Herbert Blumer

Herbert Blumer zapamiętany został przede wszystkim, jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli Szkoły Chicagowskiej - słynnego nurtu socjologii empirycznej, z którego wykrystalizowana została koncepcja Interakcjonizmu Symbolicznego, ergo wymiany idei, symboli oraz znaczeń, podczas interakcji, jako komunikacji dwóch podmiotow, uświadamiających sobie role partnerów. Wśród postulatów tego paradygmatu odnajdujemy m.in. uważne badania, najczęsciej w charakterze obserwacji uczestniczącej, bądź wywiadu zogniskowanego, perspektywę deskrypcyjną badacza, jako partycypanta interakcji. Wpisane zostały weń także założenia indeterminizmu, czyli braku jakichkolwiek czynników warunkujących zachowania; możliwości selekcji postępowania; heurystycznej metody przewidywania; wreszcie intuicyjności, która znajduje wyraz w swobodnym podejściu do kategoryzmu teoretycznego.
Blumer kontynuował linię koncepcyjną Herbert'a George'a Mead'a, twórcy pojęcia interakcjonizmu symbolicznego, przesunąwszy akcenty na analizę introspektywną oraz aktywną obserwację, które to narzedzia badawcze znalazły u niego zastosowanie m.in. w studiach nad kulturą popularną.
Blumer był ekstraordynaryjnym graczem amerykańskiego football'u, należał do mistrzowskiej drużyny Chicago Cardinals w 1925.W roku 1928 uzyskał doktorat na Uniwersytecie Chicago, zaś w 1952 roku mianowany został 46 prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego.