Herbert Blumer

Praca Blumera stanowi klarowną i pogłębioną wykładnię znanego i popularnego paradygmatu nauk społecznych - interakcjonizmu symbolicznwgo. Nie jest wprawdzie Blumer kreatorem tegoż pojęcia, wszelako, kontynuując linię teoretyczną jego autora - Herbert'a George'a Mead'a, nadał symbolicznej interakcji walor przejrzystości oraz aktualności. W dialektykę Blumera wpisana została bardzo silna inspiracja metodologią Szkoły Chicagowskiej, który to nurt socjologiczny postulował obserwacje uczestniczące oraz wywiady zogniskowane w analizach społecznego anturażu, rolę badacza, jako partycypanta interakcji, zaangażowanie hermeneutyki w proces ekstrapolacji, a także intuicyjny charakter naukowej perspektywy. W sferze behawioryzmu ludzkiego pisarz reprezentuje pogląd indeterminizmu, czyli braku czynników, które generują zachowanie. Przez pryzmat powyższych założeń interpretuje symboliczną interakcję, jako wymianę idei, symboli w komunikacji interpersonalnej, którym nadane zostały przez aktorów odpowiednie znaczenia, użyte następnie w procesie definicji sytuacji. W rozważaniach badacza dostrzegamy zainteresowanie procesualnością, czyli działaniem aktora w społeczeństwie. Książka Blumera stanowi bardzo znaczący wkład w perspektywę mikrosocjologiczną. Wpisana została w tę pracę emfaza na zaangażowanie bardzo praktycznych, a zatem dostępnych każdemu z nas, narzędzi badawczych, a mianowicie analizę introspektywną oraz badanie uczestniczące. Lektura owej książki brzemienna jest w przekonanie o sobie, jako symultanicznie partycypancie i badaczu otaczającej nas rzeczywistości społecznej.