krewnym którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. Dużo ciekawych informacji podanych lekkim, łatwym w odbiorze stylu czyni książkę "Zakątek pamięci" ciekawą i godna polecenia lekturą.
Zakątek pamięci. Życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych Irena Domańska-Kubiak
7,9
Po przełomie 1989 roku Polska nie tylko odzyskała suwerenność, ale również z biegiem czasu zaczęły się w niej odradzać dworki szlacheckie, które w polskiej kulturze stały się synonimem prawdziwego domu, patriotyzmu i gościnności. Właśnie o tym traktuje opowieść Ireny Domańskiej – Kubiak, absolwentki etnografii na Uniwersytecie Warszawskim.
Autorka w przystępny sposób pokazała Czytelnikowi życie w dworku. W kilku rozdziałach omówiła: historię, architekturę, funkcje poszczególnych budynków i pomieszczeń dworskich oraz ich umeblowanie, życie codzienne, rytułał przyjmowania gości, pomoc sąsiedzką, a także ich dziedzictwo. Posiłkowała się również oryginalnymi poradnikami z czasów świetności dworków i zręcznie wplotła w tekst cytaty z nich. Odbiorca może również obejrzeć fotografie, które doskonale ilustrują i uzupełniają opowieść etnografki. W dodatku autorka przywołała fragmenty z różnego rodzaju wspomnień, pamiętników, listów oraz literatury (m. in. z Pana Tadeusza, a także z Nocy i dni),które urozmaicają tekst.
Autorka podkreśliła, iż w literaturze dziewiętnastowiecznej utrwalił się mit dworku szlacheckiego i jego zalet symbolizowany przez mickiewiczowskie Soplicowo. Ziemia była źródłem bogactwa i potwierdzeniem tożsamości danej osoby. Zaraz po nazwisku wymieniano miejsce, z którego się pochodzi. Idealnym miejscem zamieszkania stała się wieś, która symbolizowała życie zgodne z prawami natury oraz samowystarczalność i niezależność poszczególnych majatków ziemskich. Natomiast utratę domu m.in. w skutek walki z bolszewikami w 1920 roku, czy też w trakcie II wojny światowej, porównywano z przymusową emigracją.
Książka ta jest pełna ciekawostek tj.: co znajdowało się w apteczce pani domu, czym szorowano naczynia, jak wyrabiano kadzidełka i pachnącą papetrię? Następnie Czytelnik może poznać przeznaczenie poszczególnych pomieszczeń, sekrety wytwarzania i przechowywania żywności oraz obowiązki i małe przyjemności gospodarza i gospodyni dworu. Odbiorca zapoznaje się ze stałymi mieszkańcami domu i rezydentami oraz ich zadaniami.
Opowieść Ireny Domańskiej – Kubiak została wydana w twardej oprawie z piękną, stylizowaną obwolutą przez wydawnictwo Iskry. Książka ta ma doskonałą oprawę graficzną. Jej kolejną zaletą jest bibliografia, która umożliwia samodzielne poszukiwania materiałów dot. dworków szlacheckich.
Zachęcam do lektury tej pozycji, gdyż czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Autorka wykazała się prawdziwym talentem gawędziarskim opowiadając o historii, symbolice, przeznaczeniu i dziedzictwie związanym z dworkami szlacheckimi.