Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel17
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik272
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Kubalańca
4
6,5/10
Urodzony: 18.05.1931Zmarły: 04.03.2019
Polski inżynier i publicysta.
Przyszedł na świat w Rokitnie, niedaleko Zawiercia. W wieku 21 lat podjął pracę w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym (SZD) w Bielsku-Białej, i z miejscem tym związał całe swoje zawodowe życie (z przerwą na służbę wojskową). Absolwent Politechniki Śląskiej. Był w ekipie SZD przygotowującej dokumentację warsztatową dla szybowców: IS-3 ABC, SZD-13 Wampir oraz SZD-18 Czajka. Technolog wiodący przy produkcji szybowców: SZD-34 Bocian 3, SZD-35 Bekas, SZD-43 Orion, SZD-44 oraz SZD-45 Ogar. Publicysta zajmujący się tematyką lotniczą, z naciskiem na szybownictwo. Członek redakcji periodyku "Lotnictwo Cywilne". Wybrane publikacje książkowe: "Zagraniczne szybowce w Polsce" (z Ryszardem Witkowskim, Wydawnictwo Stratus, 2009),"Szybowce bezogonowe SZD" (praca zbiorowa, nakład własny Tomasza Murawskiego, 2015),"Polskie szybowce SZD" (praca zbiorowa, nakład własny Tomasza Murawskiego, 2016). Jerzy Kubalańca żył 87 lat.
Przyszedł na świat w Rokitnie, niedaleko Zawiercia. W wieku 21 lat podjął pracę w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym (SZD) w Bielsku-Białej, i z miejscem tym związał całe swoje zawodowe życie (z przerwą na służbę wojskową). Absolwent Politechniki Śląskiej. Był w ekipie SZD przygotowującej dokumentację warsztatową dla szybowców: IS-3 ABC, SZD-13 Wampir oraz SZD-18 Czajka. Technolog wiodący przy produkcji szybowców: SZD-34 Bocian 3, SZD-35 Bekas, SZD-43 Orion, SZD-44 oraz SZD-45 Ogar. Publicysta zajmujący się tematyką lotniczą, z naciskiem na szybownictwo. Członek redakcji periodyku "Lotnictwo Cywilne". Wybrane publikacje książkowe: "Zagraniczne szybowce w Polsce" (z Ryszardem Witkowskim, Wydawnictwo Stratus, 2009),"Szybowce bezogonowe SZD" (praca zbiorowa, nakład własny Tomasza Murawskiego, 2015),"Polskie szybowce SZD" (praca zbiorowa, nakład własny Tomasza Murawskiego, 2016). Jerzy Kubalańca żył 87 lat.
6,5/10średnia ocena książek autora
2 przeczytało książki autora
4 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Polskie Konstrukcje Lotnicze. Tom 7
Andrzej Glass, Jerzy Kubalańca
5,0 z 1 ocen
1 czytelnik 1 opinia
2022
Polskie Konstrukcje Lotnicze. Tom 6.
Andrzej Glass, Jerzy Kubalańca
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2017
Polskie Konstrukcje Lotnicze. Tom 5.
Andrzej Glass, Jerzy Kubalańca
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2013
Zagraniczne szybowce w Polsce
Ryszard Witkowski, Jerzy Kubalańca
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2009
Najnowsze opinie o książkach autora
Polskie Konstrukcje Lotnicze. Tom 7 Andrzej Glass
5,0
W kwietniu ukazał się długo oczekiwany siódmy, ostatni tom dzieła Andrzeja Glassa i kilku współautorów, pod wspólnym tytułem Polskie Konstrukcje Lotnicze. Tym razem opisane zostały konstrukcje zarówno powstałe w profesjonalnych biurach konstrukcyjnych, jak i amatorskie z lat 1971-2020.
Bez wahania zamówiłem książkę w przedsprzedaży i uzbroiłem się w cierpliwość gdyż, jak zapowiadano, miała nadejść po Wielkanocy. I tu wydawca zrobił miłą niespodziankę, książka była u mnie jeszcze przed Wielkanocą. Taka świąteczna pisanka. Podobnie jak pisanka ozdobiona solidną okładką i zdobieniami w postaci, zwykle dobrej jakości zdjęć, licznych rysunków i tabel. Palce lizać. Jednak już pobieżny przegląd przyniósł delikatną woń siarkowodoru. Bliższy kontakt z tekstem był jeszcze mniej przyjemny. Z biegiem stron stawało się coraz jaśniejsze, że to żadna pisanka, a jedynie zbuk przystrojony w ładne obrazki.
Na początek meritum czyli żółtko lub to co po nim zostało.
Błędy merytoryczne, które takiej klasy autorowi jak Andrzej Glass nie miały prawa się zdarzyć.
Karygodnym jest stosowanie dowolnego zapisu jednostek siły, a w zasadzie zapisywanie jednostki innej wielkości. W wielu miejscach zamiast jednostki ciągu silnika odrzutowego, czyli kG jest kg (np. str. 13),a w jednym nawet KG str. 162. Szkoda, że nie pojawił się Kg, byłby komplet.
Nie mniej żenującym jest podanie silnika turbowałowego TWD-10B, jako napędu samolotu odrzutowego PZL M-15 (str. 13).
Nie jest prawdą, że zachowane zostały tylko cztery muzealne Irydy, wymienione na str. 33. Hamulce aerodynamiczne w Irydzie znajdowały się na grzbiecie kadłuba, a nie na jego spodzie, str. 34.
Ciekawe jest też stwierdzenie, że PZL-126 Mrówka posiadała „podwozie ogonowe”, str. 88.
„Zbiornik paliwa był zawieszony na wadze hydraulicznej, co umożliwiało pilotowi dokładną orientację nt. ilości środków chemicznych w zbiorniku”, str. 59. Z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że redakcja nie miała żadnej orientacji na temat ilości błędów w książce. No chyba, że było inaczej.
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) zostało nazwane „Stowarzyszeniem Inżynierów Mechaników Polski”,, str. 88. Smaczku dodaje tu fakt, że w latach 1968-1990 r. A Glass był członkiem władz stowarzyszenia.
Dalsza, długa litania błędów, dla zainteresowanych dostępna pod adresem: https://lot-nisko.blogspot.com/2022/05/polskie-konstrukcje-lotnicze-t-vii-moga.html
Tak więc mam na półce fajnie wyglądającą serię książek. Co prawda, z zewnątrz jak i w środku wyglądają całkiem solidnie, jednakże ostatni tom swoją bylejakością zasmradza całą półkę i niestety sąsiednie, na których znajduje się wiele książek Pana Andrzeja Glassa. Jak mawiają klasycy finis coronat opus.
Zawiodłem się na Autorach,
Zawiodłem się na wydawnictwie.