Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Konstancję poznajemy w momencie, gdy postanawia rozstać się ze swoim partnerem- Albertem... Przez kolejne prawie 300 stron obserwujemy, jak Konstancja miota się między jedną decyzją a drugą. Czasem odnoszę wrażenie,że ona sama nie wie,czego chce ( pomimo iż ma 27 lat). Jest zadufana, robi na mnie wrażenie "pustej blondynki z dowcipów", ma wysokie mniemanie o sobie ( " w tym związku to ja jestem odpowiedzialna za poziom kulturalny", nie mówi,że spotyka się z elektrykiem, bo ma on za niski status społeczny...). Może w roku 1987, kiedy książka ta została wydana, uzyskała miano bestselleru, ale dziś...? Miałam silne pragnienie przerwania lektury,ale w pewnym momencie usłyszałam chichot własnej duszy i jakoś dobrnęłam do końca. Polecam do niej kieliszek ( lub dwa) dobrego wina, będzie łatwiej znieść zachowanie Konstancji...